Του Θάνου Σουλελέ,
Η Ελλάδα είναι η χώρα όπου, δυστυχώς, ο νεποτισμός ακόμα και το 2020 «ζει και βασιλεύει». Βλέπουμε συχνά τον γιο του πολιτικού να καταλήγει πολιτικός, τον γιο του γιατρού να καταλήγει γιατρός και η λίστα αυτή είναι ατέρμονη.
Ο νεποτισμός ή αλλιώς οικογενειοκρατία, εκδηλώνεται με την παραχώρηση θέσεων και αξιωμάτων σε συγγενείς και φίλους. Είναι η εκμετάλλευση από κάποιον του αξιώματος ή της θέσης που κατέχει, για να προωθήσει συγγενικά ή άλλα πρόσωπα του περιβάλλοντός του, σε θέσεις κι αξιώματα χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια. Η πρακτική αυτή εμφανίζεται, συνήθως, στην πολιτική και τη θρησκεία.
Όπως είναι εύκολα αντιληπτό, ο νεποτισμός και η διαδοχή δημιουργούν σοβαρό πρόβλημα στην κοινωνία μας, αρχικά διότι οι ευνοούμενοι συγγενείς δεν έχουν τις ικανότητες των προκατόχων τους, ενώ από αυτούς υπάρχουν μεγάλες απαιτήσεις με συνέπεια τραγικά λάθη να συμβαίνουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι θέσεις υπουργών σε άτομα, των οποίων απλώς οι γονείς είχαν σημαντική πολιτική καριέρα με τους ίδιους να κάνουν ανεπανάληπτα λάθη.
Εν συνεχεία, όμως, η διαδοχή των θέσεων είναι κάτι που δημιουργεί θέματα και στους «ευνοούμενους» που οι γονείς τους, τους ώθησαν στο επάγγελμα τους. Τα παιδιά, συνήθως, πιέζονται και καταλήγουν να κάνουν επαγγέλματα που δεν τους αρέσουν μόνο και μόνο εξαιτίας της επιθυμίας των γονέων τους για επαγγελματική αποκατάσταση.
Μια πρόσφατη στατιστική έρευνα της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΛΣΤΑΤ), καθιστά ξεκάθαρο αυτό που ήταν, ήδη, γνωστό. Η επαγγελματική καριέρα των παιδιών είναι άμεσα συνδεδεμένη με αυτή των γονιών τους, με τη συγκεκριμένη έρευνα να κάνει λόγο μόνο για τους πατέρες, με ένα ποσοστό κοντά στο 20% τα παιδιά να καταλήγουν να εργάζονται στον ίδιο κλάδο με τους γονείς τους.
Οι βασικοί λόγοι που συμβαίνει αυτό είναι τρεις. Αρχικά, οι περισσότεροι νέοι φοβούνται να κυνηγήσουν τα όνειρά τους και θέλοντας να εξασφαλίσουν ότι θα έχουν εργασία σε μια Ελλάδα του 2020 με 20% ανεργία, ακολουθούν το στρωμένο μονοπάτι που έχουν βρει από τους δικούς τους, συνδυασμένο, πάντα, με την πίεση από τους γονείς τους ώστε να εξασφαλίσουν σίγουρα ένα εισόδημα. Επιπρόσθετα, κάποιες φορές, αν και πιο σπάνια, θαυμάζουμε τους γονείς μας για το επάγγελμα τους. Κατάσταση πάρα πολύ λογική και φυσική αν αναλογιστεί κανείς ότι οι εικόνες που δεχόμαστε από την οικογένεια μας είναι πολύ καθοριστικές στην εξέλιξη την επαγγελματικής μας σταδιοδρομίας. Τελευταίος λόγος, αλλά εξίσου σημαντικός, είναι ότι, δυστυχώς, σε μια Ελλάδα που οι ευκαιρίες εκπαίδευσης δεν είναι ίδιες σε όλους, τα παιδιά που οι γονείς τους ασκούν πιο καλοπληρωμένα επαγγέλματα έχουν περισσότερες πιθανότητες να ασκήσουν και αυτά ένα καλοπληρωμένο επάγγελμα πιθανόν το ίδιο με τους γονείς τους με μία στρωμένη «πελατεία».
Ο νεποτισμός σίγουρα δεν πρέπει να έχει χώρο σε καμία χώρα που θέλει να αναπτυχθεί. Το ίδιο ισχύει και για την επαγγελματική διαδοχή όταν αυτή γίνεται για λόγους «επαγγελματικής ασφάλειας», αλλά και λόγω «εκπαιδευτικών προνομίων». Με την πάροδο των ετών, ελπίζω οι επαγγελματικές βλέψεις των νέων να στραφούν στον τομέα που έχουν ταλέντο και τους αρέσει, ασχέτως αν είναι κοντά στα επαγγέλματα που ακολουθούν οι γονείς τους, δίνοντας κόπο, χρόνο και αγάπη σε αυτό που κάνουν ξεκινώντας από το μηδέν.
Ολοκληρώνει φέτος τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο Πατρών στο τμήμα διοίκησης επιχειρήσεων. Ασχολείται με την διοίκηση ανθρώπινων πόρων κάνοντας την πρακτική του σε μία εταιρία και ενδιαφέρεται να συνεχίσει στον ίδιο κλάδο . Έχει μεγάλη αγάπη στον αθλητισμό αφού έχει ασχοληθεί από μικρός με πολλά αθλήματα είτε ομαδικά είτε ατομικά.
