Της Βάσιας Ζέρβα,
Η νέα κυβέρνηση του Βελγίου προχώρησε σε έναν διορισμό ορόσημο για την πολιτική ιστορία της χώρας, και όχι μόνο. Η θέση της αναπληρώτριας πρωθυπουργού και υπουργού Δημόσιας Διοίκησης στο νέο αυτό σχηματισμό καταλήφθηκε από την Petra de Sutter, την πρώτη transgender γυναίκα, η οποία καταλαμβάνει μια τόσο υψηλή θέση στην πολιτική ιεραρχία. Πρόκειται για ένα γεγονός του οποίου η αντιμετώπιση από τα βελγικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, ως κάτι κοινό, χωρίς να απασχολεί και να προβληματίζει, δείχνει ότι οι προσωπικές της αξιώσεις και ηγετικά προσόντα υπερτερούν μιας φαινομενικής «διαφορετικότητας».
Η Petra de Sutter όμως έγινε είδηση, καθότι είναι κάτι παραπάνω από τον απλό προσδιορισμό της ως μια τρανς γυναίκα. Αφηγούμενη την παιδική της ηλικία, μπορεί να μιλά για ώρες για τον εκφοβισμό και καταπίεση που βίωσε. Δεν στέκεται όμως εκεί. Γεννημένη σε μία οικογένεια, όπου ο πατέρας της ήταν δικαστικός είχε αρκετά αυστηρή ανατροφή, και εξαιτίας αυτού αποτύπωσε έντονα το αίσθημα της δικαιοσύνης. Η μόνη της διέξοδος ήταν τα ίδια της τα πνευματικά χαρίσματα και η επιστήμη, η οποία της χάριζε το αίσθημα του προσανατολισμού και καθήκοντος στην ζωή της. Το καθήκον αυτό το προσδιόρισε στο πανεπιστήμιο, όπου αφιερώθηκε στην γυναικολογία και επιστήμες αναπαραγωγής, το οποίο την έφερνε όλο και πιο κοντά στην αποδοχή της πραγματικής της ταυτότητας. Ασχολήθηκε και πάλεψε ενεργά σε όλη της την πορεία για τα δικαιώματα της LGBTQI κοινότητας, καθώς και της φυλετικής ισότητας γενικότερα. Τα εφόδια αυτά, σε συνδυασμό με το πάθος της για να εμπνεύσει, να απαλύνει και να χαρίσει δύναμη σε όσους πιστεύουν ότι δεν αντιπροσωπεύονται αρκετά στην πολιτική σκηνή, είναι αυτό που κάνει την Petra de Sutter, όχι το προϊόν απλά της διαφορετικότητάς της, αλλά μια γυναίκα που αποδεικνύει έμπρακτα, ότι αξίζει να ηγείται πολιτικά.
Η αντιμετώπιση της πολιτικής από την ίδια φέρνει στο τραπέζι μία φρέσκια ματιά στο τι είναι αποδεκτό σε ένα κλάδο που κυριεύεται από παραδοσιακό συντηρητισμό και καθωσπρεπισμό. Η ίδια θεωρεί πως πολιτική είναι η ίδια της η επιστήμη, στην οποία δεν λείπουν ζητήματα που μπορούν να προκαλέσουν αντιδράσεις και αντιπαραθέσεις: Είναι αποδεκτή η έκτρωση; Μπορούν να γίνονται πειράματα σε έμβρυα; Όλες οι αντιθέσεις σε λεπτά και επίμαχα ζητήματα ήταν αυτό που έκανε την Petra να θεωρήσει φυσική την μετάβαση της στον πολιτικό στίβο. Θεωρεί την ίδια την γυναικολογία ως κάτι βαθιά πολιτικό, καθώς σύμφωνα με την ίδια, πολλά θέματα του κλάδου της, όπως η εγκυμοσύνη, απαιτούν την διερεύνηση τους τόσο από πολιτική, αλλά και κοινωνική σκοπιά. Έτσι, όταν ήρθε η ώρα να επιλέξει τον τρόπο πού θα εμπλακεί στην πολιτική αρένα, επέλεξε την Ευρωπαϊκή Ένωση για το ξεκίνημά της.
