Του Γιώργου Σαλπιγγίδη,
Ο Γεώργιος Σουρής ήταν Έλληνας ποιητής και έμεινε στη συνείδηση του κόσμου ως ο κατεξοχήν σατιρικός ποιητής της εποχής του και γι’ αυτό του απέδωσαν τον χαρακτηρισμό «νέος Αριστοφάνης».
Ήρθε στη ζωή στις 2 Φεβρουαρίου 1853 στην Ερμούπολη της Σύρου. Η καταγωγή του πατέρα του ήταν από τα Κύθηρα και ασχολείτο με το εμπόριο, ενώ η μητέρα του ήταν Χιώτισσα. Η παρθενική του εμφάνιση στη λογοτεχνία θα γίνει το 1872, με τη δημοσίευση ενός ποιήματός του στο περιοδικό Φως. Οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπισε ο πατέρας του, τον ανάγκασαν να μεταβεί στη Ρωσία, για να εργαστεί σε κατάστημα ενός Έλληνα σιτέμπορα. Επιστρέφει στην Ελλάδα το 1879 και εντάσσεται στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μαζί με τις σπουδές του, τις οποίες δεν θα ολοκληρώσει, εργάζεται σε ένα συμβολαιογραφείο, ενώ ασχολήθηκε και με την αρθρογραφία σε έντυπα της εποχής, όπως Αρχίλοχος, Ραμπαγάς, Ασμοδαίος και άλλα.
Παντρεύεται το 1881 τη Μαρή Κωνσταντινίδου, με την οποία θα αποκτήσουν πέντε παιδιά. Θα γίνει γνωστός στο ευρύ κοινό μέσα από την έμμετρη σατιρική εφημερίδα Ρωμηός, την οποία εξέδιδε ο ίδιος, από το 1883 έως το 1918. Μέσα από αυτήν, θα σχολιάζει τα κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα της εποχής του με καυστικό τρόπο και έτσι θα του αποδοθεί ο χαρακτηρισμός «νέος Αριστοφάνης».
Έργα του, μεταξύ άλλων, είναι Η επιδημία, Ο αναπαραδιάρης, Τα αποκρηάτικα, Η Χειραφέτησις κ.α., ενώ μετέφρασε και τις Νεφέλες του Αριστοφάνη για την παράστασή του, το 1900, που σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Έγραφε στη δημοτική, ωστόσο χρησιμοποιούσε και τύπους της καθαρεύουσας, για να πετύχει το μέτρο, αλλά και για να ειρωνευτεί. Χρησιμοποίησε τα ψευδώνυμα Εριννύς, Ποντίκι και Souris. Παρόλο που ήταν αγαπητός στο κοινό, οι λογοτεχνικοί κύκλοι ήταν διχασμένοι για την αξία του ποιητή.
Έλαβε τον έπαινο του Βουτσιναίου Ποιητικού Διαγωνισμού το 1876 και το Αριστείον Γραμμάτων και Τεχνών το 1915. Μάλιστα, στα 1906, ο Σουρής είχε προταθεί για το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Έφυγε από τη ζωή στις 26 Αυγούστου 1919 στην εξοχική του κατοικία στο Φάληρο. Η κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη και μετά από τον θάνατό του απέσπασε το παράσημο του Ανώτατου Ταξιάρχη του Σωτήρος.
Γεννημένος στην Αθήνα το 1999. Φοιτητής του Τμήματος Ιστορία, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών, της Καλαμάτας. Λάτρης της Βυζαντινής και Νεότερης Ιστορίας, του αρχαίου θεάτρου, του βιβλίου και της μαγειρικής.
