Του Ανδρέα Πετρόπουλου,
Δεν είναι λίγες οι φορές που οι άνθρωποι έχουν την τάση να αποξενώνονται απ’ τον κόσμο και τα κοινά τους ενδιαφέροντα. Κι αυτό συμβαίνει, γιατί οι άνθρωποι που επιλέγουν τον τρόπο αυτό, το κάνουν είτε για να μην έρθουν σε αντιπαράθεση με το περιβάλλον τους πάνω σε μία διαμάχη είτε γιατί περνούν το πρώτο στάδιο της κατάθλιψης.
Ο κύριος γνώμονας στην αποξένωση είναι η διάθεση. Το άτομο ξεκινά να περνά λιγότερες ώρες με τους δικούς του ανθρώπους και περισσότερες μόνο του. Δημιουργείται έτσι το ψευδές συναίσθημα της διαρκούς επιβίωσης, χωρίς να αποζητά κανέναν κοντά του και της ορθοπόδησης στον ίδιο του τον εαυτό. Ένα απ’ τα προβλήματα που οδηγούν στην αποξένωση είναι το διαδίκτυο κι η τηλεόραση. Το άτομο ζει μια φανταστική ζωή μέσω των Social Media και των Realities. Πιστεύει πως η πραγματική ζωή εκεί έξω, τον έχει απορρίψει και το μόνο του καταφύγιο είναι η απομάκρυνσή του απ’ τον έξω κόσμο κι η εσωστρέφειά του.
Δεν αποζητά την πραγματική κοινωνικότητα μέσα απ’ τις παρέες και τους γνωστούς του, αλλά αποζητά την ψευδή και πλαστή κοινωνικότητα μέσω μιας οθόνης. Το άτομο σιγά σιγά με τον καιρό αποστασιοποιείται και δημιουργούνται ποικίλα ερωτήματα σχετικά με το εύρος της ψυχολογίας του τη δεδομένη στιγμή. Τι έχει φτάσει το άτομο στο σημείο να αποστασιοποιείται κοινωνικά; Ποια είναι η πλήρης ευθύνη του ατόμου, αλλά και των άλλων για την κατάσταση αυτή;
Κατ’ αρχάς μην μπερδεύουμε την αποξένωση με τους εσωστρεφείς ανθρώπους. Είναι δύο διαφορετικές κατηγορίες με διαφορετικές εκφάνσεις. Οι εσωστρεφείς έχουν την δύναμη να μεγαλουργήσουν όταν βρίσκονται κλεισμένοι στο καβούκι τους, εξετάζουν συνεχώς τα κοινωνικά σύνολα και δραστηριοποιούνται διαρκώς. Το κάνουν τόσο αθόρυβα, που έχουν την δύναμη ν’ αναγνωρίζονται οι πράξεις τους, μόνο με τη σιωπή τους. Ένα τέτοιο παράδειγμα ήταν οι: Λεονάρντο Ντα Βίντσι και Αϊνστάιν που μεγαλουργούσαν διαρκώς, αλλά δεν το διαφήμιζαν. Στο άτομο που δημιουργείται η αποξένωση μπορούν και συμβαίνουν διάφορα πράγματα και το καταβάλλουν πολλά και ποικίλα συναισθήματα και θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε το ψυχογράφημα ενός τέτοιου ατόμου για να καταλήξουμε στην αιτία της αποξένωσης.
Το συναίσθημα της διαρκούς επιβίωσης
Ένα άτομο που πιστεύει στον εαυτό του δεν μπορεί να αποξενωθεί εύκολα, ωστόσο υπάρχουν πολλές κατηγορίες ατόμων που πιστεύουν ότι αν προσπαθούν συνεχώς για επιβίωση, κοινωνική και οικονομική θα είναι ευτυχισμένοι, ακόμη κι αν αποξενωθούν απ’ τους γύρω τους, μη έχοντας κανέναν. Το συναίσθημα αυτό είναι λανθασμένο, καθώς η οικονομική και κοινωνική επιβίωση απαιτεί επαφή με άτομα τόσο σε διαπροσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο.
