Της Ελευθερίας Κωνστάντιου,
Ο Αύγουστος τελειώνει και μαζί με αυτόν τελειώνουν και οι διακοπές των περισσοτέρων από εμάς. Τα πλοία γεμίζουν με τους ταξιδιώτες της επιστροφής και ταυτόχρονα στις εθνικές οδούς της χώρας γίνεται το αδιαχώρητο από αυτοκίνητα, τα οποία επιστρέφουν στα αστικά κέντρα της χώρας, φορτωμένα όχι μόνο με πράγματα, αλλά και με δεκάδες αναμνήσεις. Ωστόσο, η μαζική αυτή επάνοδος φέρνει στο προσκήνιο και τα σημαντικά προβλήματα της καθημερινότητας, τα οποία αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι των πόλεων. Τα ζητήματα αυτά συνίστανται στην έλλειψη καθαριότητας, τις κακές συγκοινωνίες, καθώς και την αυξημένη εγκληματικότητα που απαντάται στα αστικά περιβάλλοντα.
Αν όλοι αναπολούν κάτι από τις διακοπές τους στην ελληνική επαρχία, αυτό δεν είναι άλλο από τον καθαρό αέρα, το πράσινο και τους καλοφροντισμένους δρόμους ενός χωριού. Σε καμία ελληνική πόλη, ωστόσο, δε συναντά κανείς τα τρία παραπάνω χαρακτηριστικά. Η τάση των Ελλήνων να φύγουν από την επαρχία, έχοντας πάντα στον νου πως σε μια πόλη θα βιοποριστούν καλύτερα, οδήγησε τις αστικές περιοχές σε μια άνευ σχεδίου οικοδόμηση. Αποτέλεσμα αυτής της άναρχης δόμησης είναι οι περισσότερες ελληνικές πόλεις να χαρακτηρίζονται από παντελή έλλειψη πρασίνου, ενώ οι τοπικές αρχές δε φαίνεται να εντείνουν τις προσπάθειές τους για να δώσουν λύση στο πρόβλημα και να αναβαθμίσουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων.
Επιπλέον, σύνηθες φαινόμενο αποτελεί και η έλλειψη καθαριότητας στους δρόμους. Γεμάτοι κάδοι σκουπιδιών που αναδύουν δυσάρεστες μυρωδιές, δρόμοι γεμάτοι πλαστικά μπουκάλια και χαρτιά από σάντουιτς, περιττώματα ζώων, είναι μερικές χαρακτηριστικές εικόνες που συναντάμε όλοι μας βγαίνοντας από το σπίτι μας. Κι όμως, κανένας δε φαίνεται να ασχολείται με αυτές τις εικόνες, ελάχιστοι τοπικοί παράγοντες καταπιάνονται με τον καθαρισμό των απλών γειτονιών, ξεφεύγοντας από τα όρια των σημαντικών αξιοθέατων της κάθε περιοχής, αλλά και του κέντρου.
Ακόμη, επιστρέφοντας στην καθημερινότητάς τους οι κάτοικοι των πόλεων είναι αναγκασμένοι, όσοι δεν διαθέτουν προσωπικά οχήματα, να χρησιμοποιούν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, τα οποία έχουν και τις δικές τους παθογένειες. Αυξημένη κίνηση στους δρόμους, παλαιά και σε κακή κατάσταση οχήματα, κακοσχεδιασμένες -πριν χρόνια- διαδρομές αντιμετωπίζουν καθημερινά όσοι χρησιμοποιούν τις μαζικές συγκοινωνίες, ενώ όλα τα παραπάνω συνοδεύονται και από ένα αντίτιμο εισιτηρίου που κρίνεται ιδιαιτέρως τσουχτερό για την ταλαιπωρία που περιλαμβάνει. Επιπροσθέτως, δεν θα πρέπει κανείς να λησμονεί και τους οδηγούς, αφού και οι ίδιοι καθημερινά έρχονται αντιμέτωποι όχι μόνο με την κακή οδηγική συμπεριφορά ορισμένων, αλλά και με την έλλειψη χώρων στάθμευσης, δυσχεραίνοντας ακόμη περισσότερο την ήδη δύσκολη καθημερινότητά τους.
Τελευταίος παράγοντας που δυσκολεύει την καθημερινή ζωή των ανθρώπων στα αστικά περιβάλλονται, δεν είναι άλλος από την εγκληματικότητα. Κλοπές, ληστείες, βιασμοί, λαθρεμπόριο και ανθρωποκτονίες επιφορτίζουν με παραπάνω άγχος και πίεση τους πολίτες που ζουν στα μεγάλα αστικά κέντρα, αφού είθισται οι περιοχές αυτές να συγκεντρώνουν τα μεγαλύτερα ποσοστά εγκληματικότητας.
Η επιστροφή από την ξεγνοιασιά των διακοπών φέρνει αντιμέτωπους τους πολίτες των πόλεων με μια δύσκολη πραγματικότητα. Σαφέστατα, όλες οι πόλεις δεν έχουν στον ίδιο βαθμό τα προβλήματα που περιγράψαμε παραπάνω, ωστόσο, θα ήταν περίεργο ο κάθε κάτοικός τους να μην έκλεισε τα μάτια του για μια στιγμή και να ευχήθηκε την επόμενη μέρα που θα ξυπνήσει να βρεθεί σε μια πόλη με περισσότερο πράσινο, καθαρή, με καλύτερες συγκοινωνίες και πάρκινγκ και φυσικά σε μια πόλη, όπου θα μπορεί να περπατά χωρίς φόβο πως θα τους συμβεί κάποιο κακό.
Γεννήθηκε στη Λήμνο. Είναι μεταπτυχιακή φοιτήτρια του ΠΜΣ «Νεοελληνική Φιλολογία: Ερμηνεία, Κριτική και Κειμενικές Σπουδές», του τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στη μεταπολεμική ποίηση, τη γενιά του '70 και τη σύγχρονη ποιητική παραγωγή
