Του Οδυσσέα Γραμματικάκη,
Ο Theodore Roosevelt ο νεότερος, γεννήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 1858 και προερχόταν από εύπορη οικογένεια της Νέας Υόρκης. Από μικρός, έπασχε από άσθμα και πέρασε ιατρικές περιπέτειες, που κόντεψε να πεθάνει.
Στα επτά του έτη, τον συνεπήρε η επιστήμη της ζωολογίας, όταν είδε μια νεκρή φώκια στην αγορά του Manhattan. Η εκπαίδευσή του έγινε κατ’ οίκον, μέχρι που εισήχθη στο Χάρβαρντ το 1876. Στο Harvard, μελέτησε λατινικά και ελληνικά, καθώς και ορνιθολογία. Ακόμη, ασχολήθηκε και με τη πολιτική, καθώς μελέτησε τη ναυτική ιστορία των Η.Π.Α.
Το 1882 εκλέγεται στο τοπικό συμβούλιο της Νέας Υόρκης μέχρι το 1884. Έγινε γνωστός για τις παρεμβάσεις του σε θέματα διαφθοράς των επιχειρήσεων. Το 1886 και μετά τον δεύτερο του γάμο, το Ρεπουμπλικανικό κόμμα τον προσέγγισε και τον έπεισε να θέσει υποψηφιότητα για δήμαρχος της Νέας Υόρκης. Ο Roosevelt, εν τέλει, βγήκε τρίτος, με ποσοστό 27%. Μέχρι το 1894, δεν ασχολήθηκε με την πολιτική και αρνήθηκε τις προτάσεις των Ρεπουμπλικανών να θέσει ξανά υποψηφιότητα για δήμαρχος.
Όμως, το 1894, ένας μεταρρυθμιστής Ρεπουμπλικάνος σαν τον Roosevelt κέρδισε τη δημαρχία της Νέας Υόρκης και ο Roosevelt δέχθηκε την πρότασή του να εργαστεί στην Επιτροπή της Αστυνομίας της Νέας Υόρκης. Από αυτήν τη θέση, κατάφερε να μεταρρυθμίσει το αστυνομικό σώμα της πόλης. Δύο χρόνια μετέπειτα κάτω από την Προεδρία του William McKinley, ο Roosevelt χρίζεται Αναπληρωτής Υπουργός Ναυτικού Σώματος, δείχνοντας τις πρώτες ιμπεριαλιστικές τάσεις του ως προς την Κούβα, αλλά και μετέπειτα στην έναρξη του Ισπανοαμερικανικού πολέμου. Κατά τη διάρκεια αυτού του πολέμου, ο Roosevelt παραιτήθηκε από τη θέση του και ίδρυσε το «1ο Εθελοντικό Στρατιωτικό Σώμα» και πολέμησε στον πόλεμο.
Γυρνώντας από τον πόλεμο, το 1898, ο Roosevelt έθεσε υποψηφιότητα με το Ρεπουμπλικανικό κόμμα, για να γίνει Κυβερνήτης της Νέας Υόρκης, όπου και κέρδισε. Ως Κυβερνήτης, έθεσε υψηλότερη φορολογία σε ιδιωτικές εταιρείες, όπως η Ford, τα «έβαλε» με τα μονοπώλια και τη διαφθορά, καθώς και με τη συντήρηση του φυσικού περιβάλλοντος της Νέας Υόρκης.
Τη θέση την κράτησε μονάχα δύο χρόνια, καθώς παραιτήθηκε, για να θέσει υποψηφιότητα για Αντιπρόεδρος των Η.Π.Α., αφότου αιφνιδίως απεβίωσε ο βασικός υποψήφιος για την αντιπροεδρία. Εν τέλει εκλέχθηκε αντιπρόεδρος με Πρόεδρο τον William McKinley. Στις 6 Σεπτεμβρίου 1901, ο William McKinley δολοφονείται στο Buffalo της Νέας Υόρκης· έτσι ο Roosevelt ανέλαβε τα ηνία της χώρας και του κόμματος και ορκίστηκε ως ο 26ος Πρόεδρος των ΗΠΑ.
