Της Ανθής Ντόλα,
Πόσο εύκολο είναι για κάποιον που εργάζεται να κρίνει κάποιους που αναζητούν εργασία; Ακόμα, πιο εύκολο, δεν είναι για έναν εργαζόμενο που λαμβάνει έναν ιδιαίτερα ικανοποιητικό μισθό να φιλοσοφεί και να κάνει υποδείξεις μιλώντας εκ του ασφαλούς; Απόδειξη αποτελεί η δήλωση του βουλευτή Κώστα Κυρανάκη. Ο βουλευτής σε συνέντευξη του στο Mega δήλωσε πως «Πάρα πολλές φορές υπάρχουν νέα παιδιά τα οποία πάνε από πολιτικό γραφείο σε πολιτικό γραφείο για να ψάξουνε δουλειά, αλλά δεν κάθονται να κάνουν μία σωστή δόμηση βιογραφικού». Συνέχισε λέγοντας, πως η νέα γενιά πρέπει να μπει «σε μία νέα νοοτροπία για το πώς να ψάχνει δουλειά και να μην τα περιμένει όλα από το κράτος». Οι δηλώσεις, όπως ήταν φυσικό, σήκωσαν θύελλα αντιδράσεων.
Αυτή η δήλωση χωρίζεται σε τρεις άξονες. Ο πρώτος είναι αυτός της σύνταξης του βιογραφικού σημειώματος. Δυστυχώς, οι νέοι στην Ελλάδα δεν γνωρίζουν να δομούν σωστά ένα βιογραφικό σημείωμα. Δεν έχουν ενημερωθεί γι’αυτό και δεν έχουν μάθει με ποιο τρόπο να κάνουν το βιογραφικό τους ελκυστικότερο και δυνατότερο. Βέβαια κανείς δεν ενημερώνει του νέους της χώρας πώς να κάνουν το βιογραφικό τους, αλλά όλοι επικεντρώνονται στο πώς να το εμπλουτίσουν με διάφορους τρόπους χωρίς να τους τονίσουν, πως το θέμα είναι η δομή και η σχετικότητα που πρέπει να έχει το βιογραφικό σημείωμα με την θέση εργασίας, την οποία θα διεκδικήσουν. Επιπλέον, δεν γνωρίζουμε πώς να συντάσσουμε μία σωστή συνοδευτική επιστολή, η οποία λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος της θέσης εργασίας και του βιογραφικού, ενώ παράλληλα, τονίζει τα δυνατά σημεία του υποψηφίου. Επομένως, σε αυτό το κομμάτι ίσως να είχε δίκιο ο Κ. Κυρανάκης, αλλά ξεχνά ποια είναι η αιτία άγνοιας των νέων: Ελλιπής ενημέρωσή τους από το σχολείο και μετέπειτα από το πανεπιστήμιο, καθώς και η ανυπαρξία του επαγγελματικού προσανατολισμού.
