Του Θάνου Κουλουβάκη,
Τι γίνεται όταν βάζουμε στόχους στη ζωή μας και φοβόμαστε ότι δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ πραγματικότητα; Γιατί συχνά φοβόμαστε ότι δεν πρόκειται να τα καταφέρουμε, ενώ δεν έχουμε ξεκινήσει καν να προσπαθούμε για να πετύχουμε κάτι; Νομίζω ότι τα παραπάνω ερωτήματα είναι αρκετά συνηθισμένα. Άλλωστε, αν νομίζουμε ότι είμαστε οι μόνοι που έχουμε το φόβο της αποτυχίας, κάνουμε πολύ μεγάλο λάθος. Αν, επίσης, νομίζουμε ότι είναι εύκολο να τον ξεπεράσουμε –κατά πάσα πιθανότητα– κάνουμε ξανά λάθος.
Από μικροί και μικρές μεγαλώσαμε μέσα σε μία κοινωνία «αρίστων». Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι οι άνθρωποι γύρω μας ήταν και είναι αλάνθαστοι –αυτό είναι αδύνατον– αλλά ότι πάντοτε μας προβάλλονταν οι επιτυχίες τους και ποτέ οι αποτυχίες ή τα λάθη τους. Τα πρότυπα που μας προέβαλαν ανέκαθεν και –δια της επανάληψης– τα εμπεδώσαμε για τα καλά είναι πράγματι κάλπικα· διότι στην πραγματική ζωή, και όχι στην ωραιοποιημένη αφήγηση του εκάστοτε υποκειμένου, αυτοί οι «τέλειοι» άνθρωποι δεν υφίστανται. Κανένας άνθρωπος δεν είναι απόλυτα τέλειος ή απόλυτα ατελής, άλλωστε· η ζωή δεν απαρτίζεται από δίπολα.
Σίγουρα, αρκετοί άνθρωποι τα έχουν καταφέρει καλά στη ζωή τους. Αυτό σημαίνει ότι είναι εν γένει ικανοποιημένοι με την πορεία τους και ότι είναι ως επί το πλείστον χαρούμενοι με τις επιλογές τους. Αλλά το γεγονός ότι έχουν φτάσει πλέον σε αυτό το σημείο, δεν κάνει τη ζωή τους αλάνθαστη. Επίσης, το γεγονός ότι τώρα αισθάνονται χαρά δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι πάντοτε αισθάνονται αυτό το συναίσθημα· το γεγονός ότι διαμόρφωσαν τη ζωή μου με τέτοιο τρόπο που τους κάνει να αισθάνονται ευτυχία, δεν σημαίνει ότι η ζωή τους ήταν μονίμως γεμάτη με ευτυχισμένες στιγμές.
Για να μην μακρηγορώ με παραδείγματα, θα θέσω ακόμη πιο ξεκάθαρα αυτό που θέλω να μοιραστώ μαζί σας. Είναι απολύτως λογικό να φοβόμαστε ότι ενδέχεται να αποτύχουμε. Είναι απολύτως λογικό ότι η ζωή δεν είναι πάντοτε εύκολη για εμάς και ότι ορισμένες φορές πρέπει να ξεπεράσουμε εμπόδια για να επέλθει η ηρεμία ή η επιτυχία. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι προσπάθειές μας είναι άσκοπες. Φανταστείτε όλοι οι άνθρωποι να φοβούνταν ότι θα αποτύχουν ή ότι δεν θα τα καταφέρουν και να μην προσπαθούσαν για τίποτε στη ζωή τους. Νομίζω ότι όλοι και όλες μπορούμε να αντιληφθούμε τα ολέθρια αποτελέσματα αυτής της επιλογής.
Συνεπώς, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να δίνουμε κουράγιο στον εαυτό μας. Να ξεκινήσουμε να πιστεύουμε στις δυνάμεις μας και θα αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε σταδιακά ότι μπορούμε να καταφέρουμε πολλά πράγματα – πιθανόν πολύ περισσότερα από αυτά που φανταζόμαστε. Και για να τα καταφέρουμε αυτά, πρέπει να αφήσουμε τις κοινωνικές απαιτήσεις και τα ψεύτικα πρότυπα έξω από τη ζωή μας. Διότι τα ψεύτικα πρότυπα αντανακλούν μονάχα ψεύτικες ζωές.
Γεννήθηκε το 1997 στην Αθήνα. Σπουδάζει στο τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης, στο Ρέθυμνο. Αφοσιώθηκε από μικρή ηλικία στη λογοτεχνία – τόσο ως αναγνώστης όσο και ως δημιουργός. Στα εφηβικά του χρόνια ξεκίνησε την ενασχόλησή του με την αρθρογραφία, η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τον χώρο των εκδόσεων και δύο βιβλία του έχουν εκδοθεί.
