Του Ανδρέα Άγγελου Σκόνδρα,
Το φετινό καλοκαίρι αποτελεί αδιαμφισβήτητα μία πρωτόγνωρη περίοδο για την Ελλάδα, καθώς οι εξελίξεις ήταν, είναι και θα συνεχίσουν να είναι ραγδαίες σε πολλά επίπεδα. Το μέτωπο της πανδημίας που ταλανίζει την κυβέρνηση, η αυξανόμενη τουρκική προκλητικότητα, καθώς και η οικονομική δυσπραγία είναι μερικά από τα προβλήματα του πολιτικού προσκηνίου.
Παρατηρούμε ότι ακόμα και αυτή την περίοδο, όπου η εθνική ομοψυχία και η συνεργασία είναι απαραίτητες, καθώς τα πολιτικά κόμματα διχάζονται και περιχαρακώνονται στην κομματική γραμμή τους. Τα προβλήματα αυτά εύλογα έχουν δημιουργήσει και ισχυρές αμφίρροπες εσωκομματικές τάσεις, οι οποίες κλυδωνίζουν τις εκάστοτε κομματικές ηγεσίες. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ, όπου η εσωκομματική αντιπολίτευση των “53+” φαίνεται να διχάζει την Προοδευτική Αριστερά με αφορμή και την πρόσφατη συμφωνία Ελλάδας – Αιγύπτου. Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αναμένει το 3ο τακτικό συνέδριο του κόμματος, το οποίο συνεχώς μετατίθεται λόγω της πανδημίας, προκειμένου να τεθούν επί τάπητος όλα τα προβλήματα που προκαλούν μια αντιπολιτευτική δυσπραγία.
Η κρίση στο Αιγαίο τόνισε ακόμη περισσότερο, την διάσταση απόψεων στο εσωτερικό του κόμματος, η οποία μόνο δείγμα δημοκρατικού πλουραλισμού δεν μπορεί να θεωρηθεί πλέον. Η ομάδα των 53 με κάθε ευκαιρία εκδηλώνει μία δυσαρέσκεια απέναντι στον Πρόεδρο κυρίως με άρθρα στην ιστοσελίδα “commonality.gr”. Οι 53 τάσσονται υπέρ της συμφωνίας με την Αίγυπτο δηλώνοντας μάλιστα ότι «η συμφωνία υπό προϋποθέσεις μπορεί να αποτελέσει διαδρομή για εξελίξεις σε θετική κατεύθυνση». Αντίθετα, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας με άρθρο του στην ΕΦΣΥΝ, επιχείρησε να δώσει μία ηχηρή απάντηση τόσο στη ΝΔ όσο και στις αποσχιστικές από την κομματική γραμμή φωνές. Ο ίδιος δηλώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντίθετος με την Συμφωνία με την Αίγυπτο, καθώς προοικονομεί αρνητικά αποτελέσματα στο πεδίο του «διαλόγου» με την Τουρκία. Η άποψη αυτή φαίνεται να κλίνει περισσότερο με αυτή του Νίκου Κοτζιά, πρώην Υπουργού Εξωτερικών επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ. Η εσωκομματική ρήξη είναι προφανής με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο να είναι εκ διαμέτρου αντίθετος με τον Αλέξη Τσίπρα, θεωρώντας ότι η συμφωνία με την Αίγυπτο μπορεί να αποδειχτεί ευεργετική για την εθνική εξωτερική πολιτική.
Η πολιτική σύγκρουση Τσίπρα – Τσακαλώτου είναι εμφανής και με την ανάθεση μίας ειδικής επιτροπής στη Λούκα Κατσέλη με στόχο να ερευνήσει τις εργασίες της Επιτροπής Πισαρρίδη, η οποία θεωρείται από τον ΣΥΡΙΖΑ ως μνημονιακός Δούρρειος Ίππος. Η παράκαμψη του τομεάρχη Οικονομικών δεν μπορεί να μην θεωρηθεί απόπειρα παραγκωνισμού του ίδιου από τις εσωτερικές κομματικές διεργασίες. Στην ήδη τεταμένη αυτή ατμόσφαιρα εμφανίζεται και η δυναμιτίζουσα προσωπικότητα του Παύλου Πολάκη, ο οποίος γίνεται κατά κάποιο τρόπο προασπιστής του Τσίπρα.
Η δεδομένη αυτή κρίση εντός του κόμματος δημιουργεί πολλές δυνητικά διχάζουσες δυναμικές, οι οποίες την συγκεκριμένη περίοδο είναι αντίθετες με το πνεύμα ομοψυχίας που απαιτούν οι συνθήκες. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης καλείται να συγκεράσει και να ενώσει αυτές τις απόψεις, προκειμένου να καταφέρει να προωθήσει μια ενιαία κομματική γραμμή. Βασικό πρόβλημα του κόμματος είναι μια περίπλοκη πολυφωνία που καθιστά τον δημόσιο λόγο κουραστικό για τον πολίτη. Το Συνέδριο πρόκειται να αποτελέσει μία βαλβίδα εκτόνωσης για τον ΣΥΡΙΖΑ και θα βοηθήσει στην εξεύρεση της ιδεολογικής του ταυτότητας.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 2001 και είναι προπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει παρακολουθήσει δεκάδες σεμινάρια, ημερίδες και συνέδρια συναφή με τις σπουδές του. Παράλληλα, έχει συμμετάσχει σε προσομοιώσεις του ΟΗΕ (MUN) και σε κοινωνικές δράσεις. Τέλος, ενδιαφέρεται για την μουσική και την ανάγνωση βιβλίων, κυρίως πολιτικών δοκιμίων.
