Της Ήρας Βοντίτσου,
Ζούμε σε μια εποχή που οι ανάγκες για ενέργεια είναι διαρκώς αυξανόμενες, σε έναν πλανήτη με περιορισμένους πόρους, που υποφέρει καθημερινά από την αλόγιστη χρήση τους για την πραγματοποίηση ποικίλων δραστηριοτήτων από τον άνθρωπο. Με το αίσθημα περιβαλλοντικής συνείδησης διευρυμένο και στο πλαίσιο βελτίωσης των περιβαλλοντικών και ενεργειακών πολιτικών, έχουμε στραφεί στην αναζήτηση και εφαρμογή φιλικότερων προς το περιβάλλον πρακτικών σε όλους τους τομείς που μας απασχολούν. Ένας εξ αυτών είναι και ο τομέας της μετακίνησης, που εκτιμάται ότι δεσμεύει κάθε χρόνο περίπου το 20-30% της καταναλωθείσας ενέργειας παγκοσμίως και ο οποίος συμβάλει σημαντικά στο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Δεδομένων αυτών, ο όρος της «βιώσιμης κινητικότητας» έχει αρχίσει να κάνει την εμφάνισή του ολοένα και περισσότερο αισθητή εδώ και αρκετά χρόνια.
Η γνωστή και ως «πράσινη κινητικότητα», σχετίζεται με την ενθάρρυνση για χρήση των μέσων μαζικής μετακίνησης και με τα είδη και τις μεθόδους μετακίνησης, που δε βασίζονται στην υπερεκμετάλλευση μη ανανεώσιμων φυσικών πόρων (ορυκτά καύσιμα), αλλά έχουν ως κεντρικό άξονα τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ή τη μηδενική κατανάλωση ενέργειας. Ανάμεσα σε αυτές συγκαταλέγεται και η ποδηλασία. Πρόκειται για έναν τρόπο μετακίνησης, πλήρως υγιή και εύκολα προσβάσιμο, καθώς είναι ιδιαίτερα οικονομικός. Επιπλέον, αποτελεί ιδανική εναλλακτική για την κάλυψη σχετικών αναγκών ακόμα και μέσα στην πόλη, καθώς οι αποστάσεις που διανύουμε συνήθως σε αυτήν με άλλα μέσα, όπως το αυτοκίνητο, δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλες.
Βέβαια, βασική προϋπόθεση για αυτό αποτελεί, όχι μόνο η προσβασιμότητα στο μέσο, στο ποδήλατο δηλαδή, αλλά και η ύπαρξη του κατάλληλου δικτύου για την ευκολότερη και ασφαλέστερη χρήση του. Στην εξασφάλιση αυτής της δυνατότητας σε ευρωπαϊκό επίπεδο έχει συμβάλει ενεργά η Ευρωπαϊκή Ένωση, στηρίζοντας την ανάπτυξη του δικτύου EuroVelo, ενός σχεδίου του European Cyclists’ Federation. Αυτό αποτελείται από 17 επιμέρους δίκτυα ποδηλατοδρόμων, τα οποία συνολικά φτάνουν σχεδόν τα 90.000 χιλιόμετρα και συνδέουν όλη την Ευρώπη. Ειδικότερα, τα δίκτυα περνούν από την Ιρλανδία και την Πορτογαλία ως τη Ρωσία και την Τουρκία και από τις σκανδιναβικές χώρες ως τις μεσογειακές, ενώ τμήμα ενός από αυτά, του μεσογειακού δικτύου, υπάρχει και στην Κύπρο.
Όσον αφορά την Ελλάδα, σε αυτήν υπάρχει τμήμα από 3 δίκτυα του EuroVelo, από το Mediterranean, το East Europe και το Iron Curtain. Το πρώτο, «μπαίνοντας» στην χώρα από την Ήπειρο και διασχίζοντας σημαντικό τμήμα της Στερεάς Ελλάδας και της Πελοποννήσου, φτάνει στον τελικό προορισμό του, την Αττική. Αντίστοιχα, το δίκτυο East Europe, έχοντας ίδιο τελικό σημείο στην χώρα, περνά από Μακεδονία, Θεσσαλία και Στερεά Ελλάδα. Το τελευταίο διαφοροποιείται και κινείται στο βόρειο τμήμα της χώρας, στην Μακεδονία και την Θράκη, φτάνοντας μέχρι την Τουρκία.
Είναι, σαφώς, ευχάριστο το γεγονός ότι μέσα σε κάποια χρόνια έχει υπάρξει μια τόσο σημαντική εξέλιξη στον τομέα της ποδηλατικής μετακίνησης, η δημιουργία του μεγαλύτερου -πλέον- δικτύου ποδηλατοδρόμων παγκοσμίως. Το EuroVelo είναι ένας εναλλακτικός τρόπος να διανύσει κανείς μικρότερες ή μεγαλύτερες αποστάσεις πάνω στο ποδήλατό του, χωρίς όρια και φραγμούς, λόγω της ευελιξίας που παρέχει με τα επιμέρους δίκτυά του. Και φυσικά προσφέρει τη δυνατότητα για διατήρηση μιας πιο βιώσιμης στάσης στα πλαίσια του τουρισμού, που αποτελεί σημαντικό τομέα των ευρωπαϊκών αγορών και κατ’ επέκταση τομέα που υπό διαφορετικές συνθήκες επιβαρύνει αναπόφευκτα το περιβάλλον.
ΠΗΓΕΣ
- Cycling, Mobility and Transport. Διαθέσιμο σε https://ec.europa.eu/transport/themes/clean-transport-urban-transport/cycling_en?fbclid=IwAR1ZBbKEXl5Ja0QHjWxd51CihFHpGOt7nUnLbmgSYSz3-IYBzt2q8MTBZX0
- EuroVelo. Διαθέσιμο σε https://en.eurovelo.com/?fbclid=IwAR2XQGZ8Y920Ytzp2MHm0jCIjnYO7rKzzPNsoyotm6HMTkkmb055PzjZnO4
- Michael Evans, Sustainable Transport, April 20, 2011. Διαθέσιμο σε http://www.earthtimes.org/encyclopaedia/environmental-issues/sustainable-transport/
