Του Ανδρέα- Άγγελου Σκόνδρα,
Γιατί άραγε να πρέπει να μας απασχολήσει το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα αναφορικά με τους Τουρκοκύπριους; Μα προφανώς η ψηφοφορία στα κατεχόμενα αποτελεί ένα σημαντικό μέρος της σκακιέρας, όπως αυτή έχει στηθεί στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Η Τουρκία προσπαθεί να επιλύσει όποιες δυνητικές απειλές μπορεί εκτός των εδαφών της, προσπαθώντας δηλαδή να διασφαλίσει πως τα Κατεχόμενα θα συνεχίσουν να αποτελούν βάση παραγωγής ασφαλείας για το τουρκικό κράτος.
Οι συγκεκριμένες εκλογές φαίνεται να ήταν οι κρισιμότερες εκλογές των Τουρκοκυπρίων, αφού τους βρήκαν ιδιαίτερα διχασμένους σχετικά με την επιλογή υποψηφίων, γεγονός που αποδεικνύεται μέσω των εκλογικών ποσοστών. Αυτός ο έντονος διχασμός αναμφισβήτητα προβλημάτισε την Τουρκία, η οποία κατάλαβε ότι η ιμπεριαλιστική πολιτική της δεν είναι καθολικά αποδεκτή από τους Τουρκοκυπρίους. Μπορεί το εκλογικό αποτέλεσμα να έκρινε νικητή τον Ερσίν Τατάρ, ο οποίος τυγχάνει της θερμής αποδοχής του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, όμως η δυσαρέσκεια των Τουρκοκυπρίων αποτυπώθηκε και αυτό δεν μεταβάλλεται. Ο μετριοπαθής αντίπαλος του Τατάρ, Μουσταφά Ακιντζί, αποτελούσε για την Τουρκία πρόσκομμα στις προσπάθειες της να μετατρέψει την τουρκοκρατούμενη Κύπρο σε περιφέρεια της τουρκικής επικράτειας ως 82ο νομό της Τουρκίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ο Ακιντζί προσπάθησε να προστατέψει την τουρκοκυπριακή κοινότητα διατηρώντας έναν βαθμό πρωτοβουλίας στην λήψη των πολιτικών αποφάσεων. Ωστόσο, η οικονομική εξάρτηση των Κατεχόμενων με την Άγκυρα, λόγω της απευθείας χρηματοδότησης του ψευδοκράτους, δεν επιτρέπει τη λήψη αποφάσεων, οι οποίες πρώτα θα πρέπει να συμφωνούν με τον Ερντογάν. Αυτή η στάση φαίνεται να έγινε αποδεκτή και από το Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα, παρά τις όποιες παραδοσιακές «ενδοαριστερές» συγκρούσεις υπήρχαν, με τον αρχηγό του κόμματος να τίθεται υπέρ του Ακιντζί στον δεύτερο εκλογικό γύρο. Πολλοί Τουρκοκύπριοι εξέλαβαν αυτές τις εκλογές ως μία τελευταία ευκαιρία να υπάρξει ανοιχτός δίαυλος επικοινωνίας με την Ε.Ε. και να μην καταστούν μια μικρογραφία της Τουρκίας και οι ίδιοι πιόνια ενός πολιτικού παιχνιδιού του Ερντογάν. Το δίλλημα Ε.Ε. ή Ερντογάν φαίνεται να έγειρε στη πλευρά του τελευταίου γεγονός που δεν μπορεί να μας εκπλήσσει, ύστερα και από τις υπόνοιες του Ακιντζί για παρασκηνιακές ενέργειες της Άγκυρας με σκοπό την προώθηση του εκλεκτού τους, Τατάρ. Δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαία η προπαγανδιστική στάση των ΜΜΕ -που πρόσκεινται στον Ερντογάν- υπέρ του Τατάρ. 
Το εκλογικό, όμως, αποτέλεσμα είναι πλέον ένα τετελεσμένο. Το ζητούμενο είναι ποια πολιτική θα εφαρμόσει ο Τατάρ και αν αυτή θα προέρχεται απευθείας από την Άγκυρα. Τόσο ο Ακιντζί όσο και ο Οζερσάι (Υπουργός Εξωτερικών) κατά τη διάρκεια της θητείας τους, δεν δίστασαν να εναντιωθούν στις τουρκικές επιταγές κρίνοντας τες ως βιαστικές. Για παράδειγμα, το πρόσφατο άνοιγμα των Βαρωσίων έγινε με τόσο πρόχειρα, μη μεθοδευμένο τρόπο, ώστε να εξυπηρετήσει τον Τατάρ παρά τις αντιρρήσεις που υπήρχαν για μία ενέργεια που θα προκαλούσε κατακραυγή ως καταφανή παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου. Η απόρριψης της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας είναι προφανώς δεδομένη, αφού η Άγκυρα δεν επιθυμεί να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για επίλυση του κυπριακού. Ένα επίσης θέμα που θα κληθεί να θέσει ο Τατάρ είναι η διανομή του φυσικού αερίου. Η Άγκυρα θα διεκδικήσει έναν διαμοιρασμό χωρίς, όμως, να επιθυμεί και την παράλληλη λύση του Κυπριακού.
Συνεπώς, διαφαίνεται πως η εκλογική αυτή νίκη σημαίνει και την περιδίνηση του κυπριακού ζητήματος σε νέα αχαρτογράφητα νερά με τις προθέσεις των δύο μερών να παραμένουν άγνωστες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η διαλλακτική περίοδος Ακιντζί έφτασε στο τέλος της, ύστερα και από τη δήλωση του για αποχώρηση από το πολιτικό προσκήνιο. Αναμένεται να διαπιστωθεί αν ο νέος Τουρκοκύπριος ηγέτης θα αποτελέσει φερέφωνο του δογματικού Ερντογάν και αν θα ανοίξουν πεδία συνεργασίας με την ελληνοκυπριακή κοινότητα.
