Του Μελέτη Ανανία,
Η αγάπη μπορεί να υπάρχει με διάφορες μορφές, είτε με την κλασική έννοια, είτε με την έννοια της φιλίας ή ακόμα και της οικογενειακής αγάπης. Σε αυτή την εποχή λοιπόν, φαίνεται περίεργο να υπάρχουν ακόμα διακρίσεις σχετικά με το ποιος αγαπάει ποιον. Στην Πολωνία, μία χώρα στην οποία, παρά τις όποιες προοδευτικές κινήσεις της, ακόμα αντιμετωπίζει κριτική για τον τρόπο με τον οποίο διευθετούνται ορισμένα κοινωνικά ζητήματα, φαίνεται πως οι διακρίσεις αυτές όχι μόνο απλά υπάρχουν, αλλά εφαρμόζονται και στη νομοθεσία. Ορισμένες τοπικές κυβερνήσεις, με τη βοήθεια της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας αλλά και της ίδιας της Βαρσοβίας, ανακήρυξαν περιοχές «ελεύθερες από την ιδεολογία ΛΟΑΤΚΙ», μια απόφαση που κάνει την κατάσταση χειρότερη για όλα τα άτομα με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό της χώρας.
Η ιστορία των ζωνών «ελεύθερων από την ιδεολογία ΛΟΑΤΚΙ» ξεκινά το 2019. Το Φεβρουάριο εκείνης της χρονιάς, ο δήμαρχος της Βαρσοβίας, Rafał Trzaskowski, υπέγραψε μία διακήρυξη με την οποία υποστήριξε τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ της Πολωνίας, και δεσμεύτηκε να εντάξει την ομοφυλοφιλία στη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Αυτό έφερε μία σειρά αντιδράσεων από τις υπόλοιπες τοπικές κυβερνήσεις, ορισμένες εξ αυτών σχεδόν αμέσως αυτοανακυρήχθηκαν “LGBT-Free”. Αυτή η απόφαση, αν και δεν έχει κάποια άμεση νομική ισχύ, αυτόματα ανακηρύσσει τα άτομα αυτής της κοινότητας σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Η ομοφυλοφιλία απεικονίζεται ως μία τοξική, απολυταρχική και ξενόφερτη ιδεολογία, και σύμφωνα με ορισμένες φωνές όπως αυτή του αρχιεπισκόπου Κρακοβίας, οι Πολωνοί οφείλουν να την αντιμετωπίζουν όπως θα αντιμετώπιζαν το Ναζισμό, ή τον Μπολσεβικισμό. Για τη δημιουργία των περιοχών “LGBT-free”, που τη στιγμή της σύνταξης αυτού του άρθρου αποτελούν το ⅓ της συνολικής περιοχής της Πολωνίας, οι τοπικές κυβερνήσεις επικαλούνται τις «οικογενειακές αξίες» και τα διδάγματα της Καθολικής εκκλησίας. Και σε αυτές τους τις προσπάθειες βρίσκουν την κυβέρνηση σύμφωνη. Ο Andrzej Duda, πρόεδρος της Πολωνίας, χρησιμοποίησε τη ρητορική του ενάντια στην κοινότητα των ΛΟΑΤΚΙ για την επανεκλογή του. Ο συντηρητικός του λόγος βρήκε απήχηση, ιδίως στην παραδοσιακά θρησκευόμενη πλειοψηφία της χώρας, με αποτέλεσμα να επανεκλεγεί. Έχει λεχθεί πως το κυβερνών κόμμα χρησιμοποιεί την κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ ως ένα νέο αποδιοπομπαίο τράγο, τη στιγμή που όλο και περισσότερες ακροδεξιές οργανώσεις στρέφονται εναντίον της, και προβαίνουν σε βάναυσες ενέργειες όπως η αντίδραση στην παρέλαση Pride στο Bialystok.
Ως αντίδραση στην ανακήρυξη αυτών των ζωνών, πολλές πόλεις έκοψαν τις σχέσεις «αδελφοποίησής» τους με Πολωνικές πόλεις που προέβησαν σε τέτοιες αποφάσεις, όπως έκανε πρόσφατα η πόλη του Nieuwegein στην Ολλανδία με την πόλη του Puławy. Επιπρόσθετα, το Δεκέμβριο του 2019 εγκρίθηκε ένα ψήφισμα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με το οποίο η Ευρωβουλή κατακρίνει τις ενέργειες των τοπικών Πολωνικών κυβερνήσεων ενάντια στην ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Επίσης, τον προηγούμενο μήνα ανακοινώθηκε πως έξι Πολωνικές πόλεις δεν θα λάβουν έσοδα από τα προγράμματα “twinning” της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως αποτέλεσμα παρόμοιων αποφάσεων ενάντια στους ομοφυλόφιλους. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης της Πολωνίας, Zbigniew Ziobro είπε, πως η Ευρωπαϊκή Ένωση κάνει διακρίσεις για τους Πολωνούς, και πως η κυβέρνησή του θα υπερασπιστεί το «κράτος δικαίου».
Μπορεί οι διακρίσεις ενάντια σε άτομα διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού να μην μοιάζουν ως φλέγον ζήτημα, εφόσον η ομοφυλοφιλία δεν είναι έγκλημα στην Πολωνία, όπως είναι σε άλλες χώρες. Όμως, με τον τίτλο «ελεύθεροι από ΛΟΑΤΚΙ», αυτόματα προκαλείται ένα αίσθημα στο λαό, πως τα άτομα αυτά είναι κατώτερα. Και αν αυτό μπορεί να το κάνει μία κυβέρνηση τόσο εύκολα, τότε, ποιος είναι ασφαλής; Ζώνες ελεύθερες από Χριστιανούς Ορθόδοξους; Ζώνες ελεύθερες από άντρες; Ζώνες ελεύθερες από άτομα που γεννήθηκαν σε νησί; Μοιάζει κωμικό, αλλά θα μπορούσε να γίνει με την ίδια ευκολία για την οποιαδήποτε κοινότητα. Εξάλλου, τέτοια λάθη είχαν γίνει και στο παρελθόν…
«Πρώτα ήρθαν για τους σοσιαλιστές, και εγώ δεν μίλησα. Δεν ήμουν δα σοσιαλιστής.
Μετά ήρθαν για τους συνδικαλιστές και εγώ δεν μίλησα. Δεν ήμουν δα συνδικαλιστής.
Μετά ήρθαν για τους Εβραίους και εγώ δεν μίλησα. Δεν ήμουν δα Εβραίος.
Μετά ήρθαν για εμένα… Και δεν υπήρχε πια κανείς να μιλήσει για εμένα».
Γεννήθηκε στη Ρόδο το 2000. Είναι φοιτητής στο τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Έχει συμμετάσχει σε συνέδρια προσομοίωσης διεθνών φορέων, στα οποία απέσπασε δύο βραβεία.
