Της Ρένας Δανατζή,
Το Instagram είναι μία λατρεμένη εφαρμογή, η οποία δείχνει να αντέχει στον χρόνο, αν σκεφτεί κανείς πως η έννοια του χρόνου -όταν γίνεται λόγος για internet και τεχνολογία- τρέχει με απίστευτες ταχύτητες. Αν έπρεπε να αναζητήσει κανείς τη μυστική συνταγή της επιτυχίας του app με το φουξ και πορτοκαλί logo, αυτή θα ήταν -κατά πάσα πιθανότητα- η δύναμη της εικόνας σε συνδυασμό με το χρήμα όσων επιθυμούν να διαφημίσουν τη δουλειά τους στο κοινό.
Με πιο απλά λόγια, εάν μία εταιρεία με ρούχα επιθυμεί να προωθήσει ένα νέο μπουφάν στην αγορά, πληρώνει κάποιους γνωστούς instagrammers, τους ζητά να φωτογραφηθούν με αυτό το μπουφάν και να ποστάρουν την εικόνα στο προφίλ που έχουν στο Instagram, κάνοντας tag την εταιρεία. Το αποτέλεσμα; Όσο πιο δελεαστική είναι η φωτογραφία τόσο περισσότεροι άνθρωποι θα σπεύσουν να αγοράσουν το μπουφάν.
Πάνω σε αυτή τη λογική, το να ανεβάζει κανείς φωτογραφίες στο Instagram επί πληρωμή έγινε επάγγελμα και μάλιστα μπορεί να αποφέρει χρυσές απολαβές σε όποιον ξέρει να το διαχειρίζεται. Τώρα, όσον αφορά την ερώτηση αν είναι εύκολο να είναι κανείς instagrammer, η απάντηση είναι όχι. Χρειάζεται μία αρκετά σωστή υποδομή. Χρήματα για να χτίσεις μία ενδιαφέρουσα εικόνα (funky ρούχα, ταξίδια, bars, restaurants), εξοπλισμό για φωτογραφίσεις, αντίληψη καλής αισθητικής και πολλά ακόμα. Στην επόμενη εύλογη ερώτηση αν το κάνουν όλοι επιτυχημένα η απάντηση σαφώς και είναι όχι.
Διαφέρει πολύ ένας άνθρωπος που χτίζει έναν ολόκληρο κόσμο στο Instagram, επειδή αγαπάει τη μόδα, έχει άποψη για το σήμερα, είναι δημιουργικός και έχει καλλιτεχνική φύση, από έναν άνθρωπο που θέλει να βγάλει εύκολο χρήμα, προσπαθώντας να αποκτήσει πολλούς ακολούθους, με στόχο να θεωρείται «καλός διαφημιστής». Και φυσικά, είναι πολύ σημαντικό να μην ξεπερνιούνται τα όρια της αλήθειας και του ψέματος. Υπάρχει χάσμα μεταξύ της ωραιοποίησης μίας εικόνας και της κατασκευής μίας ψεύτικης εικόνας. Είναι άλλο δηλαδή το να βγάλει κανείς μία φωτογραφία από ένα δείπνο, χρησιμοποιώντας ένα φίλτρο ωραιοποίησης, και εντελώς διαφορετικό το να «στήνει» ένα υποτιθέμενο δείπνο απλά και μόνο για να ανεβάσει μία φωτογραφία και να κερδίσει τις εντυπώσεις.
Στην Ελλάδα οι επαγγελματίες instagrammers είναι ελάχιστοι και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο μέσος Έλληνας δεν είναι ιδιαίτερα commercial και δεν μπαίνει στη διαδικασία να εστιάσει στην artistic πλευρά του επαγγέλματος. Αγαπάει το εύκολο, το juicy, αυτό που κιτρινίζει αποπνέοντας ένα ρετρό αέρα της κιτς δεκαετίας του ’00. Προτιμά να χαζεύει από την κλειδαρότρυπα όσους εκθέτουν ακόμα και τις πιο προσωπικές τους στιγμές στα social αντί να αναζητήσει περσόνες που διαθέτουν καταπληκτικό υλικό, για το οποίο εργάζονται σκληρά.
Άλλωστε το Instagram είναι άλλος ένας καθρέφτης μας. Έχει τα καλά του και τα κακά του. Την ποιότητα και το trash. Και κανείς δεν μπορεί να υπάρξει μόνο με τη μία πλευρά του νομίσματος. Δυστυχώς.