Κατά την Προεδρία του Roosevelt, οι Η.Π.Α. βίωναν την «Προοδευτική Εποχή», που υπήρχε έντονη δράση και πίεση από ακτιβιστές για θέσπιση προοδευτικών πολιτικών. Ο Roosevelt είχε κατανοήσει το «κύμα» της εποχής και έμεινε γνωστός για την «Καθαρή Συμφωνία», μια συμφωνία με πολιτικούς όρους μεταξύ των επιχειρήσεων και των εργατών. Η κοινωνική πολιτική του Roosevelt βελτίωσε τις εργασιακές συνθήκες, θεσπίζοντας το 8ωρο σε όλες τις πολιτείες, αυξάνοντας τους μισθούς και δεν ποινικοποίησε τα συνδικάτα, τα οποία κατείχαν σημαντική δύναμη την εποχή, ειδικά των ανθρακορύχων. Κατά τη δεύτερη θητεία του, από το 1904 μέχρι το 1908, ο ίδιος δήλωσε ότι ανήκει στην «κεντροαριστερά του Ρεπουμπλικανικού κόμματος». Στόχος του ήταν να αντικαταστήσει τον καπιταλισμό της laissez-faire με έναν καπιταλισμό με το κράτος να έχει σημαντικό εποπτικό ρόλο.
Στα οικονομικά θέματα, «κυνήγησε» τα μονοπώλια και τα “trust”, που είχαν δημιουργηθεί, με επιχειρήσεις να εξαγοράζουν μικρότερες δημιουργώντας οικονομικό χάος.
Στην εξωτερική πολιτική, ο Roosevelt ακολούθησε το «Δόγμα Monroe», επεκτείνοντας παραπάνω την επιρροή των Η.Π.Α. στον κόσμο. Επί της προεδρίας του, οι δαπάνες στα εξοπλιστικά και τον στρατό εκτοξεύτηκαν. Η φράση του που περιέγραφε την εξωτερική πολιτική που ασκούσε ήταν: «Μίλα ήρεμα και κράτα ένα μεγάλο ραβδί, θα πας μακριά». Αυτή η πολιτική είχε πέντε τομείς. Ο πρώτος ήταν να έχεις μεγάλο και ισχυρό στρατιωτικό εξοπλισμό, ώστε ο εχθρός να σε προσέξει, ο δεύτερος ήταν να πράττεις δίκαια έναντι άλλων χωρών, να μην μπλοφάρεις, να χτυπήσεις μόνο όταν είναι να χτυπήσεις δυνατά και πέμπτος τομέας ήταν να έχεις την θέληση να αφήσεις τον εχθρό να εξευτελιστεί.
Το 1904 κέρδισε δεύτερη θητεία απέναντι στον Alton B. Parker, κερδίζοντας με 56.4% έναντι 37.6%. Την τετραετία αυτή ασχολήθηκε πιστά με τη συντήρηση του φυσικού περιβάλλοντος. Υπέγραψε νόμους που δημιούργησαν 150 εθνικά πάρκα και 18 νέα Εθνικά Μνημεία. Στο τέλος της δεύτερης θητείας του, ο Roosevelt υπέγραψε προεδρικά διατάγματα, για να εξασφαλίσει 150 εκατομμύρια στρέμματα ως δάσος.
Ο Theodore Roosevelt θεωρείται από τους περισσότερους Αμερικανούς ως ένας από τους καλύτερους πρόεδρους. Θαυμάζεται από προοδευτικούς και φιλελεύθερους μέχρι συντηρητικούς και εθνικιστές. Ο ίδιος αυτό ακριβώς είχε καταφέρει να πετύχει, να είναι μια χρυσή τομή, εν μέσω μιας διχαστικής εποχής για τις Η.Π.Α. Οι ιστορικοί τον κατατάσσουν μέσα στους 5 κορυφαίους Πρόεδρους της Αμερικανικής Ιστορίας. Ο Roosevelt πέθανε στις 6 Ιανουαρίου 1919 σε ηλικία 60 χρονών. Αίτια του θανάτου του ήταν και τα χρόνια προβλήματα υγείας του. Το 1927, ο Roosevelt προστέθηκε ως προσωπογραφία στο Mount Rushmore, μαζί με τους: George Washinghton, Thomas Jefferson και Abraham Lincoln.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Theodore Roosevelt, The White House, https://www.whitehouse.gov/about-the-white-house/presidents/theodore-roosevelt/
- Theodore Roosevelt, Encyclopedia Britannica, https://www.britannica.com/biography/Theodore-Roosevelt
- Theodore Roosevelt, History, https://www.history.com/topics/us-presidents/theodore-roosevelt
