Της Μαρίας Τάκη,
Τυχαίνει να έχω ζήσει τα περισσότερα χρόνια της μέχρι τώρα ζωής μου στη Μακεδονία, ένα γεωγραφικό τμήμα της χώρας μας με αρκετά γόνιμα εδάφη (με πρώτο και καλύτερο τον κάμπο της Πέλλας) και πλούσια φυσική ομορφιά. Τις προηγούμενες μέρες λοιπόν, έπεσε στην παρέα μου η ιδέα για μονοήμερη εξόρμηση στο Σκρα κι έτσι λοιπόν, σκέφτηκα να εναποθέσω εδώ την εμπειρία μου.
Για όσους δεν το γνωρίζουν, η περιοχή Σκρα βρίσκεται στο Νομό Κιλκίς, συνορεύει με το Νομό Πέλλας και απέχει ελάχιστα χιλιόμετρα (περίπου 5) από τα σύνορα με τη Βόρεια Μακεδονία. Το μέρος είναι γνωστό για τη διάσημη Μάχη του Σκρα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (Μάιος του 1918), μεταξύ των Ελλήνων και των Βούλγαρων, στην οποία τα Ελληνικά στρατεύματα νίκησαν τα Βουλγαρικά και η μάχη αποτέλεσε κομβικό σημείο για τους Συμμάχους προκειμένου να ενισχύσουν με στρατεύματα την περιοχή, διότι απέκτησαν ξανά εμπιστοσύνη στον Ελληνικό Στρατό και τις δυνάμεις του. Μάλιστα στο χωριό Σκρα, λειτουργεί μουσείο Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου από το 2002 με κύρια θεματολογία τη μάχη της περιοχής.
Ωστόσο η συγκεκριμένη περιοχή του Κιλκίς ενδείκνυται και για φυσιολατρικές εξορμήσεις, καθώς τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι επισκέπτονται τη «μυστική» γαλάζια λίμνη της Ελλάδας, κάτι το οποίο κάναμε κι εμείς.
Η διαδρομή για να φτάσει κανείς στη γαλάζια λίμνη δεν χαρακτηρίζεται ιδιαίτερα εύκολη, καθώς ο δρόμος έχει αρκετές στροφές, πράγμα λογικό διότι η τοποθεσία βρίσκεται σε περίπου 550 μέτρα υψόμετρο. Με την άφιξη στην περιοχή, υπάρχει χώρος για πάρκινγκ και αμέσως μετά ξεκινάει μια κατάβαση με πέτρινα σκαλοπάτια. Σημειωτέον ότι από το πάρκινγκ κι έπειτα δεν έχει καθόλου σήμα, μην πανικοβληθείτε, συμβαίνει σε όλα τα κινητά! Μόλις τα σκαλοπάτια τελειώσουν, ξεκινάει η πραγματική φυσική ομορφιά της περιοχής μέσα στο δάσος των φυλλοβόλων δέντρων, το οποίο διασχίζει το ρέμα Κοτζά-Ντερέ. Παντού κυριαρχεί το πράσινο, ακούς ρυάκια και μικρές πηγές με τρεχούμενο νερό, ενώ στη συνέχεια μια ξύλινη γέφυρα, κι ένα χωμάτινο μονοπάτι σου δείχνουν την πορεία προς την περιβόητη «γαλάζια λίμνη».
Αυτό που αντικρίζουν τα μάτια σου μόλις φτάσεις στον τελικό σου προορισμό, δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι υπάρχει στ’ αλήθεια. Τα νερά της λίμνης είναι πεντακάθαρα, κρυστάλλινα και πράγματι σμαραγδί, καθώς το πυκνό φύλλωμα των δέντρων δεν διευκολύνει τη δίοδο του ηλίου, με αποτέλεσμα τα χρώματα της φύσης να καθρεφτίζονται και να της χαρίζουν αυτή τη μοναδική απόχρωση. Οι απολιθωμένοι οργανισμοί που βρίσκονται στο βυθό της συμβάλλουν στο να κυριαρχεί αλλού το γαλάζιο, αλλού το σκούρο μπλε κι αλλού το πράσινο, δίνοντας ακόμη περισσότερη ποικιλομορφία και ομορφιά. Στη μια πλευρά της λίμνης υπάρχει ένας καταρράκτης με νερό που τρέχει από τις πηγές του όρους Πάικο και σε ένα από τα δέντρα βρίσκεται κρεμασμένο ένα σκοινί, ιδανικό για τους τολμηρούς που θα αποφασίσουν να βουτήξουν στα νερά της λίμνης (προσοχή, ακόμη κι αν έχει καύσωνα, όταν λέμε ότι το νερό είναι παγωμένο, το εννοούμε!).
