Του Παναγιώτη Παναγιωτακόπουλου,
Ο Μίδας ήταν ο ξακουστός βασιλιάς της Φρυγίας και σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία είχε την ικανότητα να μετατρέπεται σε χρυσάφι οτιδήποτε άγγιζε. Και ποιος δεν θα ήθελε να βρίσκεται στην θέση του Μίδα, όμως βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας, αναφορικά με τα επίπεδα εξόρυξης του πολύτιμου μετάλλου ανά την υφήλιο και μάλλον η ανάγκη ενός πραγματικού Μίδα είναι τόσο επίκαιρη όσο ποτέ.
Στον κλάδο της επενδυτικής, από πολύ παλιά, ο χρυσός είχε τον ρόλο της αντιστάθμισης κινδύνου και της διαφοροποίησης των χαρτοφυλακίων. Ως ένα προϊόν του οποίου η τιμή είχε μηδαμινή διακύμανση, μπορούσε να κρατάει γύρω από ένα σταθερό επίπεδο τις αξίες των επενδυμένων κεφαλαίων. Πλέον, με τις πηγές να «στερεύουν», ίσως αποτελέσει έναν πολύτιμο παράγοντα και, γιατί όχι, μπροστάρη στην αύξηση της αξίας των εκάστοτε επενδύσεων.
Όταν τον Αύγουστο η τιμή του χρυσού ανά ουγγιά ξεπερνούσε τα $2,000 και έπιανε το ζενίθ της, άρχισαν να χτυπούν και τα πρώτα καμπανάκια για την έλλειψη των συγκεκριμένων πόρων στον πλανήτη. Πέρυσι, μετά από τουλάχιστον μία δεκαετία, παρατηρήθηκε πτώση στην ποσότητα εξόρυξης, ενώ για να μην δημιουργηθεί πρόβλημα, ειδικοί σύμβουλοι της Wood Mackenzie, συμβολευτικής εταιρείας στο χώρο των φυσικών πόρων, κάνουν λόγο για κεφάλαια ύψους $37 δις, που πρέπει να επενδυθούν άμεσα στον κλάδο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, για να αντιληφθεί κανείς τα χαμηλά επίπεδα εξόρυξης, αποτελεί το γεγονός ότι για να προκύψει ποσότητα χρυσού που χωρά σε ένα κουταλάκι του γλυκού, πρέπει να γίνει διαχωρισμός μεταλλέυματος που αντιστοιχεί σε όγκο με το Άγαλμα της Ελευθερίας. Όσο ακραίο και αν φαντάζει, δυστυχώς, το σενάριο αυτό αντικατοπτρίζει, πλήρως, την σημερινή πραγματικότητα και αν δεν αλλάξει κάτι ριζικά τότε η εξόρυξη χρυσού δεν θα είναι πια συμφέρουσα για τις εταιρείες που την αναλμαμβάνουν.
Σύμφωνα με το παραπάνω διάγραμμα προκύπτει το εξής παράλογο. Το ορυχείο Cadia East της Newcrest Mining στην Αυστραλία, ενώ «δίνει» 0.45 γραμμάρια ανά κυβικό τόνο και είναι από τα πλέον κερδοφόρα στον χώρο. Αυτό συμβαίνει κυρίως λόγω της διαφοράς των διαθέσιμων πόρων εργασίας ανά τον κόσμο. Την ώρα που τα κοιτάσματα στην Αφρικανική Ήπειρο, κυρίως στην Νότια Αφρική, είναι αρκετά μεγαλύτερα, οι περισσότερες εργασίες γίνονται χειροκίνητα, λόγω της απουσίας σύγχρονης μηχανικής υποστήριξης. Οι άλλοι παίχτες του παγκόσμιου χάρτη, Σιβηρία, Ωκεανία και Νεβάδα βρίσκονται αρκετά βήματα μπροστά και έτσι καλύπτουν την ποσοτική διαφορά και καλύτερο επίπεδο εξόρυξης. Συν τοις άλλοις, σημαντικό ρόλο παίζουν και τα υπόλοιπα μεταλλέυματα που προκύπτουν από τις εξορύξεις, με την περίπτωση του αυστραλιανού ορυχείου να εμφανίζει 140 κιλά χαλκού αξίας $900 ανά ουγγιά χρυσού, μειώνοντας έτσι αισθητά το κόστος εξόρυξης του πολύτιμου μετάλλου.
Παρά τα όποια απαισιόδοξα σενάρια γύρω από την περίπτωση του πολύτιμου μετάλλου, διάφορες νέες πηγές βγαίνουν στην επιφάνεια. Το 2015 η Kirkland Lake Gold χτύπησε πραγματικά φλέβα χρυσού, ενώ την ίδια χρονιά στην Κίνα, η Zhaojin Mining Industry, ανακάλυψε, κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, στην βορειοανατολική πλευρά της χώρας, ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα χρυσού της σύγχρονης εποχής. Η αντιστάθμιση της ίσως μειωμένης ύπαρξης του μετάλλου, εξισορροπείται ως επί το πλείστον με τα καλύτερα τεχνολογικά μέσα και το πιο εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό συγκριτικά με το παρελθόν.
Σε κάθε περίπτωση, ο χρυσός δεν έπαψε ποτέ να είναι ένας x-factor για τους επενδυτές ανεξαρτήτως βεληνεκούς. Είτε για την διαφοροποίηση, είτε λόγω πρόβλεψης για μείωση κοιτασμάτων, οι λόγοι για την προσθήκη μερικών ουγγιών σε κάθε χαρτοφυλάκιο είναι αρκετοί. Εμείς στο βωμό των εξελίξεων αναμένουμε τις αντιδράσεις τόσο της αγοράς, όσο και των επενδυτών.
