Του Θάνου Παπαδογιάννη,
Ξέρετε φαντάζομαι την έκφραση, στοιβαγμένοι σαν τις σαρδέλες… αυτό ακριβώς συμβαίνει και στις συγκοινωνίες της πρωτεύουσας. Εν μέσω υγειονομικής κρίσης ακούγαμε ότι πρέπει να έχουμε απόσταση 1,5 με 2 μέτρα στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Επαναλαμβάνω ακούγαμε. Στα περισσότερα δρομολόγια του νοτίου τομέα της Αττικής, για τα οποία μπορώ να μιλήσω με σιγουριά, όχι απλά δεν υπήρχε η δυνατότητα για κάποιον που ήθελε να προσέξει και να κρατήσει αποστάσεις, να το κάνει, αλλά δεν υπήρχε ούτε καν σαν ιδέα στο μυαλό. Το μότο για τον κορωνοϊό στα μέσα, που είναι «ΜΜΜ δηλαδή Μετακινούμαστε, Με υπευθυνότητα, Μένουμε ασφαλείς», το βρίσκω τουλάχιστον ειρωνικό.
Θεώρησα πως έπρεπε με το που βγήκαμε από το lockdown να είχε βρεθεί μια λύση ανάγκης, τουλάχιστον για την πραγματικά ασφαλή μετακίνηση των πολιτών και περίμενα να δω πως αυτή θα πραγματοποιηθεί. Ο Πρωθυπουργός είχε ανακοινώσει πως θα ανανεωθεί «ο στόλος» των λεωφορείων. Η ανανέωση αυτή τελικά ήρθε στις αρχές Οκτωβρίου με τη συνεργασία του ΟΑΣΑ με τα ΚΤΕΛ και την διάθεση 203 λεωφορείων. Πέραν αυτού, έγινε γνωστό πως θα αποκτηθούν 300 μεταχειρισμένα λεωφορεία μέσω leasing. Να υπενθυμίσω όμως κάπου εδώ, πως η «άγια μέρα» που η Ελλάδα άφησε πίσω της την καραντίνα ήταν η 4η Μαΐου, πέρασε δηλαδή ένα διάστημα 5 μηνών μέχρι να καταφύγουμε στη λύση ανάγκης. Δεν ξέρω πλέον, αν γνωρίζουμε βασικές έννοιες. Η έννοια «λύση ανάγκης» σημαίνει ότι μέσα στις επόμενες εβδομάδες αν όχι μέρες, θα υπάρχει κάποια πρόβλεψη για την επίλυση του εκάστοτε προβλήματος, όχι μήνες.
Ας μιλήσουμε όμως και για τον ήδη υπάρχοντα στόλο. Πρώτα απ΄όλα, θεωρώ λάθος των προηγούμενων κυβερνήσεων και του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών, την ελάχιστη συντήρηση των ΜΜΜ. Παράθυρα σπασμένα που δεν μπορούν να ανοίξουν για να αερίζονται καλά τα λεωφορεία, λεωφορεία που αγκομαχούν σε κάθε τους δρομολόγιο, ελλείψεις ανταλλακτικών για την επισκευή τους, οχήματα που καθημερινά καθηλώνονται στα αμαξοστάσια. Επιστρέφοντας όμως στο σήμερα, η Κυβέρνηση μιλάει για την άμεση συντήρηση των υπαρχόντων οχημάτων.
Μην νομίζετε ότι έχω ξεχάσει τα υπόλοιπα μέσα, τα τρόλεϊ, στα οποία η ανανέωση του στόλου είναι η πιο πρόσφατη, βρίσκονται σε καλή κατάσταση από τεχνικής άποψης, όμως από υγειονομικής ισχύει ότι και στα λεωφορεία. Το μετρό έχει νέους συρμούς και καλά συντηρημένους παλιούς, αλλά δεν υπάρχει κάποιος έλεγχος στην τήρηση των υγειονομικών μέτρων προστασίας. Τεράστιο θέμα υπάρχει στον ηλεκτρικό και το τραμ. Από τη μια ο ηλεκτρικός ήταν και πριν από την πανδημία παρατημένος σαν μέσο, από την άλλη το τραμ δεν είναι πλέον λειτουργικό ως μέσο, αφού εξυπηρετεί μόνο το ½ της προβλεπόμενης διαδρομής του.
Επιπλέον, το προβλεπόμενο μέτρο πληρότητας των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς φαίνεται να τηρείται μόνο στα χαρτιά, αφού δεν ελέγχεται η εφαρμογή του και βρισκόμαστε παρατηρητές απέναντι του.
Το «ρεζουμέ», λοιπόν, της κατάστασης είναι πως ναι μεν έχουμε επιτέλους μια λύση ανάγκης, αλλά μετά από 5 μήνες καθυστέρησης και υγειονομικά επικίνδυνου συνωστισμού. Ελπίζω η λύση αυτή να είναι προσωρινή και να μην αποδείξει η κυβέρνηση το «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού», δίνοντας βέλη στη φαρέτρα της αντιπολίτευσης.
Εμείς, θα συνεχίζουμε να στοιβαζόμαστε στα λεωφορεία, τα μετρό, τα τρόλεϊ, τον ηλεκτρικό και τα τραμ, περιμένοντας αποτελεσματικές κινήσεις, για πιο «ανθρώπινα» και υγειονομικά ασφαλή ΜΜΜ…
Φορέστε μια – δυο μάσκες, κάντε το σταυρό σας και καλή και ασφαλή μετακίνηση να έχουμε…