Ο δεύτερος άξονας είναι αυτός του τρόπου αναζήτησης εργασίας. Θα ξεκινήσω με μία πολύ βασική ερώτηση. Υπάρχουν θέσεις εργασίας στην Ελλάδα που μπορούν να απασχολήσουν όλους τους άνεργους νέους της χώρας και να είναι συναφείς με την ιδιότητά τους; Και αν ακόμα υπάρχουν είναι σε θέση να υποστηρίξουν τα προσόντα των εργαζομένων μισθολογικά; H απάντηση εδώ και χρόνια είναι η ίδια και είναι πολύ απλή: Όχι. Δεν υπάρχουν τέτοιες θέσεις εργασίας. Υπάρχουν συγκεκριμένες θέσεις εργασίας, οι οποίες είναι πολύ περιορισμένες σε σχέση με τη ζήτηση. Πέραν τούτου, πολλοί από τους νέους είναι απόφοιτοι πανεπιστημίου και έχουν όλα τα φόντα να εργαστούν, τις περισσότερες φορές όμως τα πτυχία και οι γνώσεις δεν αναγνωρίζονται και κατά συνέπεια, δεν έχουν και τις αντίστοιχες απολαβές. Στην πραγματικότητα, οι θέσεις είναι λίγες και τις περισσότερες φορές απέχουν πολύ από το γνωστικό αντικείμενο των αποφοίτων. Έτσι, όσοι επιθυμούν να εργαστούν καταλήγουν να αρκούνται σε εργασιακές θέσεις που τους προσφέρουν το βασικό μισθό, με άσχημα ωράρια και υπερωρίες που δεν τις πληρώνονται, ενώ παράλληλα βρίσκονται στο έλεος των επιθυμιών ενός αφεντικού, μη έχοντας την επιλογή της άρνησης, υπό τον φόβο της απόλυσης. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι ο κος Κυρανάκης αναφέρεται ξεκάθαρα στους άνεργους νέους, αλλά μην ξεχνάμε πως αν αυτοί οι νέοι έβρισκαν μία δουλειά, στην οποία οι εργοδότες δεν θα τους εκμεταλλεύονταν, αντλώντας τη δύναμή τους από την ανάγκη, και οι δεύτεροι δεν θα ήταν υποχρεωμένοι να υπομένουν κακές συνθήκες εργασίας και εξευτελιστικές συμπεριφορές, τα πράγματα δεν θα ήταν τα ίδια.
Και ας περάσουμε στο κομμάτι της αξιοκρατίας. Καλό θα ήταν να μην αναφέρονται τα πολιτικά πρόσωπα έμμεσα ή άμεσα σε ρουσφέτια, όπως επίσης να περιορίζουν τις αναφορές τους σε αξιοκρατικές διαδικασίες. Ο Κ. Κυρανάκης στη δήλωσή του αναφέρθηκε στο γεγονός πως οι νέοι πηγαίνουν στα πολιτικά γραφεία για να βρουν δουλειά και όλοι καταλαβαίνουμε πως για τη βοήθεια που τους παρέχεται δίνουν ως αντάλλαγμα την ψήφο τους. Και πραγματικά δεν μπορεί κάποιος να αμφισβητήσει πως η άποψη του Κ.Κυρανάκη έχει βάση και ίσως και ο ίδιος έχει γίνει μάρτυρας κάποιου τέτοιου περιστατικού. Όμως, αν δούμε το θέμα πιο σφαιρικά θα διαπιστώσουμε πως στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στην περίπτωση των θέσεων εργασίας στο δημόσιο τομέα, φαίνεται να απουσιάζει η αξιοκρατία. Τις περισσότερες φορές μεταξύ δύο ατόμων με τα ίδια προσόντα, τα οποία υποβάλλουν αίτηση για μία θέση στο δημόσιο, κερδισμένος βγαίνει αυτός που θα έχει κάποια γνωριμία στην πολιτική σκηνή της χώρας ή και στο εσωτερικό της εκάστοτε κυβέρνησης. Δεν είναι λίγες οι φορές που πολίτες με τα βασικά προσόντα καταλαμβάνουν -ακόμα και διοικητικές- θέσεις και κανείς δεν γνωρίζει πως έγινε η επιλογή τους, αφού δεν πληρούν καν τις βασικές προϋποθέσεις για τις θέσεις αυτές. Αν υπήρχε αξιοκρατία στην επιλογή των κατάλληλων υποψηφίων για τις αντίστοιχες θέσεις, θα πίστευαν ακόμα πολλοί, πως θα υπήρχε λόγος για την προσέλευση των νέων στα πολιτικά γραφεία; Να είμαστε ειλικρινής και ρεαλιστές. Το πρόβλημα αυτό, δυστυχώς, υπάρχει εδώ και χρόνια στην χώρα και όχι μόνο για τις θέσεις εργασίας, αλλά και για άλλους διάφορους λόγους.
