Του Νικηφόρου Δρακούλη,
Ο καθένας, που ασχολείται με την πολιτική, προσπαθεί να προβλέψει το μέλλον της πολιτικής σκηνής και να μαντέψει αποτελέσματα επόμενων εκλογών. Όμως, αυτό είναι δύσκολο, αφού οι θέσεις των πολιτικών κομμάτων και η απήχησή τους σε διάφορες ομάδες ψηφοφόρων αλλάζουν με τον χρόνο. Συνεπώς, οι μόνες ενημερωμένες προβλέψεις, που μπορεί να κάνει κανείς, πρέπει να υποστηρίζονται από γεγονότα και στατιστικά, ενώ πρέπει να συμπεριλαμβάνεται η ερμηνευτική ρήτρα, πως, σε κάθε πρόβλεψη, όσο καλά ενημερωμένη και αν είναι, ελλοχεύει ο κίνδυνος να είναι λανθασμένη. Αντιλαμβανόμενοι, λοιπόν, τα προαναφερθέντα, τι μπορούμε να αναμένουμε στις επερχόμενες εκλογές στην Αμερική;
Πρώτα, πρέπει να εξετάσουμε πώς διεξάγονται οι εκλογές στις Η.Π.Α., αφού δεν πρόκειται για μια συνολική εθνική εκλογή, αλλά για 50 διαφορετικές εκλογές, δηλαδή μια σε κάθε πολιτεία. Κάθε πολιτεία έχει, ανάλογα με τον πληθυσμό της, έναν συγκεκριμένο αριθμό εκλεκτορικών ψήφων. Στο σύνολο αυτές είναι 538, με έναν υποψήφιο να χρειάζεται 270 για την προεδρία. Στις πρόσφατες εκλογές, η δυτική ακτή και το βορειοανατολικό κομμάτι της Αμερικής ψήφιζε Δημοκρατικούς, ενώ η κεντρική και νότια αμερικανική επικράτεια στήριζε Ρεπουμπλικάνους. Όμως, από το 2016, ήταν προφανής μια αλλαγή στον τρόπο ψηφοφορίας των Πολιτειών, η οποία οφείλεται στην αλλαγή των δημογραφικών δεδομένων στην Αμερική.
Ιστορικές μειονότητες, όπως οι Αφροαμερικανοί, οι ισπανόφωνοι και οι Αμερικανοί ασιατικής καταγωγής, ευθυγραμμίζονται με το Δημοκρατικό Κόμμα σε μεγάλα ποσοστά, ενώ ο σημαντικότερος συνασπισμός ψηφοφόρων του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος είναι οι λευκοί. Μετά από πολλαπλές έρευνες και στατιστικές μελέτες, είναι προφανές πως, με το πέρασμα των χρόνων, βλέπουμε μια μετανάστευση στο εσωτερικό των Η.Π.Α., από τον βορρά προς τον νότο, μετά την παρακμή του εργοστασιακού τομέα σε αυτήν την περιοχή, ενώ, ακόμη, μετανάστες εισέρχονται στη χώρα από τον νότο, με τα ενήλικα -πλέον- παιδιά τους, έχοντας το δικαίωμα ως Αμερικανοί πολίτες να ψηφίσουν στις εκλογές.
Την επίδραση του πρώτου παράγοντα στις εκλογές, την είδαμε το 2016, όταν το «μπλε τείχος» των Δημοκρατικών κατέρρευσε, με τις πολιτείες Michigan, Pennsylvania και Wisconsin να δίνουν τη προεδρία στον Donald Trump. Αθόρυβα, όμως, παρατηρούμε και την επίδραση της δεύτερης παραμέτρου, με πολιτείες, όπως το Texas, την καρδιά του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, και την Arizona και την Georgia, να γίνονται πιο ανταγωνιστικές, για πρώτη φορά, εδώ και πολλά χρόνια. Αυτή η τάση δεν δείχνει, όμως, να υποχωρεί, με τον Biden, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, να προηγείται στην Arizona και να βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής σε Texas και Georgia. Το φαινόμενο αυτό δεν περιορίζεται, βέβαια, σε αυτές τις τρεις πολιτείες, αλλά ούτε μόνο στις αμέσως επόμενες εκλογές, αφού μελέτη του Center for American Progress προβλέπει πως, το 2044, η Αμερική θα πάψει να είναι χώρα με πλειονότητα λευκών πολιτών, ενώ, το 2060, λευκοί θα απαρτίζουν μόλις το 44,3% του πληθυσμού, σε σχέση με το 60,5% το 2018.
Μπορεί αυτά τα έτη να είναι φαινομενικά μακριά από εμάς, αλλά πρέπει να αναλογιστούμε το γεγονός πως, ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι χάνουν κατά κράτος, όσον αφορά τις μειονότητες, δεν κερδίζουν σε αντίστοιχο βαθμό, όσον αφορά τους λευκούς. Πολύ απλά, αυτό σημαίνει πως στους Δημοκρατικούς αρκεί μια μικρή αλλαγή στα δημογραφικά, για να επωφεληθούν σε μεγάλο βαθμό. Αναμφίβολα, όμως, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα θα προσπαθήσει, αφού αντιληφθεί πως οι αλλαγές στα δημογραφικά είναι αναπόφευκτες, να ενδυναμώσει την παρουσία του ανάμεσα στις μειονότητες, ώστε να μην υποβιβαστεί στα παρασκήνια της αμερικανικής πολιτικής. Αν, όμως, δεν προβεί σε τέτοιου είδους προσπάθειες ή αυτές δεν ευδοκιμήσουν, το Δημοκρατικό Κόμμα μπορεί, εφόσον η απήχηση των μειονοτήτων προς αυτό παραμείνει στα ίδια επίπεδα, να κυριαρχήσει στο μέλλον στην πολιτική σκηνή των Η.Π.Α. Το μόνο σίγουρο είναι πως οι εκλογές της 3ης Νοεμβρίου όχι μόνο θα επαναπροσδιορίσουν τις πολιτείες που θεωρούνται κρίσιμες (Swing States), αλλά θα μας προσφέρουν, επιπλέον, έναν μεγάλο όγκο δεδομένων για τον τρόπο που ψηφίζουν ομάδες ανθρώπων και τις τάσεις τους εντός του πολιτικού φάσματος.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ:
- The Demographic Evolution of the American Electorate, 1974–2060, Center for American Progress, https://cdn.americanprogress.org/wp-content/uploads/2015/02/SOC-report1.pdf
- The US will become ‘minority white’ in 2045, Census projects, https://www.brookings.edu/blog/the-avenue/2018/03/14/the-us-will-become-minority-white-in-2045-census-projects/
Γεννήθηκε το 2000 στην Αθήνα και ζει από το 2018 στο Βερολίνο. Σπουδάζει στο τμήμα Βιολογίας του πανεπιστημίου Humboldt του Βερολίνου. Μιλάει Αγγλικά και Γερμανικά. Μεγάλα του ενδιαφέροντα αποτελούν η έρευνα στον τομέα της βιολογίας, η αρχαία και η νεότερη ιστορία, όπως και τα πολιτικά δρώμενα σε διεθνές επίπεδο. Θέλει να ασχοληθεί με την ενημέρωση, επειδή πιστεύει πως ένα σωστά ενημερωμένο κοινό αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της δημοκρατίας.
