Του Κωνσταντίνου-Ειρηναίου Σταμούλη,
Η οικογένεια του Ολυμπιακού και του ελληνικού αθλητισμού έγινε χθες φτωχότερη. Σε ηλικία 85 ετών, ο Σάββας Θεοδωρίδης, παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και διοικητικό στέλεχος του Ολυμπιακού επί σειρά ετών, άφησε την τελευταία του πνοή στις 17 Αυγούστου, μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο. Η είδηση του θανάτου του σκόρπισε φυσικά τη θλίψη τόσο στους φιλάθλους του Ολυμπιακού όσο και ευρύτερα στον ελληνικό αθλητισμό, μια και ο Σάββας Θεοδωρίδης αποτελούσε ένα σύμβολο μάχης και ανιδιοτελούς αγάπης για την ομάδα της καρδιάς του. Ας τον γνωρίσουμε όμως καλύτερα…
Ο ιστορικός παράγοντας γεννήθηκε στους Αμπελόκηπους στις 18 Φεβρουαρίου 1935. Προερχόταν από εύπορη οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν φαρμακοποιός, επάγγελμα το οποίο ακολούθησε αργότερα και η μητέρα του. Η οικογένεια, μάλιστα, είχε το μεγαλύτερο φαρμακείο στην Πλατεία Συντάγματος. Από μικρός, τον έλκυε η μαγεία του αθλητισμού, κάτι που τον οδήγησε να ξεκινήσει το ποδόσφαιρο στην Αθλητική Ένωση Αμπελοκήπων σε ιδιαίτερα νεαρή ηλικία. Οι εμφανίσεις του με την ομάδα της περιοχής προσέλκυσαν το ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού, ο οποίος επεδίωξε την απόκτησή του. Εκεί, όμως, που όλοι περίμεναν την ανακοίνωση της μεταγραφής του στον Παναθηναϊκό, το 1953, ο Ολυμπιακός ανακοινώνει την απόκτησή του.
Ο Σάββας Θεοδωρίδης υπηρέτησε την ομάδα της καρδιάς του από τη θέση του τερματοφύλακα μέχρι και το 1962, συμπληρώνοντας 57 συμμετοχές με τον δαφνοστεφανομένο έφηβο στο στήθος και συμμετείχε, παράλληλα, στην Εθνική Ομάδα, έχοντας αγωνιστεί 12 φορές με το εθνόσημο. Η καριέρα του ήταν αρκετά σύντομη και αυτό διότι ο πατέρας του φοβόταν ότι λόγω του ποδοσφαίρου δεν θα τελείωνε τις σπουδές του κι έτσι πίεζε τον νεαρό τότε Σάββα να σταματήσει την ενασχόλησή του με αυτό. Οι πιέσεις εντέλει απέδωσαν καρπούς και ο Σάββας Θεοδωρίδης αποχώρησε από την ενεργό δράση. Τελείωσε το πανεπιστήμιο και συνέχισε τις σπουδές του στο Άμστερνταμ, πάνω στις βιταμίνες. Επρόκειτο για έναν άνθρωπο μορφωμένο και ευγενικότατο. Μιλούσε τρεις ξένες γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά).
Ήταν πατέρας του Θεόδωρου και του Δημήτρη Θεοδωρίδη. Ο πρώτος από το 2016 είναι ο γενικός γραμματέας της UEFA, στην οποία, μάλιστα, βρέθηκε, από το 2008, ως προσωπική επιλογή του τότε προέδρου, Μισέλ Πλατινί, ενώ ο Δημήτρης, σύζυγος της Δούκισσας Νομικού, ασχολήθηκε, αρχικά, με τον χώρο του ποδοσφαίρου, τον οποίο αργότερα εγκατέλειψε και σήμερα εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα.
Στο διάστημα παραμονής του στον Ολυμπιακό, αποτέλεσε κομμάτι της θρυλικής ομάδας των 6 συνεχόμενων πρωταθλημάτων, την περίοδο 1954-1959, ενώ κατέκτησε και 5 φορές (συνεχόμενα πάλι) το Κύπελλο Ελλάδας. Συγχρόνως, πανηγύρισε και 5 Πρωταθλήματα της ΕΠΣ Πειραιώς (1954-1959).
