Του Αθανάσιου Μαντζώλα,
Αναλογιζόμαστε το πρόβλημα κάθε φορά που κάτι συμβαίνει και μας θυμίζει την ύπαρξή του. Το μεταναστευτικό είναι ένα καζάνι που βράζει. Αντί να πιάσουμε και να κατεβάσουμε το καζάνι από την φωτιά, τόσα χρόνια εμείς απλά προσθέτουμε νερό. Με μαθηματική ακρίβεια θα ξεχειλίσει και θα χυθεί. Όλες οι κυβερνήσεις μέχρι στιγμής -μηδεμιάς εξαιρουμένης- απέτυχαν παταγωδώς στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού. Από την Ειδομένη μέχρι την Μόρια, αυτό αποδεικνύεται από τα γεγονότα.
Βέβαια, ορισμένοι όχι μόνο δεν μπόρεσαν να το αντιμετωπίσουν, αλλά συνέβαλαν στην έξαρσή του. Πώς είναι δυνατόν να ξεχάσουμε τις ανεκδιήγητες ατάκες του Α. Τσίπρα για την ανυπαρξία των θαλασσίων συνόρων, της Τασίας για το «λιάσιμο» των μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας και των ομόσταυλών τους, που δημιούργησαν άλλωστε και το κολαστήριο της Μόριας. Οι σημερινοί απλά είναι ανίκανοι να αντιμετωπίσουν την κατάσταση, οι χθεσινοί την δημιούργησαν προσελκύοντας με την πολιτική τους -κλασσικές αριστερές αντιλήψεις περί επαναστατικού ντεφετισμού, αποδόμησης του «έθνους» και άλλα τέτοια βλακώδη- όσους πρόθυμους για μετανάστευση είχε ο τρίτος κόσμος.
Είναι αναγκαίος ο διαχωρισμός των προσφύγων από τους μετανάστες, κάθε φορά που θίγουμε αυτό το ζήτημα. Η συλλογιστική «οι μετανάστες είναι παράνομοι, οι πρόσφυγες ταυτίζονται με τους μετανάστες, άρα οι πρόσφυγες είναι παράνομοι» είναι γενίκευση αυθαίρετη, και αν μη τι άλλο επικίνδυνη. Μάλλον δημιουργεί προβλήματα, παρά τα λύνει. Οι πρόσφυγες χρειάζονται προστασία, είναι υποχρέωσή μας -νομική αλλά και ηθική- να τους παράσχουμε αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής και φυσικά είναι ολιγάριθμοι (που σημαίνει ότι έχουμε αυτή την δυνατότητα ως Ευρώπη). Οι εικόνες των ρακένδυτων παιδιών πίσω από τους φράχτες είναι ντροπιαστικές και απάνθρωπες. Αναφέρομαι στον ανθρωπισμό ως αξία και όχι ως πολιτικό σλόγκαν.
Οι παρανόμως εισερχόμενοι στην Ελλάδα μετανάστες, άνδρες και νεαροί ως επί το πλείστον, που παρουσιάζουν μια ιδιαίτερα ανησυχητική -έως και επιθετική θα έλεγα- συμπεριφορά, πρέπει να τυγχάνουν ανάλογης αντιμετώπισης. Αποτελούν βάρος για την χώρα μας. Δεν υπάρχει η δυνατότητα κοινωνικής ενσωμάτωσης τους, λόγω κυρίως της νοοτροπίας και των θρησκευτικών αντιλήψεών τους, αλλά ούτε και οικονομικής-επαγγελματικής αποκατάστασής τους, λόγω της καχεξίας της ελληνικής οικονομίας. Δεδομένου του δημογραφικού, η αθρόα μετανάστευση αλλοιώνει την εθνολογική σύσταση του ελληνικού πληθυσμού και βέβαια, αποτελεί κίνδυνο για την εθνική μας ασφάλεια. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη επιχειρηματολογία επί τούτου, τα γεγονότα στον Έβρο είναι πρόσφατα.
Από μακρού χρόνου η αδυναμία των εκάστοτε κυβερνήσεων έχει δημιουργήσει μια ανυπόφορη κατάσταση για την ελληνική κοινωνία. Η άμεση κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού είναι επιτακτική. Η μείωση της σχετικής γραφειοκρατίας και των διαδικασιών, η απομάκρυνση των επαγγελματιών ψυχοπονιάρηδων, των όσων ψωμίζονται την ανθρώπινη δυστυχία, η δημιουργία δομών φιλοξενίας (για ανθρώπους, όχι για ζώα) για τους πρόσφυγες, οι άμεσες και μαζικές απελάσεις των λαθρομεταναστών, η καταστολή των αντιδράσεων, εξεγέρσεων, βανδαλισμών και η απέλαση των δραστών (είναι πολλοί και τα φαινόμενα καθημερινά) έπρεπε να είχαν ξεκινήσει από χρόνια. Σημειωτέον, οι μεν ψυχοπονιάρικες τσιρίδες του -προοδευτιστάν- περί ανοιχτών συνόρων και ενσωμάτωσης είναι αντεθνικές, οι δε ακροδεξιές φωνές περί ξερονησιών και στρατοπέδων συγκέντρωσης είναι παράνομες και απάνθρωπες. Εξίσου, βλακώδεις και οι δύο.
