Του Αλέξανδρου Γκανά,
Προ ολίγων ημερών, όπως αναφέρει η γνωστή εφημερίδα «Τα Νέα», πηγές της ελληνικής κυβέρνησης προανήγγειλαν την υπογραφή αμυντικής συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας, η οποία και αποσκοπεί στην έκτακτη ενίσχυση της αποτρεπτικής δύναμης των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Η συμφωνία πρόκειται να τεθεί σε εφαρμογή πολύ σύντομα, εφόσον απομένει μόνο η επίσημη ανακοίνωσή της απ’ τον Πρωθυπουργό της χώρας μας, η οποία και θα πραγματοποιηθεί κατά της 10 Σεπτεμβρίου.
Αναλυτικότερα, το εξοπλιστικό πακέτο, φαίνεται, ότι θα περιλαμβάνει την αγορά 18 μαχητικών «Rafale», αλλά και νέων φρεγατών «Belharra» από τη Γαλλία, καθώς επίσης τον πλήρη εκσυγχρονισμό των φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ που διαθέτει το Πολεμικό Ναυτικό, την αγορά τορπιλών και άλλων πυρομαχικών, καθώς επίσης τεσσάρων ελικοπτέρων «ΜΗ-60».
Παράλληλα, με το εν λόγω έκτακτο εξοπλιστικό πακέτο, η ελληνική κυβέρνηση, ανακοίνωσε την περαιτέρω ενίσχυση, καθώς και την άμεση θωράκιση των εθνικών ενόπλων δυνάμεων και σε επίπεδο προσωπικού, με την πρόσληψη 6000 επαγγελματιών οπλιτών το 2021.
Οι προαναφερθείσες δράσεις της ελληνικής κυβέρνησης, δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά στρατηγικές κινήσεις στελέχωσης και συνάμα ισχυροποίησης της εθνικής άμυνας, σε μια μεγάλη παρτίδα «πολιτικού σκακιού», που υποβόσκει κατά το τελευταίο διάστημα στην περιοχή της ανατολικής μεσογείου και όχι μόνο. Κατά την προσωπική μου άποψη, οι εν λόγω κινήσεις αν και δεν κρίνονται σε καμία περίπτωση ικανές να μεταβάλλουν άρδην την υφιστάμενη κατάσταση, αποτελούν δίχως ουδεμία αμφιβολία, μια αδιάσειστη απόδειξη, της πεποίθησης ότι η εθνική εξωτερική πολιτική αλλά και ο κυβερνητικός σχεδιασμός, κινούνται με βήμα σίγουρο και σταθερό προς της σωστή κατεύθυνση.
Κατ’ εμέ, οι συγκεκριμένες κυβερνητικές δράσεις, δεν αποτελούν απλά μια απόπειρα της ελληνικής κυβέρνησης να είναι προετοιμασμένη για το χειρότερο δυνατό ενδεχόμενο, αλλά πολύ περισσότερο μια εκκωφαντική και ηχηρή δήλωση, απευθυνόμενη προς πάσα κατεύθυνση. Πιο συγκεκριμένα, από την αρχαιότητα έως και σήμερα, η έννοια της «ευφορίας», ενός κράτους, ανέκαθεν ήταν άρρηκτα συνυφασμένη με εκείνη της αυτάρκειας και της αυτονομίας. Είναι ιδιαίτερα γνωστό σε όλους μας, το παράδειγμα της αθηναϊκής πόλης-κράτους, η οποία και γνώρισε πρωτοφανή διανοητική, πνευματική και καλλιτεχνική ανάπτυξη σε συνδυασμό με σπουδαία οικονομική ευμάρεια, κατά τον λεγόμενο χρυσό αιώνα, ήτοι των 5ο μ.Χ. Παράλληλα, η σπουδαία Βυζαντινή αυτοκρατορία, κατόρθωσε να συντηρηθεί και να παραμείνει μια υπολογίσιμη παγκόσμια δύναμη για σχεδόν μια χιλιετία, προσφέροντας τα μέγιστα στην επιστημονική πρόοδο, αλλά και την διάδοση της χριστιανικής πίστης και ιδεολογίας, ακριβώς εξαιτίας του γεγονότος ότι ήταν αυτάρκης. Η αυτάρκεια λοιπόν ως έννοια περιλαμβάνει πλην άλλων και την εθνική στρατιωτική ισχύ, η οποία αν μη τι άλλο αποτελεί ένα βασικό κριτήριο για το κύρος και την υπόληψη της κάθε χώρας.
