Του Θεόφιλου Νούση,
Ο Λεωνίδας Κύρκος γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1924 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ήταν γιος του πολιτικού Μιχαήλ Κύρκου, ο οποίος μαζί με τον Ιωάννη Πασαλίδη και με άλλες προσωπικότητες από τον χώρο της Αριστεράς, ίδρυσαν την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ). Από το 1932, η οικογένεια του Λεωνίδα Κύρκου εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και ο ίδιος επισκέφτηκε το Πειραματικό Σχολείο Αθηνών. Το 1942 άρχισε να φοιτά στην Ιατρική Σχολή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά ποτέ δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του λόγω των επανειλημμένων πολιτικών διώξεων. Αξίζει να σημειωθεί, πως εκείνη την περίοδο, έλαβε μέρος στα Δεκεμβριανά στις μάχες στην περιοχή Εξαρχείων -Νεάπολης. Κατά την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου, φυλακίστηκε κατ’ επανάληψη και το 1949 καταδικάστηκε σε θάνατο. Η απόφαση του Εκτάκτου Στρατοδικείου δεν εκτελέστηκε λόγω της διεθνούς αντίδρασης, διότι μεταξύ των καταδικασθέντων ήταν και ο Μανόλης Γλέζος. Τελικά ο Κύρκος αποφυλακίσθηκε το 1953.
Εργάστηκε για πολλά χρόνια στην πολιτική αριστερή εφημερίδα Αυγή, πρώτα ως ρεπόρτερ και αργότερα ως διευθυντής (1958-1961). Ο Λεωνίδας Κύρκος μπήκε στην πολιτική και εκλέχτηκε μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου το 1961, 1963 και 1964 με την ΕΔΑ. Με την διάσπαση του ΚΚΕ, πήρε το μέρος των ανανεωτικών δυνάμεων και βοήθησε στην καθιέρωση του ευρωκομμουνιστικού ΚΚΕ Εσωτερικού. Στις 21 Απριλίου 1967, συνελήφθη και παρέμεινε στη φυλακή για 5 χρόνια.
Μετά την μεταπολίτευση, εκλέχτηκε βουλευτής, το 1974 και το 1977, και ευρωβουλευτής το 1981 και το 1985. Ο Κύρκος ήταν Πρόεδρος και γενικός γραμματέας του ΚΚΕ Εσωτερικού μέχρι τον Απρίλιο του 1987, οπότε εντάχθηκε στην Ελληνική Αριστερά (ΕΑΡ), της οποίας εκλέχτηκε Πρόεδρος. Μαζί με τον Χαρίλαο Φλωράκη, ίδρυσε τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου, του οποίου υπήρξε γραμματέας μέχρι τον Μάρτιο του 1991. Από το 1989 μέχρι το 1993 ήταν βουλευτής με τον Συνασπισμό. Έγινε στόχος σφοδρής κριτικής από το χώρο του ΠΑΣΟΚ για την συμμετοχή του Συνασπισμού στην κυβέρνηση Τζανετάκη και την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο.
Το 2000, ο Λεωνίδας Κύρκος προτάθηκε τιμητικά από το κόμμα του Συνασπισμού για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, όμως, η Βουλή εξέλεξε τον ανθυποψήφιό του Κωστή Στεφανόπουλο και έκτοτε δεν διαδραμάτισε κάποιο σημαντικό ρόλο στην ενεργή πολιτική σκηνή. Το 2010, με επιστολή του, δήλωσε στήριξη στο νέο κόμμα Δημοκρατική Αριστερά (ΔΗΜ.ΑΡ.) του Φώτη Κουβέλη.
Το τελευταίο διάστημα της ζωής του, τα προβλήματα υγείας τον οδήγησαν στην αποστασιοποίηση από την ενεργό πολιτική, αν και συχνά κατέθετε την άποψή του δημόσια. Έτσι, παρά τις δυσκολίες που γεννούσε η οικονομική κρίση, δήλωνε πως η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει και πως θα πρέπει να σταματήσουμε να γκρινιάζουμε, να κοιτάξουμε τις δυσκολίες κατάματα και να ξεπεράσουμε την κρίση.
