Του Άγγελου Μεταλλίδη,
Ο Φραγκίσκος Α’ ήταν αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Μέσω του γάμου του με τη Μαρία Θηρεσία, έγινε ο ιδρυτής του οίκου των Αψβούργων-Λωρραίνης. Δεν άσκησε, όμως, πραγματική εξουσία, γιατί το μεν αξίωμα του αυτοκράτορα δεν άφηνε σχετικά περιθώρια, ενώ στις δε κτήσεις των Αψβούργων το πρόσταγμα είχε η σύζυγός του.
Γεννήθηκε στο Νανσύ, την πρωτεύουσα δηλαδή του Δουκάτου της Λωρραίνης και επρόκειτο για τον μεγαλύτερο επιζώντα γιο του Λεοπόλδου, Δούκα της Λωρραίνης, και της Ελισσάβετ-Καρλόττας της Ορλεάνης. Συνδεόταν με τους Αψβούργους μέσω της γιαγιάς του από τη μεριά του πατέρα του, Ελεονόρας, κόρης του Αυτοκράτορα Φερδινάνδου Γ’. Ο αυτοκράτορας Κάρολος ΣΤ’ ευνοούσε πολύ τον οίκο της Λωρραίνης τόσο λόγω της συγγένειας, όσο και λόγω των μεγάλων υπηρεσιών, που είχε προσφέρει ο οίκος στους Αψβούργους, ιδιαίτερα στους πολέμους κατά των Τούρκων. Σκόπευε, μάλιστα, να παντρέψει την κόρη και διάδοχό του, Μαρία-Θηρεσία, με τον μεγαλύτερο αδελφό του Φραγκίσκου-Στέφανου, τον Λεοπόλδο-Κλήμεντα. Όταν αυτός απεβίωσε, ο αυτοκράτορας αποφάσισε να παντρέψει την κόρη του με τον ίδιο τον Φραγκίσκο-Στέφανο. Τον έφερε στη Βιέννη, σε ηλικία 15 ετών, και ο Φραγκίσκος-Στέφανος ανατράφηκε μαζί με τη Μαρία-Θηρεσία και με σαφή την προοπτική του γάμου τους.
Ο Φραγκίσκος-Στέφανος διαδέχθηκε τον πατέρα του το 1729 ως Δούκας της Λωρραίνης και ορίστηκε τοποτηρητής της Ουγγαρίας το 1732. Όταν, το 1733, ξέσπασε ο πόλεμος της πολωνικής διαδοχής, ο Γάλλος καρδινάλιος, Φλερύ, εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία, για να προσαρτήσει τη Λωρραίνη, η οποία με τον επικείμενο γάμο του Φραγκίσκου-Στεφάνου θα έφερνε τους Αψβούργους πολύ κοντά στη Γαλλία. Έτσι, με τη συνθήκη της Βιέννης του 1738, ο μέχρι τότε βασιλιάς της Πολωνίας, Στανίσλαφ Λεστσίνσκι, θα παραιτούταν του θρόνου και θα γινόταν Δούκας της Λωρραίνης. Ο Φραγκίσκος-Στέφανος και η Μαρία-Θηρεσία παντρεύτηκαν στις 12 Φεβρουαρίου 1736 στην εκκλησία των Αυγουστίνων της Βιέννης. Τον Ιούνιο του 1737, ο Φραγκίσκος-Στέφανος πολέμησε σε ουγγρικά εδάφη απέναντι στους Τούρκους. Τον Οκτώβριο του 1740, ο Κάρολος ΣΤ’ πέθανε και άρχισε η σαραντάχρονη βασιλεία της Μαρίας-Θηρεσίας, η οποία τον διαδέχτηκε ως αρχιδούκισσα της Αυστρίας, βασίλισσα της Ουγγαρίας, της Βοημίας, της Κροατίας κ.α., ανακηρύσσοντας συμβασιλέα τον σύζυγό της. Ο Φραγκίσκος-Στέφανος, όμως, δεν ενδιαφερόταν πολύ για τις κρατικές υποθέσεις, ενώ και η ίδια η Μαρία-Θηρεσία επιχειρούσε να τον αποτρέψει από την ενασχόληση αυτή. Αμέσως, ξέσπασε ο πόλεμος της αυστριακής διαδοχής. Ο Φρειδερίκος Β’ της Πρωσίας κατέλαβε τη Σιλεσία και ο Βαυαρός Κάρολος-Αλβέρτος των Βίττελσμπαχ ανέλαβε αυτοκράτορας ως Κάρολος Ζ’, διακόπτοντας την επί τριακόσια χρόνια κατοχή του τίτλου από τους Αψβούργους.
Η Μαρία-Θηρεσία αντεπεξήλθε αξιοθαύμαστα σε όλες αυτές τις δυσκολίες, ενώ ο Φραγκίσκος κατόρθωσε, μετά τον θάνατο του Καρόλου Ζ’, το 1745, να γίνει αυτοκράτορας. Πέθανε αιφνίδια μέσα στην άμαξα, ενώ επέστρεφε από την όπερα, στις 18 Αυγούστου 1765.
Είμαι προπτυχιακός φοιτητής του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ. Γεννήθηκα στις 12 Φεβρουαρίου 1998 και μεγάλωσα στην Καλαμαριά του νομού Θεσσαλονίκης. Τα επιστημονικά μου ενδιαφέροντα εντάσσονται στο χώρο της πολιτικής ιστορίας του νέου ελληνικού κράτους και στην διαμόρφωση των πολιτικών θεσμών και ιδεολογιών της νεότερης και σύγχρονης Ελλάδας.
