Του Γιώργου Δαλακούρα,
Η Αλίσια Ερνεστίνα ντε λα Καριδάδ ντελ Κόμπρε Μαρτίνες ντελ Χόγιο, ή απλώς Αλίσια Αλόνσο, ήταν Κουβανή χορεύτρια και χορογράφος, η οποία διέπρεψε στο μπαλέτο. Πρόκειται για μία σπουδαία προσωπικότητα, η οποία κόσμησε και τα γραμματόσημα της χώρας.
Γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1920 στην Αβάνα, την πρωτεύουσα της Κούβας. Από πολύ νεαρή ηλικία, ξεκίνησε τα μαθήματα χορού, συγκεκριμένα το φλαμένκο. Σε ηλικία έντεκα ετών, ξεκίνησε να χορεύει μπαλέτο. Κατά τη διάρκεια των μαθημάτων, γνώρισε τον Φερνάντο Αλόνσο, μέλλοντα σύζυγό της. Οι νεαροί χορευτές αποφάσισαν να μεταναστεύσουν στις Η.Π.Α., ώστε να πετύχουν τους επαγγελματικούς στόχους τους. Το 1938, η Αλόνσο συμμετείχε στην παράσταση Great Lady, κάνοντας την παρθενική της εμφάνιση στη Νέα Υόρκη. Κάπως έτσι, ξεκίνησε μία καριέρα, η οποία επρόκειτο να ξεπεράσει τα όρια της Αμερικανικής Ηπείρου.
Σύντομα, το 1941, η μπαλαρίνα επρόκειτο να διακόψει την καριέρα της για δύο χρόνια. Διεγνώσθη με αποκόλληση αμφιβληστροειδούς και έπρεπε να χειρουργηθεί άμεσα. «Υπέφερα με τα προβλήματα όρασης και έπρεπε να κάνω αρκετά χειρουργεία… Μου είπαν να μην κουνάω απότομα το κεφάλι μου… Ήμουν έτσι για δύο χρόνια»· έτσι περιέγραψε την περιπέτεια της υγείας της. Κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, «μου είπαν δεν θα χορέψω ποτέ ξανά. Λοιπόν, ξαναχόρεψα», η Αλόνσο επέστρεψε στην σκηνή, το 1943, με το έργο Giselle, ίσως τη μεγαλύτερή της επιτυχία. Ο ρόλος αυτός την καθιέρωσε και την στιγμάτισε όσο κανείς άλλος!
Το 1948, έχοντας καταξιωθεί στις Η.Π.Α., ιδρύει στην Κούβα την Σχολή Μπαλέτου Αλίσια Αλόνσο. Το ταλέντο, η χάρη και ο επαγγελματισμός της, της έχουν ανοίξει ποικίλες επαγγελματικές διεξόδους. Η ίδια δεν θα σταματήσει ποτέ να εξελίσσεται και να βελτιώνεται, κυνηγώντας συνεχώς το αρτιότερο αποτέλεσμα.
Η Αλόνσο συνεργάστηκε με πολλά μπαλέτα και πραγματοποίησε περιοδείες. Το 1957, για πρώτη φορά, εμφανίστηκε καλλιτέχνιδα από τη Δύση στη Σοβιετική Ένωση· ήταν η Κουβανή Αλίσια! Στη σκήνη, μεταμορφωνόταν και γινόταν μία απαστράπτουσα, αιθέρια ύπαρξη, αλλά, στην πραγματική της ζωή, ήταν μία γυναίκα προσγειωμένη και προσηλωμένη στους στόχους της.
Με την άνοδο του Φιντέλ Κάστρο, επέτυχε να ξανανοίξει την σχολή χορού της, η οποία έκλεισε προηγουμένως, λόγω οικονομικών προβλημάτων. Ωστόσο, η διακοπή των σχέσεων μεταξύ Η.Π.Α. και Κούβας δεν επέτρεψε στην Αλόνσο να επιστρέψει παρά μόνο το 1975, όταν έκανε ένα πέρασμα από το Αμερικανικό Θέατρο Μπαλέτου. Την χρονιά εκείνη, χώρισε και με τον σύζυγό της, έπειτα από πολλά χρόνια γάμου.
Το 1995, έδωσε την τελευταία της παράσταση. Επρόκειτο για το έργο The Butterfly, το οποίο και χορογράφησε η ίδια. Το 1999, τιμήθηκε από την UNESCO με το μετάλλιο Πάμπλο Πικάσο.
Η Αλίσια Αλόνσο «έφυγε» από τη ζωή, σε ηλικία ενενήντα οχτώ ετών, στις 17 Οκτωβρίου 2019.