Μετά από αυτή τη δήλωση, ο ίδιος ο βουλευτής προσπάθησε να διορθώσει την κατάσταση και να στηρίξει τα λεγόμενά του με έναν πιο διπλωματικό τρόπο, μέσω μιας ανάρτησης στη σελίδας του στο Facebook. Παίρνοντας αφορμή από την κριτική που του ασκήθηκε από τον Αλ. Τσίπρα και τον Ευκ. Τσακαλώτο, θεώρησε ότι ήταν μία ευκαιρία να εκφράσει μία σημαντική διαφορά μεταξύ δεξιάς και αριστεράς. Στην ανάρτηση αυτή αναφέρει πως «Η αριστερά απέδειξε τόσα χρόνια ότι βλέπει τον άνεργο ως ένα ανήμπορο, μίζερο άνθρωπο. Τον θέλει εξαρτημένο από την κρατική ελεημοσύνη και μόνο αυτήν», ενώ παρακάτω συνεχίζει γράφοντας «Εμείς βλέπουμε τον άνεργο άνθρωπο ως έναν ικανό υποψήφιο για μια θέση εργασίας. Που αν προσπαθήσει, ψάξει, βελτιώσει δεξιότητες, κινηθεί με δυναμισμό και πίστη στις δυνατότητές του, μπορεί να βρει μια καλή δουλειά, όχι ένα επίδομα». Όμως και εδώ υπάρχει ένα σημαντικό σφάλμα. Το ζήτημα, δεν είναι πως βλέπει η εκάστοτε πολιτική ιδεολογία τον πολίτη, αλλά πως ο ίδιος ο πολίτης μπορεί να ανεξαρτητοποιηθεί, δραστηριοποιείται αλλά και να νιώσει παραγωγικός μέσα σε μία κοινωνία, της οποίας η λειτουργία καθορίζεται από αυτή την εκάστοτε πολιτική ιδεολογία, η οποία με τη σειρά της εκπροσωπείται από το κυβερνών κόμμα. Το ζήτημα είναι πως δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας για τους νέους πολίτες ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, διότι καμία παράταξη, είτε ανήκει στην δεξιά, είτε ανήκει στο κέντρο είτε στη αριστερά, δεν φρόντισε να δημιουργήσει συνθήκες, ώστε να μπορέσουν οι νέοι να είναι παραγωγικοί μέσα στην ελληνική κοινωνία.
Δυστυχώς, η τοποθέτησή του ήταν ατυχής. Ήδη του απαγγέλθηκε κατηγορία σχετικά με το ότι ο ίδιος «μιλά εκ του ασφαλούς», καθώς τα πολιτικά πρόσωπα αμείβονται εξαιρετικά καλά και όταν κάποιος βρίσκεται σε αυτή τη θέση είναι πολύ εύκολο να κάνει «υποδείξεις». Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, όταν η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από την εργασία, ιδιαίτερα σε μία Ελλάδα του 2020, η οποία παλεύει με την πανδημία και προσπαθεί να ανακάμψει από μία έντονη οικονομική κρίση. Είναι καθήκον να προσέχουμε τι λέμε, ιδιαίτερα αν κατέχουμε κάποιο πολιτικό αξίωμα. Άλλωστε, οι νέοι που αυτή τη στιγμή είναι άνεργοι και «κατακρίνονται» για τον τρόπο που ψάχνουν εργασία ή για την άγνοια του πώς να φτιάξουν ένα καινούργιο βιογραφικό, είναι και θα είναι για αρκετό καιρό ψηφοφόροι! Τροφή για σκέψη!
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Πτυχιούχος του τμήματος Βαλκανικών Σλαβικών και Ανατολικών σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, με επιλογή γλώσσας την τουρκική, εργάστηκε στην Μονάδα Ερευνών Κοινής Γνώμης και Αγοράς του πανεπιστημίου της ενώ παράλληλα συμμετείχε σε πολιτικά συνέδρια και σεμινάρια. Πραγματοποίησε την πρακτική της άσκηση στην ΔΕΘ ενώ ταυτόχρονα ολοκλήρωσε την πτυχιακή της εργασία με θέμα «Ο Ζ. Ζάεφ και τα ελληνικά ΜΜΕ». Βασικά της ενδιαφέροντα τα ταξίδια, καθώς έχει ταξιδέψει σε όλες τις βαλκανικές χώρες και στην Τουρκία, το θέατρο και η μουσική, συμμετέχοντας σε θεατρικές παραστάσεις και ραδιοφωνικές εκπομπές.
