Του Φίλιππου-Αθανάσιου Μισούλη,
Έλαβε χώρα στο Συμβούλιο της Επικρατείας στις 8 και 9 Αυγούστου το σκέλος της διοικητικής δικαιοδοσίας στα πλαίσια 6ου Εθνικού Διαγωνισμού Εικονικής Δίκης, στον οποίο συμμετείχαν ομάδες φοιτητών νομικής από τις τρεις Νομικές Σχολές της χώρας. Στον φετινό διαγωνισμό, η υπό κρίση υπόθεση αφορούσε την άσκηση αίτησης ακύρωσης ενάντια σε υπουργική απόφαση περί αναστολής άσκησης του ιατρικού επαγγέλματος έναντι ιατρών κατά των οποίων εκκρεμεί ποινική δίωξη για ορισμένα αδικήματα.
Οι έξι ομάδες που συμμετείχαν αρχικά στο σκέλος των προκριματικών ανέλαβαν εναλλάξ την εκπροσώπηση τόσο των αιτούντων την ακύρωση ιατρών και της κλινικής όπου αυτοί εργάζονταν, όσο και της διοίκησης. Είχε προηγηθεί ήδη η αποστολή δικογράφων από τις ομάδες σε προσομοίωση μιας κανονικής ακυρωτικής δίκης ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων.Στα πλαίσια της προκριματικής διαδικασίας, οι έξι ομάδες κινήθηκαν σε εναλλάξ εκπροσώπηση των δύο αντιδίκων πλευρών, ενώ η δικαστική διαμάχη κινήθηκε και στο σκέλος του παραδεκτού αλλά και του βασίμου της υπό κρίσης αίτησης ακύρωσης. Συνοπτικά, η επιχειρηματολογία των ομάδων στο προκαταρκτικό σκέλος κινήθηκε ως εξής: οι αιτούντες προέβαλαν την παραδεκτή ύπαρξη ομοδικίας των ιατρών και της κλινικής, την αρμοδιότητα του Συμβουλίου της Επικρατείας, λόγω της προσβολής μιας κανονιστικής πράξης, που είναι η υπουργική απόφαση αλλά και την προσβολή μέσα από την απόφαση αναστολής εργασίας των ιατρών τόσο των άρθρων του Συντάγματος που εγγυώνται την επαγγελματική και οικονομική ελευθερία όσο και του άρθρου περί προστασίας της περιουσίας, αλλά και του τεκμηρίου αθωότητας, όπως αυτό κατοχυρώνεται στην ευρωπαϊκή σύμβαση των δικαιωμάτων του ανθρώπου, καθώς στην εν λόγω υπόθεση αναστέλλεται η δυνατότητα άσκησης του επαγγέλματος σε πρόσωπα, ως προς τα οποία εκκρεμεί ακόμα η αμετάκλητη αθώωση ή καταδίκη τους.
Στον αντίποδα κινήθηκε η επιχειρηματολογία των ομάδων κατά την εκπροσώπηση της πλευράς της διοίκησης. Ειδικότερα, επιδιώχθηκε άρνηση του συνόλου των ισχυρισμών των αιτούντων, με αρχική προβολή του απαράδεκτου της αίτησης ακύρωσης, λόγω έλλειψης των προϋποθέσεων ομοδικίας και συνάφειας, ενώ ως προς το ουσιαστικό σκέλος πυρήνας της επιχειρηματολογίας της διοίκησης υπήρξε ο χαρακτήρας της δημόσιας υγείας ως υπέρτερου δημόσιου αγαθού, που δικαιολογεί τον περιορισμό του δικαιώματος της οικονομικής ελευθερίας, αλλά και η μη παραβίαση του τεκμηρίου αθωότητας, καθώς η υπό κρίση υπόθεση αφορούσε διοικητικές κυρώσεις, ενώ το εν λόγω τεκμήριο δεσμεύει μόνο στην περίπτωση των ποινικών κυρώσεων.
