Της Αλεξάνδρας Αναστασοπούλου,
Η συζήτηση για την ανεξέλεγκτη ανομία στην Ελλάδα είναι πάντα επίκαιρη. Αρκεί μόνο να κοιτάξουμε γύρω μας και θα διαπιστώσουμε το κατά πόσο τηρούνται τα μέτρα κοινωνικής απόστασης και καθολικής εφαρμογής της μάσκας. Ακόμα και σε κρίσιμες εποχές ο Έλληνας αδυνατεί να συμμορφωθεί με τους νόμους και να τους εμπιστευτεί. Οι παραβιάσεις του κώδικα οδικής κυκλοφορίας, η φοροδιαφυγή και η παραοικονομία είναι μερικά μόνο από τα φαινόμενα που πλήττουν την ελληνική κοινωνία και παρακωλύουν την πρόοδο και τον εκσυγχρονισμό της.
Ωστόσο δεν μπορούμε να αποδώσουμε τις ευθύνες μόνο στους πολίτες αλλά και στην εκάστοτε νομοθετική εξουσία. Πολλές φορές νόμοι που είναι κατάλοιπα άλλων εποχών και δεν ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας, είναι αδύνατο να εφαρμοστούν από το σύνολο. Εκτός από αυτό υπάρχουν και νόμοι που δεν εξυπηρετούν το κοινό συμφέρον και καθιστούν για παράδειγμα μια επιχείρηση μη βιώσιμη. Έτσι εντείνεται το φαινόμενο της φοροδιαφυγής και εξευτελίζεται ο εκάστοτε νόμος.
Άλλος λόγος για τη μη τήρηση της νομοθεσίας είναι η ατιμωρησία των παρανομούντων και το κακό παράδειγμα που θέτουν στην κοινωνία. Όταν υπάρχει ανοχή σε φαινόμενα παραβατικότητας ή η εκάστοτε ποινή δεν είναι αρκετή, είναι λογικό να κλονίζεται ακόμα περισσότερο η εμπιστοσύνη στους θεσμούς. Σε περιπτώσεις καταπάτησης νόμων όπου η δικαστική εξουσία καθίσταται ανίκανη να επιβάλλει το ορθό λόγω πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων, η αγανάκτηση της κοινής γνώμης είναι μεγάλη και οι παραβάτες έχουν τη δυνατότητα να επαναλάβουν την αξιόποινη πράξη.
Σημαντικοί παράγοντες για το καθεστώς ανομίας που επικρατεί είναι, επίσης, το σχολείο και η οικογένεια. Όταν αναπαράγονται φαινόμενα αδικίας και ατιμωρησίας στους σχολικούς διαδρόμους, τίθεται το λάθος παράδειγμα για την κοινωνικά αποδεκτή συμπεριφορά των παιδιών. Καθώς αυτά βρίσκονται σε μία ευαίσθητη ηλικία που διαμορφώνουν τον χαρακτήρα τους, ο παιδευτικός ρόλος του σχολείου οφείλει να παραδειγματίσει σχετικά με την κοινωνικά αποδεκτή συμπεριφορά. Καθοριστικής σημασίας είναι η επιρροή της οικογένειας στα παιδιά και στους νέους, καθώς είναι το πρώτο πλαίσιο με κανόνες και ρόλους μέσα στο οποίο ασκούν δράση. Μέσω της καλλιέργειας ενός αισθήματος σεβασμού απέναντι στους νόμους από μικρή ηλικία, αλλά και με τον σωστό παραδειγματισμό μπορούν οι νέοι να σταθούν πιο υπεύθυνα στην κοινωνία.
Φυσικά δεν είναι σκόπιμη η τήρηση των νόμων χωρίς δεύτερη σκέψη, καθώς δεν θεσπίζονται πάντα με κριτήριο το κοινό συμφέρον. Ούτε πρέπει οι ποινές στους παραβάτες να είναι τόσο αυστηρές ώστε να τους εξουθενώσουν οικονομικά. Και πιο σημαντικό, δεν είναι καθόλου επιθυμητό να ακολουθηθεί το παράδειγμα χωρών όπως η Αμερική και να μετατραπούμε σε ένα Police-state όπου η αυθαιρεσία των αστυνομικών διαφθείρει περισσότερο από την παρανομία των πολιτών. Όταν εξασφαλιστούν δίκαιοι νόμοι με συνεννόηση κράτους και πολιτών ίσως ο Έλληνας αποκτήσει περισσότερη εμπιστοσύνη σε αυτούς και έτσι να συμβάλει σε μία πιο εύρυθμη κοινωνία.
Κατάγεται από τους Γαργαλιάνους, Μεσσηνίας και σπουδάζει στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. Ασχολείται με την αρθρογραφία σε ερασιτεχνικό επίπεδο και προσπαθεί έτσι να εκφράσει τις σκέψεις και τους προβληματισμούς της. Εκτός από αυτό, της αρέσει ιδιαίτερα το θέατρο και η φιλοσοφία, καθώς και η ενασχόληση με τη φύση και τις ξένες γλώσσες.
