Της Αρετής Δανδάκη,
Καθοδόν προς ένα δεύτερο lockdown, κατά τόπους ή ολικό, φημολογείται πως βρίσκεται η Ελλάδα, καθώς ο αριθμός των κρουσμάτων καθημερινά εκτοξεύεται για τα δεδομένα της χώρας και η εικόνα της πανδημίας κάθε άλλο παρά θετική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Ποια είναι όμως η πραγματικότητα; Αντέχουμε ένα ακόμη lockdown;
Τις τελευταίες ημέρες γίνονται συζητήσεις και προβλέψεις για την πορεία του ιού, αλλά και σχεδιασμοί διάσωσης τόσο υγειονομικού όσο και οικονομικού ενδιαφέροντος. Από την μία πλευρά, υπάρχουν οι υποστηρικτές του lockdown, θεωρώντας το ως επιτακτικό μέτρο αναχαίτισης του ιού, τώρα που ο καιρός είναι ακόμη καλός και δεν υπάρχει συνωστισμός σε κλειστούς χώρους. Κρίνουν ακόμη, πως η οικονομία αντέχει μια δεύτερη καραντίνα, το εκ νέου κλείσιμο των επιχειρήσεων ταυτόχρονα με τον διαμοιρασμό των επιδομάτων των 534 ευρώ. Στην αντίθετη πλευρά βρίσκονται οι αρνητές, οι οποίοι θεωρούν πως ένα lockdown οδηγεί σε μια εκ νέου καταστροφή οικονομικού χαρακτήρα και πως δεν αποτελεί μοναδική λύση η καραντίνα.
Τις παραπάνω αντίθετες μεταξύ τους απόψεις, φαίνεται να υιοθετούν στελέχη της κυβέρνησης και της επιστημονικής κοινότητας, γεγονός που προκαλεί όχι μόνο άγχος αλλά και ανασφάλεια στους πολίτες, οι οποίοι γνωρίζουν πως στο πρώτο lockdown το Εθνικό Σύστημα Υγείας ελάχιστα ενισχύθηκε, οι προσπάθειες του ιατρικού προσωπικού ήταν υπεράνθρωπες, αλλά οι αναγκαίες προσλήψεις στελέχωσης των νοσοκομείων δεν ήρθαν ποτέ. Ο αριθμός των ΜΕΘ αυξήθηκε κυρίως από χορηγίες, εκ των οποίων οι περισσότερες παραμένουν ακόμη κολλημένες στα χαρτιά. Τα σχολεία άνοιξαν με τον ίδιο τρόπο που λειτουργούσαν πριν κλείσουν και τα δρομολόγια των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς δεν αυξήθηκαν, με αποτέλεσμα να παρατηρούνται εικόνες συνωστισμού και χάους, πολλώ δεν μάλλον εν μέσω μιας πανδημίας. Ακόμη, η κυβέρνηση δεν πήρε σαφή και ξεκάθαρη θέση σχετικά με την μετάδοση του ιού στην εκκλησία και μέσω της θείας κοινωνίας. Τέλος, το ρίσκο ανοίγματος του τουρισμού έγινε βιαστικά, δίχως πλάνο, αφού η είσοδος στην χώρα δεν γινόταν με αρνητικά τεστ εξ αρχής και σε όλες τις πύλες εισόδου και την ώρα που τα κρούσματα αυξανόντουσαν, αυξήθηκε ταυτόχρονα και η πληρότητα των πλοίων.
Την ώρα που εργαζόμενοι και επιχειρηματίες έχουν χάσει τεράστιο μέρος των εσόδων τους και δεν αντικρίζουν «χαραμάδα» προόδου αλλά ούτε και σχέδιο διάσωσής τους, την ώρα που ο αριθμός των ανέργων αυξάνεται κατά κόρον μαζί με το ποσοστό της ύφεσης και την ώρα που το σύστημα υγείας καταρρέει με μόλις κάτω από 100 διασωληνωμένους με κορωνοϊό, είναι αναμενόμενο μεγάλο μέρος των πολιτών να αμφισβητεί και να αρνείται τα σενάρια για μια δεύτερη καραντίνα. Η προσπάθεια επιπλέον, περιορισμού του κορωνοϊού μέσω της ατομικής ευθύνης φαίνεται να μην αποδίδει, καθώς ένα ποσοστό των πολιτών φαίνεται να αγνοεί επιδεικτικά την επικινδυνότητα και την εύκολη μετάδοσή του. Παρόλα αυτά, πολλά κυβερνητικά στελέχη εμφανίζονται σε μέρη συνωστισμού, δίχως μάσκα και δίχως την απαραίτητη προστασία, γεγονός που είναι λογικό να δημιουργεί σύγχυση σε πολλούς.
Εν κατακλείδι, όσο πληθαίνουν τα σενάρια για ένα δεύτερο lockdown τόσο αυξάνονται τα ερωτηματικά, αναφορικά με το πόσο έτοιμη είναι η πολιτεία να θωρακίσει υγεία, οικονομία και κοινωνική πολιτική και να εμπνεύσει ένα κλίμα σιγουριάς και εμπιστοσύνης στους πολίτες απέναντι στην διαχείριση της πανδημίας και στην κρίση που βιώνει, για ακόμη μια φορά, η χώρα.