Με το πέρας της προκριματικής διαδικασίας επελέγησαν δύο ομάδες για να διαγωνιστούν στον τελικό, ενώπιον της Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας κυρίας Σαρπ, διοικητικών δικαστών αλλά και των καθηγητών δημοσίου δικαίου της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ, κυρίου Βλαχόπουλου, της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ, κυρίας Πρεβεδούρου και της Νομικής Σχολής του ΔΠΘ, κυρίου Δετσαρίδη. Οι ομάδες του τελικού ανέπτυξαν την επιχειρηματολογία που είχε παρουσιαστεί και στα προκριματικά του διαγωνισμού, προσθέτοντας παράλληλα και καίρια επιχειρήματα. Αναλυτικότερα, η ομάδα που εκπροσωπούσε τους αιτούντες, ισχυρίστηκε την παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας στην υπό κρίση υπόθεση, καθώς αφορά την επιβολή αυστηρών ποινών με μια διαπιστωτική μόνο πράξη, την προσβολή του δικαιώματος στην οικονομική ελευθερία αλλά και την παραβίαση του τεκμηρίου της αθωότητας και της αρχής ne bis in idem, της βασικής δηλαδή δικονομικής αρχής που επιτάσσει για τα ίδια πραγματικά περιστατικά να επιβάλλεται μια μόνο ποινή, ενώ τέλος επικαλέστηκε την ύπαρξη ανεπανόρθωτης υλικής και ηθικής βλάβης στους αιτούντες. Απέναντι στους εν λόγω ισχυρισμούς, η αντίπαλη ομάδα που εκπροσωπούσε τη διοίκηση, προέβαλε το απαράδεκτο της αίτησης ακύρωσης λόγω της μη θεμελίωσης ομοδικίας ή συνάφειας, ενώ απέναντι στους ισχυρισμούς περί παραβίασης των δικαιωμάτων οικονομικής και επαγγελματικής ελευθερίας προβλήθηκε το δικαίωμα προστασίας της δημόσιας υγείας, το οποίο κατοχυρώνεται τόσο συνταγματικά όσο και από τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η διαδικασία περιελάμβανε και δευτερολογία τόσο στο σκέλος των προκριματικών όσο και σε εκείνο του τελικού, στην οποία οι ομάδες αντιπαρατέθηκαν τόσο ως προς τους ήδη προβληθέντες ισχυρισμούς αλλά και με νέα επιχειρήματα. Ο τελικός διεξήχθη μεταξύ των ομάδων Δ5, αποτελούμενη από τις Μαξίν Αβλίχου, Δήμητρα Δούκα και Ίριδα Γαλανοπούλου από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, και της ομάδας Δ1 των Γεωργίου Κίτη, Νικολάου Ρέντζου και Πετρίνας Φωτοπούλου από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, με νικήτρια την πρώτη εκ των δύο και καλύτερο αγορητή τον Νικόλαο Ρέντζο.
Το σύνολο της διαδικασίας τόσο ως προς το γραπτό σκέλος όσο και ως προς εκείνο της ακροαματικής διαδικασίας αποτελούσε απόλυτη προσομοίωση της πραγματικής διαδικασίας των δικών ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, ενώ μέσα από την υπό κρίση υπόθεση εξετάσθηκαν ποικίλα ζητήματα του δημοσίου δικαίου.
Η διαδικασία ολοκληρώθηκε στις 9 Αυγούστου 2020 στον χώρο της ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, όπου ανακοινώθηκαν οι νικητές του διαγωνισμού, τόσο όσον αφορά το σκέλος της διοικητικής δικαιοδοσίας όσο και εκείνα της πολιτικής και ποινικής δικαιοδοσίας και ακολούθησε η τελετή λήξης του συνόλου του διαγωνισμού. Βραβεύτηκαν οι νικητές για την κάθε δικαιοδοσία αναφορικά με το σκέλος της επ’ ακροατηρίω διαδικασίας, οι ομάδες με τα καλύτερα δικόγραφα για κάθε δικαιοδοσία, οι καλύτεροι αγορητές για κάθε δικαιοδοσία αλλά και οι ομάδες που κατόρθωσαν να φτάσουν στον τελικό. Η τελετή λήξης ολοκληρώθηκε με την ομιλία των διοργανωτών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης Νέων Νομικής (European Law Students Association/ELSA Greece). Σε κλίμα συγκίνησης, η εκπρόσωπος των διοργανωτών αναφέρθηκε τόσο στην πορεία του διαγωνισμού εικονικής δίκης τα τελευταία χρόνια, στα εφόδια που αποκομίζουν μέσα από αυτήν οι διαγωνιζόμενοι, όπως η ανάπτυξη του πνεύματος συνεργασίας και ομαδικότητας αλλά κυρίως της εμπειρίας που προσφέρει για έμπρακτη ενασχόληση με την νομική επιστήμη, αλλά και στην προετοιμασία μέσω της προσομοίωσης για την πραγματική δικαστηριακή πρακτική. Τέλος έγινε αναφορά στις σημαντικές δυσκολίες που αντιμετωπίστηκαν φέτος λόγω της πανδημίας, η οποία ανέτρεψε τα σχέδια των διοργανωτών και οδήγησε στην διοργάνωση εντέλει της επ’ ακροατηρίω διαδικασίας, αλλά με αυστηρή τήρηση των μέτρων και περιορισμένο αριθμό παρευρισκομένων.
Συνολικά, ήταν μια διαδικασία που προσομοίωνε στον μέγιστο δυνατό βαθμό την πραγματική διαδικασία ενώπιον των ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας, με αντίστοιχο επίπεδο νομικών επιχειρημάτων, και ανάλογες υπό εξέταση υποθέσεις.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1996. Σπούδασε στην Νομική Σχολή Αθηνών, με μεταπτυχιακό στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο, και ενδιαφέρον για τις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Μιλά αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά. Ασχολείται στον ελεύθερο χρόνο του με βιβλία, ταινίες και θαλάσσια σπορ.
