Της Αλεξάνδρας Αναστασοπούλου,
«Οι Έλληνες είναι ένας περήφανος λαός», είναι μια δημοφιλής άποψη στην ελληνική κοινωνία. Και πράγματι οι Έλληνες είναι περήφανοι για την πολιτιστική κληρονομιά των προγόνων τους και την ιστορία τους. Παρ’ όλα αυτά, ο μέσος Έλληνας πολίτης δεν είναι στην ουσία τόσο πιστός στην παράδοση, όσο λέει. Ο τρόπος διασκέδασης, η μουσική, η κουλτούρα που επικρατούν στην κοινωνία, είναι κάθε άλλο παρά ελληνική. Ο τυποποιημένος και βαθιά μαζοποιημένος τρόπος ζωής φανερώνει την τάση για ξενομανία, κάτι που φυσικά δεν ισχύει μόνο για τους Έλληνες.
Γιατί, όμως, η ξενομανία φαίνεται να έχει χαραχθεί στο DNA μας σε τέτοιο βαθμό, που πολλές φορές ντρεπόμαστε για τον ίδιο μας τον πολιτισμό; Αρχικά αιτίες πρέπει να αναζητηθούν στην αδυναμία προσαρμογής της Ελλάδας στα δεδομένα της σύγχρονης οικονομίας. Είναι γνωστό ότι η Ελλάδα δεν διέθετε προβάδισμα στην τεχνολογική και βιομηχανική ανάπτυξη καθώς ήταν κάτω από την κυριαρχία του τουρκικού ζυγού, ενόσω η Αμερική και άλλες ευρωπαϊκές χώρες είχαν ήδη εξελιχθεί επιστημονικά και τεχνολογικά. Αυτό το κενό δεν έχει ακόμα καλυφθεί και ως αποτέλεσμα η πλειοψηφία του εμπορίου να είναι εισαγόμενα προϊόντα. Μαζί με αυτά εισάγονται και νοοτροπίες από τις χώρες προέλευσης και αναπόφευκτα και μέσω της διαφήμισης κατακλυζόμαστε από ξενόφερτα στοιχεία.
Καταλυτικός ήταν και ο ρόλος των Μ.Μ.Ε. για την εγκαθίδρυση ξενικών αντιλήψεων και νοοτροπιών, καθώς αυτές εξασφαλίζουν ότι ο Έλληνας πολίτης θα συνεχίσει να προτιμάει τα εισαγόμενα προϊόντα στο πλαίσιο της διεθνοποίησης της αγοράς και της παγκοσμιοποίησης. Η εξέλιξη της τεχνολογίας, που λαμβάνει χώρα σχεδόν αποκλειστικά στο εξωτερικό, έχει συμβάλει στην ξενομανία καθώς αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας.
Ο ξενικός μιμιτισμός έχει εισχωρήσει πολύ βαθιά στη σύγχρονη ελληνική κουλτούρα και ως αποτέλεσμα ελλοχεύει ο κίνδυνος να διαβρώσει το ελληνικό ήθος και την εμπιστοσύνη στην παράδοση. Μπορεί από τη μία να μοιάζει με προσπάθεια εκσυγχρονισμού της κοινωνίας, όμως στην πραγματικότητα είναι μία υποταγή στις απαιτήσεις της παγκοσμιοποίησης και του καπιταλισμού. Αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι οι επιρροές από άλλους λαούς είναι βλαπτικές, αλλά στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για επιβολή μιας ενιαίας κουλτούρας μέσω διάφορων μηχανισμών στον βωμό του κέρδους. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ομοιομορφία των διαφορετικών πολιτισμών και στην αποποίηση της ιδιαίτερης κουλτούρας τους. Το πρόβλημα στην ξενομανία είναι ότι εξ ορισμού τα ξενικά στοιχεία δεν αφομοιώνονται και δεν προσαρμόζονται στις ανάγκες της κοινωνίας, αλλά υιοθετούνται αυτόματα καθώς προβάλλονται ως ανώτερα.
Κάθε λαός οφείλει να αντισταθεί σθεναρά στην ισοπέδωση των δικών του αξιών και να διατηρήσει την πολιτιστική του ταυτότητα. Δίνοντας έμφαση στην παιδεία μπορούν οι νεότερες γενιές να οπλιστούν έναντι αυτής της τυποποίησης και να εξελίξουν τον σύγχρονο πολιτισμό σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας. Στο πλαίσιο της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας οι συχνές επαφές των λαών μπορούν να λειτουργήσουν ως μοχλός επικοινωνίας και ανταλλαγής ιδεών, διατηρώντας ο κάθε πολιτισμός τα ιδιαίτερα γνωρίσματά του.
Κατάγεται από τους Γαργαλιάνους, Μεσσηνίας και σπουδάζει στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. Ασχολείται με την αρθρογραφία σε ερασιτεχνικό επίπεδο και προσπαθεί έτσι να εκφράσει τις σκέψεις και τους προβληματισμούς της. Εκτός από αυτό, της αρέσει ιδιαίτερα το θέατρο και η φιλοσοφία, καθώς και η ενασχόληση με τη φύση και τις ξένες γλώσσες.
