Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Στα ηθικά θεμέλια του Ελληνισμού, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, κεντρικό ρόλο διαδραματίζει η αποδοκιμασία της αλαζονείας και η πίστη στον αναπόφευκτο κολασμό του ανθρώπου που έχει καταληφθεί από αυτή. Ο Υπουργός Ανάπτυξης, Άδωνις Γεωργιάδης, ως Ιστορικός -και δη αρχαιολάτρης- τεκμαίρεται ότι έχει γνώση του ελληνικού «ορισμού» της αλαζονείας κι επομένως, ως πολιτικός ανήρ, πασχίσει να την αποφύγει. Φευ! Η κοινοποίηση στο twitter του άρθρου του Παναγή Βουρλούμη στην Καθημερινή, με αφορμή την επέτειο της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ, αποδεικνύει ότι δεν φτάνει κάποιος να διαθέτει γνώσεις, αλλά πρέπει και να τις εφαρμόζει.
Δεν έχει νόημα να επιχειρήσει κάποιος να αντικρούσει αυτό καθαυτό το περιεχόμενο του άρθρου. Πρόκειται για ένα ανιστόρητο γονατογράφημα, έμπλεο μίσους, από ένα άτομο απολύτως ταυτισμένο με τις κυβερνήσεις της ΝΔ. Με το λούστρο του «σοφού» που του έχουν αποδώσει κάποια ΜΜΕ, νομίζει πως εκδικείται το κόμμα που τον απομάκρυνε από τις παχυλόμισθες θέσεις που κατείχε, (τα πεπραγμένα του, άλλωστε έχουν απασχολήσει και την ποινική δικαιοσύνη).
Άξιο σχολιασμού όμως είναι το θράσος του Α. Γεωργιάδη, ο οποίος δημοσιεύει το χυδαίο αυτό κείμενο, θεωρώντας ότι οι Έλληνες έχουν μνήμη χρυσόψαρου. Ο νυν υπουργός Ανάπτυξης, χρημάτισε υπουργός Ναυτιλίας και Υγείας στις συγκυβερνήσεις Παπαδήμου και Σαμαρά, αντιστοίχως. Αυτό συνέβη, επειδή το ΠΑΣΟΚ, «η πηγή του Κακού», δέχθηκε να διορισθεί υπουργός. Έτσι, βγήκε από τη συνομοταξία των γραφικών ακροδεξιών και μπόρεσε να αξιοποιήσει τις όποιες δυνατότητές του, ώστε να φτάσει, μία εποχή, να είναι το νούμερο δύο της ΝΔ. Τις δε ευθύνες του κόμματός του, για σειρά ζητημάτων τις έχει αναδείξει ο ίδιος και μάλιστα με χαρακτηριστικό φανατισμό, την εποχή που βρισκόταν στον ΛΑΟΣ, αλλά και πιο παλιά στην ΠΟΛΑΝ! Από τις ενέργειες του αειμνήστου πατρός Μητσοτάκη στο Σκοπιανό, ως τις ικανότητες του Καραμανλή, ως πρωθυπουργός, και φυσικά την «αντιμνημονιακή γυμναστική» Σαμαρά, οι φαρμακερές ατάκες του Αδώνιδος γεμίζουν βιβλίο, ενώ η προσπάθεια ανασκευής τους προκαλεί θυμηδία!
Η καλύτερη για τον ίδιο εκδοχή είναι ότι προσπαθεί και πάλι να συσπειρώσει το σκληρό Δεξιό ακροατήριο της ΝΔ, όντας ίσως και χολωμένος για το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης αποψίλωσε τις αρμοδιότητές του. Ο τελευταίος θέλει να διαχειριστεί ο ίδιος τα ευρωπαϊκά κονδύλια για την αντιμετώπιση των συνεπειών του covid19 κι όχι να κάνει μάγκες αυτός και τον Β. Κικίλια. Ίσως, λοιπόν, ο Γεωργίαδης ρίχνει κάποια προειδοποιητική βολή στο μετριοπαθές, κεντρώο προφίλ που θέλει να δομήσει ο πρωθυπουργός. Υπάρχει όμως και η άλλη ερμηνεία. Ότι η απόλυτη πολιτική και δημοσκοπική κυριαρχία της σημερινής κυβέρνησης έχει μεθύσει τόσο τους Νεοδημοκράτες, ώστε δεν διστάζουν ακόμα και να υβρίζουν αυτούς που κατά τ’ άλλα θέλουν να προσεταιριστούν. Λες και θέλουν να κάνουν γυμνάσια και καψώνια στους εκ του ΠΑΣΟΚ μεταγγραφέντες και υποψηφίους προς μεταγραφή. Νομίζουν προφανώς, ότι επειδή εδώ και ένα χρόνο παίζουν χωρίς αντίπαλο, λόγω της πλήρους ανικανότητας του απαξιωμένου ΣΥΡΙΖΑ, αυτό θα συμβαίνει εσαεί και τελικά, θα κόβουν και εισιτήριο τα στελέχη και οι ψηφοφόροι για να πάνε στη ΝΔ. Έχουν, ίσως, πειστεί ότι τεράστιες ευθύνες της παράταξής τους, που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία, έχουν παραγραφεί. Η ύβρις, βεβαίως, είναι γνωστό που καταλήγει…
Από την άλλη, δημόσιες παρεμβάσεις σαν αυτή του Γεωργιάδη είναι χρήσιμες προκειμένου να αντιληφθούν ορισμένοι ΠΑΣΟΚοι που έχουν εξελιχθεί σε «ρουβίτσες» του Μητσοτάκη ποια είναι η ΝΔ στην πραγματικότητα και τι πιστεύει για το ΠΑΣΟΚ. Προσφέρει υπηρεσία ο Υπουργός στο Κίνημα δεδομένου ότι τελικά εξευτελίζει τους κουτοπόνηρους που το παίζουν δίπορτο «Είμαστε και ΠΑΣΟΚ αλλά ψηφίζουμε ΝΔ, αναλαμβάνουμε αξιώματα κ.λπ. Για να φύγει και να μην ξανάρθει ο ΣΥΡΙΖΑ κι άμα γίνει Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κάποιος που γουστάρουμε, μπορεί και να επιστρέψουμε». Είναι οι αντίστοιχοι πασοκο-συριζαίοι, οι οποίοι ομνύουν στον Αντρέα και υπηρετούν το κόμμα που τον έστειλε στο Ειδικό Δικαστήριο, υπέγραψε την μειοδοτική Συμφωνία των Πρεσπών και συγκυβέρνησε με τον ακροδεξιό Καμμένο που έλεγε τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, αρχηγό της 17Ν. Είναι όπως οι σημιτικοί της «Γέφυρας» που στέκονται σούζα στους Πολάκηδες.
Όλες οι ανωτέρω συμπεριφορές είναι σημεία μιας παρηκμασμένης Ελλάδας. Μια χώρας, η ιστορική μνήμη της οποία πάσχει από διαλείψεις. Μιας χώρας, στην οποία οι μεταπηδήσεις από το ένα κόμμα στο άλλο, οι αλλαγές θέσεων θεωρούνται κανονικότητα, για να χρησιμοποιήσουμε και ένα δημοφιλή όρο των ημερών.
Γεννήθηκε το 1989 στη Λαμία και έζησε μέχρι τα 18 μου χρόνια στον Άγιο Κωνσταντίνο Φθιώτιδας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Νομικά στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου, εργαζόμενος παράλληλα τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, πάνω στα αντικείμενα των σπουδών του. Αρθρογραφεί για θέματα πολιτικής επικαιρότητας.