Σε όσες πολιτικές θέσεις και να ανέλαβε είτε στη βελγική Γερουσία, είτε στην κοινοβουλευτική συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, είτε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπως αναφέρει η Katrin Hugendubel –η οποία είναι διευθύντρια στον Τομέα Υπεράσπισης της ILGA-Europe (Διεθνής Ένωση Λεσβιών και Ομοφυλοφίλων)–, σε άρθρο γνώμης στο Politico, η Petra de Sutter ήταν πάντα ανοιχτή για την τρανς ταυτότητά της και ποτέ δεν προσπάθησε να κρύψει αυτό το γεγονός στην πολιτική της καριέρα. Η ανοιχτή προβολή της διαφορετικότητας της δεν είχε ως στόχο να την κάνει να ξεχωρίσει και να προκαλέσει ενδιαφέρον γύρω από το όνομα της, αρκούμενη σε κάποια εφήμερη δημοσιότητα για να αναρριχηθεί. Αντίθετα, επέλεξε τον αργό και μακρύ δρόμο της πρόταξης των προσόντων, των προσωπικών της «πιστεύω» και της επαγγελματικής της κατάρτισης, χαρακτηριστικά τα οποία αποστομώνουν, όσους έχουν την παραμικρή αμφιβολία για την ικανότητά της.
Η Petra de Sutter, όπως υπογραμμίζει σε συνέντευξή της είναι «θυμωμένη». Είναι «θυμωμένη» καθώς το κατόρθωμα της να καταλάβει μία τέτοια θέση μπορεί να μην γίνεται κατακριτέο ή να απασχολεί την κοινή γνώμη στους κόλπους του προοδευτικού σχετικά με θέματα διαφορετικότητας Βελγίου και Ευρωπαϊκής Ένωσης, όμως η κατάσταση αυτή απέχει πολύ από δεδομένη για τον υπόλοιπο πλανήτη. Την ώρα που η ίδια ορκίζεται σε ένα στερεοτυπικά ανδροκρατούμενο θεσμό, σε άλλες λιγότερο προοδευτικές γωνίες του πλανήτη, άτομα σαν και αυτήν δεν έχουν την ίδια τύχη. Για την ακρίβεια, μέχρι στιγμής, τα τρανσέξουαλ άτομα σε δημόσια αξιώματα είναι ελάχιστα, όπως η Μαρί Κάου, κοινοτάρχης στο χωριό Tilloy-lez-Marchiennes της Γαλλίας, ο Τζανμάρκο Νέγκρι, δήμαρχος στο Τρομέλο της Ιταλίας και μερικοί βουλευτές στην Ισπανία, τη Σουηδία και τη Γερμανία. Η επικύρωση της ως πολιτική προσωπικότητα και όχι απλά ως trans γυναίκας δίνει από μόνη της μια επικριτική ματιά και αποτελεί άμεση επίπληξη για τις επιθέσεις εναντίον trans ταυτοτήτων που συμβαίνουν σε άλλα μέρη της Ευρώπης.
Ο θυμός αυτός της Petra είναι και η πηγή που της δίνει δύναμη. Δύναμη όχι μόνο να συνεχίσει να αγωνίζεται και να πρωτοπορεί, αλλά κυρίως δύναμη να αποτελεί παράδειγμα για όλους όσους πιστεύουν ότι η διαφορετικότητα τους στέκεται εμπόδιο στις προσωπικές τους φιλοδοξίες. Ευελπιστεί το πρότυπό της να υιοθετηθεί και από άλλες χώρες της Ευρώπης, οι οποίες προτάσσουν ακόμα και σήμερα αναχρονιστικές αντιστάσεις σε ότι κλονίζει τα συντηρητικά πολιτικά κατεστημένα. Το κουράγιο και η αποφασιστικότητά της δίνουν ανακούφιση σε όλους όσους χρειάζονται καθημερινά να διεξάγουν τις δικές τους μάχες για το βασικό δικαίωμα της ατομικής ελευθερίας. Η παρουσία της στο πολιτικό βίο δίνει πνοή προοδευτικότητας και υπενθυμίζει την πραγματική ταυτότητα του πολιτεύματος, που θέλει να αυτοαποκαλείται «σύγχρονη δημοκρατία»…