Η ατμόσφαιρα είναι δροσερή και ήσυχη, μιας και δεν ακούς τίποτε άλλο πέρα από τα νερά του καταρράκτη και τους ήχους των πουλιών. Υπάρχει μια διάχυτη ηρεμία που δεν την αποσπά τίποτε ανθρώπινο, τεχνολογικό, ή σύγχρονο, μια γαλήνη από άλλη εποχή, λες και το μέρος είναι βγαλμένο από κάποιο παραμύθι που πρωταγωνιστούν ξωτικά και νεράιδες. Μπορείς απλά να αφήσεις το βλέμμα σου να περιπλανηθεί στο φυσικό τοπίο, να διαβάσεις, να κάνεις πικ-νικ (εννοείται πως θα μαζέψεις τα σκουπίδια σου φεύγοντας, έτσι;) ή να παίξεις μουσική με τους φίλους σου (αν έχετε κάποιο γιουκαλίλι, να το πάρετε μαζί σας!). Λίγα μέτρα μετά τη γαλάζια λίμνη, ξεπροβάλλει άλλο ένα ξέφωτο με μονοπάτι που οδηγεί στην καρδιά του δάσους, γι’ αυτό και τα αθλητικά παπούτσια, αν θέλετε να ζήσετε στο έπακρο την επίσκεψή σας στο Σκρα, είναι απαραίτητα!
Κάθε τέτοια μικρή ή μεγάλη εξόρμηση σε οποιοδήποτε φυσικό τοπίο της Ελλάδας, με κάνει να σκέφτομαι πόσο όμορφη χώρα έχουμε, πόσοι κρυμμένοι παράδεισοι υπάρχουν (πέρα από τα πολυδιαφημισμένα νησιά και τις καταγάλανες παραλίες τους), πόσα μέρη προσφέρουν ξεκούραση και πραγματική ανασύνταξη, πόσες εναλλακτικές επιλογές για επαφή με τη φύση μπορείς να ανακαλύψεις αν απλώς δεν ακολουθήσεις την πεπατημένη και ψάξεις, οργανωθείς και «ξεβολευτείς» λίγο περισσότερο. Το αποτέλεσμα κάθε τέτοιας εκδρομής όμως είναι σίγουρα η ψυχική και σωματική σου ξεκούραση, μακριά από επιπρόσθετους θορύβους και οτιδήποτε μπορεί να θυμίζει την αστική καθημερινότητα.
Γιατί ίσως μερικές φορές, αυτό που χρειάζεσαι πραγματικά, μπορεί να είναι μια μαγική όαση (κυριολεκτικά στη μέση του πουθενά), στη φύση. Ένα φυσικό τοπίο, μια βουτιά σε παγωμένα νερά και καλοκαιρινά τραγούδια στο γιουκαλίλι. Κυρίως όμως, μπορεί να θέλεις να πεις ένα μεγάλο εικονικό «ευχαριστώ» σε όλα τα ξωτικά και τις νεράιδες, που σου παραχώρησαν μια τόση δα σταλιά από το δικό τους ονειρικό σπίτι, προκειμένου να κάνουν εσένα ευτυχισμένο.
Γεννήθηκε στην Έδεσσα. Είναι απόφοιτη του τρίτου ευρωπαϊκού σχολείου Βρυξελλών και της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Γνωρίζει άριστα Αγγλικά και Γαλλικά. Παίζει ακορντεόν και πιάνο και έχει κάνει μαθήματα φωνητικής. Χορεύει μπαλέτο και λάτιν και ασχολείται ερασιτεχνικά με το θέατρο και την φωτογραφία. Η αγάπη της για την λογοτεχνία και την ποίηση την οδήγησε στην αρθρογραφία, ενώ τα ταξίδια και η επαφή με διαφορετικές κουλτούρες και πολιτισμούς είναι το διάλειμμα από την καθημερινότητά της.
