Της Αμαλίας Μαρκέτου,
Βρισκόμαστε λίγες μέρες πριν από το τέλος της πιο σημαντικής δίκης των τελευταίων δεκαετιών, της δίκης της Χρυσής Αυγής. Η απόφαση θα κρίνει την πορεία της δημοκρατίας του τόπου μας, χαράζοντας τη μετέπειτα ιστορία για τυχόν επόμενες εγκληματικές οργανώσεις που θα ενδύονται με τον μανδύα του πολιτικού κόμματος και θα προβαίνουν σε κακουργηματικές πράξεις, όπως έκανε η Χρυσή Αυγή.
Με μια σύντομη αναδρομή, ας θυμηθούμε ότι η Χρυσή Αυγή, ενώ βρισκόταν για χρόνια στην αφάνεια, εκμεταλλεύτηκε την οικονομική κρίση του 2008, για να παρουσιαστεί ως ο εθνικός σωτήρας, που θα κατάφερνε να αντιμετωπίσει όλα τα προβλήματα που μάστιζαν τότε την ελληνική κοινωνία. Σε αυτό το σημείο θέλω να τονίσω ότι πότε δεν έκρυψε το πραγματικό της πρόσωπο, αρκεί να φέρουμε στην μνήμη μας τις μαζικές επιθέσεις της κατά των αλλοδαπών κατοίκων του Αγίου Παντελεήμονα, μιας περιοχής που σημαδεύτηκε από το αίμα των μεταναστών. Στον αντίποδα, βλέπαμε μέσα από τον χώρο των ΜΜΕ, τον έντονα λαϊκίστικο χαρακτήρα που προσπαθούσε να δομήσει. Πιο συγκεκριμένα, οργάνωνε συσσίτια για τους Έλληνες πολίτες, συνόδευε τους Έλληνες ηλικιωμένους στα ATM των τραπεζών και ένα από τα κυριότερα μέλη της, ο Ηλίας Κασιδιάρης, παρουσιαζόταν ως ο όμορφος και ελκυστικός άνδρας που τραβάει τα βλέμματα, παραβλέποντας ή καλύτερα αποκρύπτοντας, με αυτόν τον τρόπο, τον εθνικοσοσιαλισμό που απέπνεε.
Η εν λόγω νεοναζιστική οργάνωση που μπήκε στη Βουλή το 2012, αν και είχε τη δυνατότητα να μετατοπίσει τη δράση της, από τη συγκρότηση ομάδων κρούσεων ή αλλιώς ταγμάτων εφόδων κατά των αλλοδαπών στη διάδοση της ιδεολογίας της μέσω της νόμιμης κοινοβουλευτικής οδού, συνέχισε να ενεργεί υπογείως με οργανωμένες και προσχεδιασμένες επιθέσεις. Με την πάροδο της δράσης της, αντιληφθήκαμε ότι τα θύματα της δεν ήταν μόνο οι αλλογενείς, αλλά και οι κομμουνιστές, οι αναρχικοί και γενικότερα τα άτομα που αντιδρούσαν και ύψωναν το ανάστημα τους απέναντι στην εφαρμογή της ιδεολογία της.
Παρατηρούμε ότι, η δολοφονία του Παύλου Φύσσα τον Σεπτέμβριο του 2013, αποτέλεσε την αρχή της σταδιακής αποδόμησης της Χρυσής Αυγής, γεγονός που οφείλεται στο ότι δολοφόνησε Έλληνα, εν αντιθέσει με τις προηγούμενες, άγνωστες στο μεγαλύτερο ποσοστό, δολοφονίες των οποίων τα θύματα ήταν μετανάστες.
Από την αρχή της δίκης, στις 20 Απριλίου 2015, η Χρυσή Αυγή φάνηκε να ντρέπεται για τα ιδεώδη της που με τόσο πάθος προάσπιζε όλα αυτά τα χρόνια. Παρά τις προσπάθειες της να αποτινάξει τη ναζιστική ρετσινιά της, οι δηλώσεις, όπως: «Είμαστε φασίστες, είμαστε ναζί», «Οι καλύτερες δουλειές γίνονται το βράδυ», «Ο λύκος καθαρίζει τη φωλιά του» είναι αδύνατο να σβηστούν από την μνήμη μας.
Στo ερώτημα που έθεσε ο Θανάσης Καμπαγιάννης, δικηγόρος της πολιτικής αγωγής των αλιεργατών, κατά τη διάρκεια της αγόρευσής του προς στους δικαστές, αναφορικά με το αν είναι με τις μέλισσες ή με τους λύκους, για εμάς η απάντηση είναι απολύτως προφανής. Παραφράζοντας ελάχιστα τα λόγια του, εμείς δεν ανήκουμε στην αγέλη των λύκων που χίμηξε εκείνο το βράδυ στον Παύλο Φύσσα, αντιθέτως είμαστε με την πλευρά των μελισσών, είμαστε με τις κοπέλες, που αψηφώντας τον φόβο τους κατάφεραν και κατέθεσαν αυτά που είδαν εκείνο το βράδυ, της πιο στυγνής και προσχεδιασμένης πολιτικής δολοφονίας, είμαστε με τη Μάγδα Φύσσα που μετέτρεψε τον πόνο της σε δύναμη και τέλος είμαστε εμείς οι ίδιοι που θα αγωνιζόμαστε με αλληλεγγύη ενάντια στο φασισμό.
Καταλήγοντας, γνωρίζουμε ότι η θετική απόφαση της δικαιοσύνης, δηλαδή η καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης, καθώς και του Μιχαλολιάκου ως ιθύνων νους της, δεν θα εξαλείψει το φασισμό, ωστόσο θα αποτελέσει τη νίκη της δημοκρατίας, αποτρέποντας οποιαδήποτε άλλη ναζιστική, ρατσιστική οργάνωση να νομιμοποιηθεί μέσω της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Για όλους αυτούς τους λόγους, οφείλει ο καθένας με τον δικό του τρόπο να δείξει ότι οι Χρυσαυγίτες δεν είναι αθώοι, είναι ένοχοι.
Είναι πτυχιούχος του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Μιλάει αγγλικά και γαλλικά. Συμμετέχει σε ομάδες που ασχολούνται εθελοντικά με δράσεις σχετικές με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αναζητά συνεχώς μορφές έκφρασης των κοινωνικών προβληματισμών της, κυρίως μέσω του γραψίματος και του θεάτρου.