Το συναίσθημα της λύπης
Τα άτομα που αποξενώνονται είναι συνεχώς κατηφή και λυπημένα. Δεν συμβαίνει κάτι θλιβερό στη ζωή τους, αλλά έτσι αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις. Πιστεύουν ότι φταίνε οι ίδιοι γι’ αυτό που τους συμβαίνει και παίρνουν όλη την ευθύνη πάνω τους. Δεν μπορούν να χαρούν εύκολα και δημιουργείται διαρκώς το συναίσθημα της απομόνωσης.
Το συναίσθημα της ψεύτικης ζωής
Το συναίσθημα της ψεύτικης ζωής δημιουργείται όταν το άτομο χάσει την εμπιστοσύνη του στην πραγματική κοινωνική ζωή και τον περίγυρό του και προσπαθήσει μέσω μιας πλαστής ψηφιακής εικόνας ν’ ανακτήσει το είναι του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργείται στο άτομο μια ψευδής αίσθηση, ότι όλα είναι καλά και δεν είναι μόνο του, αφού αγκυροβολείται από μια κατάσταση που ονομάζεται internet και social media. Το άτομο σιγά σιγά σταματάει ν’ ανταποκρίνεται στους ρυθμούς της πραγματικής ζωής και αποξενώνεται διαρκώς απ’ τους γύρω του.
Το συναίσθημα του έχω πέσει χαμηλά
Είναι το συναίσθημα που δημιουργείται σε κάποιον όταν αποτύχει σε μια κατάσταση της πραγματικής ζωής. Λειτουργεί ως καταλύτης στην αυτοεκτίμηση και φέρνει στο άτομο το συναίσθημα της εγκατάλειψης. Όταν ειδικότερα λογοκριθεί απ’ τους γύρω του, το άτομο αποξενώνεται και δημιουργεί ένα τοίχος αδιαπέραστο που ο μόνος τρόπος για να τον προσπεράσει κάποιος είναι να κερδίσει την χαμένη εμπιστοσύνη του. Να πιστέψει σ’ αυτό το άτομο και να το κάνει δικό του κομμάτι. Ένα μικρό κομμάτι της καθημερινότητάς του. Έτσι το άτομο θα σταματήσει να αποξενώνεται και θα επιζητήσει την αρχή για νέα πράγματα.
Η αποξένωση είναι κάτι που κατά τους ψυχολόγους είναι διαχειρίσιμο. Θέλει υπομονή και προσοχή προς το άτομο που δημιουργείται το συναίσθημα και κυρίως αν τα πράγματα βρεθούν για πολύ καιρό σε αυτή την κατάσταση, τότε είναι αναγκαία η ανάθεση σε κάποιον ειδικό. Όλοι μας, λίγο, πολύ έχουμε περάσει αυτό το συναίσθημα της αποξένωσης. Σ’ άλλους έχει κρατήσει μόνο μερικές μέρες και σ’ άλλους ολόκληρους μήνες ή χρόνια. Το σημαντικότερο, είναι η πίστη στον εαυτό μας για βελτίωση και αναζήτηση για νέα πράγματα, που θα μας βγάλουν απ’ την τρικυμία τής διαρκούς αποξένωσης.
Γεννήθηκε στην Πάτρα, Αχαΐας το 1991 και κατοικεί στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του τμήματος Μουσικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με δίπλωμα σε ανώτατα θεωρητικά μαθήματα, ενώ παράλληλα έχει σπουδάσει δημοσιογραφία και διεθνείς σχέσεις. Ασχολείται ενεργά με την επικοινωνία και το Marketing, παρουσιάζοντας projects για μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες. Είναι επίσης ραδιοφωνικός παραγωγός μ' επιτυχημένη πορεία σε ραδιοφωνικούς σταθμούς της Αθήνας όπως ο Αθήνα 9.84, ο ΑΡΤ FM 90.6 και ο Rockha Radio. Εργάζεται ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες και portals, ενώ παράλληλα ολοκληρώνει τις μεταπτυχιακές σπουδές του, στη Διοίκηση του Ανθρώπινου Δυναμικού. Λατρεύει τα ταξίδια και το καλό φαγητό και χαρακτηρίζεται απ' τους φίλους του ως One Day Traveller, καθώς είναι fan των μονοήμερων εκδρομών σε νησιά της Ελλάδας.