Στο τελευταίο του γράμμα, ο Λεωνίδας Κύρκος έγραψε πως ο αγώνας για τον σοσιαλισμό με δημοκρατία, ελευθερία και σεβασμό στον άνθρωπο πρέπει να συνεχιστεί, γιατί δεν υπάρχει άλλη λύση για τον κόσμο. Ακόμα, απέρριψε για άλλη μια φορά, απόλυτα τη βία και τη μισαλλοδοξία ως αδιέξοδες, προτρέποντας σε σύγκρουση ιδεών. Από τον γάμο του το 1952 με την γιατρό Καλλισθένη Σμπαρούνη απέκτησε δύο γιους, τον Μιχάλη και τον Μίλτο. Ο Μίλτος Κύρκος είναι ευρωβουλευτής του κόμματος Το Ποτάμι. Ο Λεωνίδας Κύρκος πέρασε σχεδόν όλη του τη ζωή ως κάτοικος των Εξαρχείων, ενώ για μια δεκαετία περίπου αποτέλεσε έναν από τους αρκετούς επώνυμους ενοίκους της περίφημης μπλε πολυκατοικίας.
Ο Λεωνίδας Κύρκος πέθανε στις 28 Αυγούστου 2011 σε ηλικία 86 ετών. Ο θάνατος του προκάλεσε συγκίνηση σε σχεδόν σύσσωμο τον πολιτικό κόσμο, ενώ ο Συνασπισμός τον αποχαιρέτησε τονίζοντας μεταξύ άλλων πως ήταν «ένας πρωτοπόρος, ακαταμάχητος, διορατικός και ασυμβίβαστος ηγέτης της αριστεράς».
Ασχέτως οποιασδήποτε πολιτικής πεποίθησης, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως ο Λεωνίδας Κύρκος, υπήρξε ένας σημαντικός ιδεαλιστής, ο οποίος αγωνίστηκε για τα πιστεύω του και πάνω από όλα για την πατρίδα του, με τον τρόπο που εκείνος πίστευε σωστό.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Κύρκος Λεωνίδας, ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΟΥ ΔΙΑΔΡΟΜΗ, Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ 2008.
- Κύρκος Λεωνίδας, ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΥΡΚΟΣ ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ, Εκδόσεις ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ, 2009.
- Αλίκη Χατζή, ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΥΡΚΟΣ: Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΧΗ, Εκδόσεις ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ, 2015
- Χρυσοστομίδης Ανταίος, ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΥΡΚΟΣ: Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ, Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ, 2011
ΠΗΓΕΣ
- Κύρκος Λεωνίδας, ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΟΥ ΔΙΑΔΡΟΜΗ, Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ 2008.
- Κύρκος Λεωνίδας, ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΥΡΚΟΣ ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ, Εκδόσεις ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ, 2009.
- Iefimerida.gr
- Αρχεία σύγχρονης κοινωνικής ιστορίας, Αρχείο Λεωνίδα Κύρκου.
- Εφημερίδα: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 03/12/2006, «Ευτυχώς που δεν νίκησε η επανάστασή μας!», Του Αλέξη Παπαχελά.
Γεννήθηκε το 1994 στη Γερμανία και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Είναι απόφοιτος του τμήματος Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Αυτή τη περίοδο, κάνει μεταπτυχιακό με τίτλο "International Public Administration" στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Έχει κάνει πρακτική στην Black Sea Trade and Development Bank και δουλεύει ως ιδιωτικός υπάλληλος. Μιλάει άπταιστα αγγλικά και γερμανικά, ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την πολιτική, τις διεθνείς σχέσεις και την γεωπολιτική και έχει παρακολουθήσει πολλά επιστημονικά συνέδρια, ανάλογων θεματικών.
