Της Μαριέφης Πλατή,
Ασπρόμαυρη οθόνη, βουβός κινηματογράφος, ΗΠΑ, δεκαετία 1920. Όλα οδηγούν στον γνωστό ηθοποιό Τσάρλι Τσάπλιν, γνωστού σε όλους μας και ως «Σαρλό».
Η πραγματική ζωή του Τσάρλι Τσάπλιν ήταν διαφορετική από τη ζωή του ήρωα που υποδυόταν στις ταινίες. Σε πολλά θέματα.
Το όνομά του ολοκληρωμένο είναι Charles Spencer Chaplin. Γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 16 Απριλίου 1889 και είχε έναν μεγαλύτερο αδελφό, τον Sidney. Οι γονείς του ήταν καλλιτέχνες. Βέβαια, ο πατέρας του ήταν αλκοολικός και ένα χρόνο μετά τη γέννηση του Τσάρλι τούς εγκατέλειψε. Η μητέρα του, Χάνα, άρχισε τότε να έχει οικονομικά προβλήματα, δίχως να μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά της. Πολύ συχνά άλλαζαν διαμερίσματα και ζούσαν κάτω από δύσκολες συνθήκες. Αργότερα, ο Τσάρλι και ο αδερφός του, αποχωρισμένοι από τη μητέρα τους, μπήκαν σε σχολείο για εγκαταλελειμμένα παιδιά στο οποίο δεν βρήκαν ούτε τη φροντίδα, ούτε τη στοργή την οποία είχαν ανάγκη.
Ο Τσάρλι στάθηκε πάνω στη σκηνή για πρώτη φορά όταν ήταν μόλις 5 ετών, προκειμένου να αντικαταστήσει τη μητέρα του που τραγουδούσε. Αυτό το τραγούδι ήταν και το πρώτο που κωμικοποίησε δημόσια. Λίγα χρόνια αργότερα πήρε μέρος σε ένα παιδικό θίασο και αργότερα έπαιξε σε ταινία του Σέρλοκ Χολμς έχοντας το ρόλο ενός παιδιού που πουλούσε εφημερίδες.
Το 1910 ταξίδεψε με θίασο στην Αμερική, όπου παρέμεινε για αρκετά χρόνια. Γύρισε 35 ταινίες μικρού μήκους και ξεκίνησε να δημιουργεί την κωμική φιγούρα του Σαρλό με το περίεργο βάδισμα, το φαρδύ παντελόνι και το μπαστούνι.
Πάντα ο Τσάρλι ήταν αφοσιωμένος στον βουβό κινηματογράφο. Ήθελε περισσότερες κινήσεις και εκφράσεις, παρά λόγια και διαλόγους. Ίσως αυτή η επιμονή του στις βωβές ταινίες να κάνουν τις ταινίες του διαχρονικές και αγαπητές έως και σήμερα. Μάλιστα, του είχε ζητηθεί να παίξει σε μη βωβή ταινία και ο ίδιος αρνήθηκε. Όταν, βέβαια, πρωτοεμφανίστηκε η δυνατότητα ήχου και φωνής των ηθοποιών, οι ταινίες του Τσάρλι δέχθηκαν ένα πλήγμα. Ούτε τότε, όμως, μειώθηκε η αξία τους. Αυτός θεωρώ ότι είναι και ο λόγος που οι ταινίες του όχι μόνο δεν έχουν ξεχαστεί αλλά εξακολουθούν να δίνουν το παρόν ακόμη και στη σημερινή τηλεόραση. Ότι, δηλαδή, ο Τσάρλι κατάφερε να κεντρίσει το ενδιαφέρον του κοινού δίχως να πει ούτε μια λέξη. Τα λόγια για εκείνον ήταν όντως περιττά. Οι μορφασμοί του, οι εκφράσεις του και οι αστείες κινήσεις του σώματός του ήταν αρκετές για να καλύψουν το κενό των λέξεων.
Ο Τσάρλι, όμως, παρά την αγάπη του για τις βωβές ταινίες, γύρισε την πρώτη του μη βωβή ταινία το 1940 με τίτλο Ο μεγάλος δικτάτωρ. Η ταινία αυτή είχε σκοπό την αντίσταση στο ναζισμό. Γενικότερα, οι ταινίες του Τσάρλι, εκτός από το κωμικό στοιχείο που παρουσίαζαν, έθιγαν και διάφορα κοινωνικά προβλήματα εκπέμποντας τα αντίστοιχα κοινωνικά μηνύματα.
Όσον αφορά την προσωπική ζωή του Τσάρλι, απέκτησε 12 παιδιά από δύο γάμους. Στην επιστροφή του για το Λονδίνο έμαθε ότι έληξε η βίζα του με απόφαση του Υπουργείου Δικαιοσύνης της Αμερικής και δεν του επιτρεπόταν η είσοδος στη χώρα. Έτσι, εγκαταστάθηκε στην Ελβετία μέχρι το τέλος της ζωής του.
Ο Τσάρλι Τσάπλιν απεβίωσε στις 25 Δεκεμβρίου 1977 αφήνοντας τη δική του πινελιά στην ιστορία του κινηματογράφου. Αφήνοντας σε εμάς τη φιγούρα του Σαρλό. Ασπρόμαυρη και βωβή, όπως ήθελε.
Κατάγεται από το Τζερμιάδο Οροπεδίου Λασιθίου Κρήτης. Μόλις ολοκλήρωσε το δεύτερο έτος των σπουδών της στη Νομική του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Πέρα από την επιστήμη της, ασχολείται με τις τέχνες και τον αθλητισμό. Στον ελεύθερο χρόνο παίζει κλασική κιθάρα και γράφει ποιήματα.
