Της Αρετής Δανδάκη,
Νέα αυξημένα και αυστηρά μέτρα εξαγγέλθηκαν από την Υπουργό Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, αναφορικά με τους νέους όρους λειτουργίας των εκπαιδευτικών μονάδων. Xρήση μασκών, αντισηπτικών και διαφορετικές ώρες διαλειμμάτων, είναι μόνο μερικές από τις προϋποθέσεις έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς. Οι πρωτόγνωρες κοινωνικές αλλά και εκπαιδευτικές συνθήκες που βιώνει η χώρα λόγω του κορωνοϊού, φέρνουν στο προσκήνιο το πάντα επίκαιρο θέμα της ανάγκης ενίσχυσης της δημόσιας παιδείας.
Αρχικά, προκλήθηκε σάλος σε εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές από την δήλωση της Υπουργού περί της ύπαρξης 17 μαθητών κατά μέσο όρο σε κάθε τάξη. Με την μαθηματική έννοια του «μέσου όρου», που δημιουργεί κατά τα άλλα πραγματικά στατιστικά, εντάσσονται στην ίδια πράξη οι λίγοι μαθητές των ακριτικών και αραιοκατοικημένων περιοχών και οι μαθητές των πυκνοκατοικημένων μεγαλουπόλεων. Το μέτρο της πλήρους σύνθεσης ίσως αλλάξει από μέρα σε μέρα, το σημαντικό και σχεδόν επικίνδυνο είναι η λογική αντιμετώπισης των μαθητών ως νούμερα όχι ως ξεχωριστές οντότητες. Το πρόβλημα των πολυάριθμων ανά αίθουσα μαθητών προϋπήρχε και θα παραμείνει ακόμη και μετά το τέλος της πανδημίας. Ήδη από τον Ιούνιο ψηφίστηκε με νομοσχέδιο η αύξηση των μαθητών ανά αίθουσα κατά 10% στα δημοτικά, και ο αριθμός των μαθητών να μην είναι χαμηλότερος από 20 σε κάθε τμήμα στα επταθέσια, γεγονός που προκαλεί χάος εντός των σχολικών τάξεων και δυσχεραίνει την εκπαιδευτική διαδικασία.
Ο αριθμός των μαθητών δεν θα ελαττωθεί με την χρήση του «μέσου όρου» ούτε η δημόσια εκπαίδευση θα γίνει καλύτερη μέσα από απλές υποσχέσεις. Αντιθέτως, πολλές είναι οι ευρωπαϊκές χώρες που επενδύουν ιδιαίτερα στην εποχή του Covid-19 στα μονοθέσια θρανία, στις διαφορετικές ώρες προέλευσης και αποχώρησης μαθητών, στην μείωσή τους ανά τμήμα και στην απαγόρευση στους γονείς να παρευρίσκονται κοντά ή εντός των σχολικών υποδομών. Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που αρκείται στα βασικά, με το ποσοστό των δαπανών για την παιδεία να είναι χαμηλότερο από το 2019 (2,87% το 2019 και 2,82% το 2020) και συνεχώς καθοδικό από το 2009 με εξαίρεση το 2015 και 2018, αντιλαμβανόμαστε πως τα πρόσφατα έκτακτα μέτρα ίσως είναι και υπεράνθρωπα για την χώρα μας, χωρίς να αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας για το μέλλον.
Μια έρευνα ακόμη, της «διαΝΕΟσις» κρούει το καμπανάκι του κινδύνου στην Ελλάδα και φανερώνει πως ένας 12χρονος μαθητής της Σιγκαπούρης έχει υψηλότερο επίπεδο γνώσεων από τους μαθητές του Ελληνικού Λυκείου. Η έρευνα αυτή αντλεί τα αποτελέσματά της από την διεθνή εκπαιδευτική έρευνα PISA 2015 ,(τα πιο πρόσφατα πλήρη και διαθέσιμα δεδομένα) κατά την οποία οι Έλληνες μαθητές που έλαβαν μέρος και εξετάστηκαν στα μαθηματικά, στην κατανόηση κειμένου, στις φυσικές επιστήμες, ήταν πολύ κάτω του μέσου όρου των αντίστοιχων βαθμολογιών των χωρών του ΟΟΣΑ. 
Τα παραπάνω εδράζονται σε μια σειρά προβλημάτων της ελληνικής εκπαίδευσης, που καθιστούν αναγκαία μια εκ βαθέων αναβάθμιση του σχολείου, όπως είναι οι περισσότερες προσλήψεις εκπαιδευτικών, η αξιολόγηση, η μείωση των μαθητών ανά τάξη, η αναβάθμιση του υλικοτεχνικού εξοπλισμού, η περισσότερη έμφαση στην αξία της παιδείας παρά στην στείρα αποτύπωση της γνώσης σε μια κόλλα διαγωνίσματος και κυρίως η αύξηση των δαπανών για την στήριξη της παιδείας.
Επομένως, χρειάζεται μια σταθερή και ισχυρή πολιτική βούληση για την εκπαίδευση, μια εθνική γραμμή και συνεργασία με μια ισχυρή κυβέρνηση, αλλά και ισχυρή και κριτική αντιπολίτευση (μακριά και πέρα από την αναπαραγωγή στερεοτύπων τύπου Γαβρόγλου), που να ενισχύσει σε βάθος την δημόσια παιδεία για ένα ελπιδοφόρο παρόν και για ένα αισιόδοξο μέλλον, γιατί «αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα».
Γεννήθηκε το 2000 στην Αθήνα. Είναι φοιτήτρια του τμήματος Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια και ημερίδες σχετικά με το αντικείμενο των σπουδών της και έχει συμμετάσχει στο συνέδριο προσομοίωσης EUropaS. Ασχολείται με τον εθελοντισμό, γνωρίζει Αγγλικά και αυτή την περίοδο διδάσκεται την Γαλλική γλώσσα.