Λαμβάνοντας, όλα τα άνωθεν αναφερθέντα υπ’ όψει, εύλογα καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα, ότι η υπογραφή του έκτακτου εξοπλιστικού προγράμματος απ’ την μεριά της ελληνικής κυβέρνησης, δείχνει τόσο στη γείτονα χώρα και στον εγωμανή Σουλτάνο και πολιτικό της ηγέτη, όσο και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές και παγκόσμιες δυνάμεις, ότι η Ελλάδα δύναται να «σταθεί στα δικά της πόδια» και να βασιστεί, σε κάθε περίπτωση, στις δικές της δυνάμεις, προκειμένου να αντιμετωπίσει την οποιαδήποτε προσβολή, από οποιοδήποτε μέτωπο και αν αυτή προέρχεται. Αποτελεί, στις μέρες μας περισσότερο από ποτέ, παραδεδεγμένη πραγματικότητα, το γεγονός ότι ο αδύναμος, εύκολα επηρεάζεται και κατευθύνεται απ’ τον ισχυρότερο, σ’ όλα τα επίπεδα.
Η ελληνική κυβέρνηση λοιπόν, δείχνει με μια τέτοιου είδους κίνηση ότι σε καμία περίπτωση δεν καθίσταται αδύναμη, ούτε ανίκανη να ανταποκριθεί στις προσδοκίες και στις συνθήκες, καθώς ακόμα και στο κομμάτι της στρατιωτικής δύναμης, δεν εξαρτάται αποκλειστικά απ’ τις λοιπές ευρωπαϊκές δυνάμεις και παράλληλα ότι δεν πρόκειται να «σταυρώσει τα χέρια της» και να παρακολουθεί αμέριμνη εξωφρενικές δηλώσεις σε ξένα δελτία τύπου, ούτε να ανέχεται τις καθημερινές προσβολές και παραβιάσεις των κατοχυρωμένων της δικαιωμάτων.
Συνοψίζοντας, θεωρώ τον εαυτό μου, ακράδαντο υποστηρικτή της πεποίθησης ότι μια ορθή πολιτική ηγεσία οφείλει να χαρακτηρίζεται από προνοητικότητα και κύρος. Μια τέτοιου είδους κίνηση απ’ την μεριά της ελληνικής κυβέρνησης διασφαλίζει, σε κάθε περίπτωση, την διατήρηση του εθνικού κύρους, αλλά πολύ περισσότερο, καθιστά σαφές τόσο εντός όσο και εκτός των εθνικών συνόρων ότι είναι προετοιμασμένη να εξασφαλίσει την προετοιμασία των διεθνώς κατοχυρωμένων κεκτημένων της.
Είναι προπτυχιακός φοιτητής του τμήματος Νομικής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Ο κλάδος της νομικής, ανέκαθεν φάνταζε ιδιαίτερα συναρπαστικός σε εκείνον, εφόσον από πολύ νεαρή ηλικία γνώριζε ότι αυτήν την κατεύθυνση θα ήθελε να ακολουθήσει μελλοντικά. Τα τελευταία δύο χρόνια ασχολείται ερασιτεχνικά με την συγγραφή και πιο συγκεκριμένα με την συγγραφή πολιτικών δοκιμίων, ποιημάτων και σύντομων διηγημάτων της λογοτεχνίας του φανταστικού. Τρέφει επιπλέον, μια ιδιαίτερη αγάπη για τον αθλητισμό, την τζαζ μουσική και το σκάκι, ευελπιστώντας ότι, κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον θα του δοθεί και η ευκαιρία να συμμετάσχει σε σκακιστικούς αγώνες.