Η αποχώρησή του από την ενεργό δράση δεν συνεπαγόταν την αποχώρησή του από τον Ολυμπιακό, αφού έμεινε κοντά στην ομάδα σε κάθε εύκολη και δύσκολη στιγμή της, ειδικά τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Ένας πιστός στρατιώτης του Ολυμπιακού, ο οποίος αρχικά από τη θέση του γενικού αρχηγού του ποδοσφαιρικού τμήματος, έπειτα ως ένας εκ των αντιπροέδρων και τελικά από τη θέση του επίτιμου προέδρου, κατάφερνε να εργάζεται για την ομάδα του, να τη στηρίζει και να τη βοηθά είτε αυτή είναι στην κορυφή, όπως πάντα ο Σάββας ονειρεύονταν, είτε όχι. Χαρακτηριστικό είναι, μάλιστα, ότι υπηρέτησε την ερυθρόλευκη ριγωτή μέχρι και το τέλος της ζωής του και παρά τα πολλά προβλήματα υγείας. Ο ίδιος, άλλωστε, είχε δηλώσει: «Εγώ για το θέμα της υγείας μου δεν μιλάω ποτέ. Εμένα με νοιάζει μόνο ο Ολυμπιακός. Αν ποτέ φύγω από τη ζωή -όλοι κάποια στιγμή πεθαίνουν- θέλω να με σκεπάσουν με τη σημαία του Ολυμπιακού! Αλλά όποτε ξεκινάω να πάω στον Ολυμπιακό, και πάω παντού -με βροχές και καταιγίδες- δεν πονάω! Δεν καταλαβαίνω τίποτα, δεν νιώθω πόνο, τα ξεχνάω όλα λόγω του Ολυμπιακού. Έχω σκοπό να αγωνιστώ και να ζήσω χρόνια ακόμα, για να δω κι άλλους τίτλους με τον Ολυμπιακό». 
Ακολουθούσε τον Ολυμπιακό σχεδόν παντού, σε κάθε μήκος και πλάτος της γης. Το μόνο που μπορούσε να τον αποτρέψει από το να σταθεί στο πλευρό της μεγάλης του αγάπης ήταν ο φόβος του για τα αεροπλάνα. Πάντα αιχμηρός και καυστικός στις δηλώσεις του, δεν δίστασε ποτέ να μιλήσει αληθινά και αυθεντικά, χωρίς να «μασάει τα λόγια του». Η παθολογική του αγάπη για την ομάδα του μεγάλου λιμανιού τον καθιέρωσε στις συνειδήσεις όλων μας ως έναν πιστό στρατιώτη.
Το όνειρό του το έζησε μέχρι το τέλος. Μια έγνοια είχε, την επιτυχημένη πορεία του Ολυμπιακού σε Ελλάδα και Ευρώπη. Αυτή φέτος τη βίωσε και με το παραπάνω, με αποκορύφωμα την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Στη φιέστα, μάλιστα, της κατάκτησης του 45ου πρωταθλήματος Ελλάδας, ο ισχυρός άνδρας του Ολυμπιακού, κ. Βαγγέλης Μαρινάκης, του αφιέρωσε προσωπικά τον τίτλο αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Αφιερώνουμε τον φετινό τίτλο σε έναν μεγάλο Ολυμπιακό… Τον Σάββα Θεοδωρίδη».
Ο Σάββας Θεοδωρίδης έφυγε Πρωταθλητής. Όπως του άξιζε. Αν κάθε ομάδα έχει έναν μύθο, ο Ολυμπιακός είχε τον Θρύλο του και η ιστορία του θα μείνει χαραγμένη στις μνήμες όλων. Και στην επόμενη κατάκτηση πρωταθλήματος από την ομάδα του λιμανιού, κάθε φίλαθλος του Ολυμπιακού αυθόρμητα θα σκεφτεί πως και ο Σάββας Θεοδωρίδης, ο γνωστός ως κυρ-Σάββας, θα πανηγυρίζει και αυτός μαζί του.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 2000. Σπουδάζει Πολιτική Επιστήμη και Διεθνείς Σχέσεις στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Ασχολείται ενεργά με το αντικείμενο των σπουδών του, αρθρογραφώντας και συμμετέχοντας σε συνέδρια και εκδηλώσεις σχετικά με την Πολιτική, τη Διεθνή διπλωματία και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
