Συνέντευξη στον Νικόλαο Ερμή,
Η αναπάντεχη απώλεια του μεγάλου ρεμπέτη μουσικού και ερμηνευτή, Αγάθωνα Ιακωβίδη, προξένησε οδύνη και συγκίνηση στον καλλιτεχνικό και όχι μόνο χώρο. Αρκετοί συνάδελφοί του απόθεσαν φόρο τιμής στον ρεμπέτη, ο οποίος από το 1973 ως και σήμερα υπηρέτησε με σθένος τον χώρο του ρεμπέτικου τραγουδιού.
Ένας ακόμα σημαντικός ρεμπέτης τραγουδιστής της εποχής μας, ο Μπάμπης Τσέρτος, αποδέχθηκε την έκκλησή μας και μίλησε στο OffLine Post για την πορεία, το ήθος και το έργο του Αγάθωνα, όπως ο ίδιος τον έζησε.
- Τι θυμάστε από τη συνεργασία σας με τον Αγάθωνα;
Τον Αγάθωνα τον γνώρισα γύρω στη δεκαετία του ’80, στους δύο πρώτους δίσκους με το Ρεμπέτικο Συγκρότημα της Θεσσαλονίκης, την εποχή που άρχιζα να ασχολούμαι και να γίνομαι επαγγελματίας. Αργότερα, τον ξανασυνάντησα στην Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας το 2000-2001 και συνεργαστήκαμε. Ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος, είχαμε μια πολύ καλή συνεργασία, αγαπούσαμε πολύ τα ίδια πράγματα. Ήταν ένας από τους πρωτοπόρους που κατά κάποιον τρόπο επανασύστησαν το ρεμπέτικο τραγούδι στους νέους ανθρώπους. Δυστυχώς, η απώλειά του είναι πολύ οδυνηρή, ειδικά αν σκεφτούμε ότι πριν 4-5 χρόνια έφυγε ο επίσης μέγιστος Μπάμπης Γκολές, με τον οποίο είχα και στενή συνεργασία.
- Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μία ιδιαίτερη αγάπη για το ρεμπέτικο από μία σημαντική μερίδα νέων ανθρώπων. Κατά πόσο θεωρείτε ότι συνέβαλε ο Αγάθωνας στην ανάδειξη του ρεμπέτικου τραγουδιού;
Ο Αγάθωνας ήταν από τους πρωτοπόρους, μαζί με τον Δημήτρη Κοντογιάννη, τον Μπάμπη Γκολέ, τον Γιώργο Ξηντάρη και άλλους καλλιτέχνες. Θεωρώ ότι βοήθησε όσο βοηθούν οι σπουδαίοι τραγουδιστές που τραγουδούν πολύ όμορφα αυτά τα υπέροχα παλιά τραγούδια. Αν δεν υπήρχαν αυτά τα υπέροχα τραγούδια και δεν είχαν να δώσουν κάτι στους νέους ανθρώπους, όσο καλά και να τραγουδούσαμε δεν θα είχε κανένα νόημα. Θεωρώ ότι πρώτα είναι η σπουδαία αυτή μουσική που εμπνέει τους νέους ανθρώπους και, όπως τον Αγάθωνα και τους αείμνηστους ή και ζώντες τους ενέπνευσε αυτή η μουσική στη νεαρή τους ηλικία, έτσι συνεχίζει και σήμερα, δεν θα σταματήσει ποτέ αυτό το πράγμα.
- Οι δρόμοι σας θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπήρξαν παράλληλοι. Έχετε να μας πείτε κάποιες ιστορίες από εκείνον;
Υπήρξαν παράλληλοι οι δρόμοι μας κυρίως σε ό,τι είχε να κάνει με το ρεμπέτικο και με το παραδοσιακό τραγούδι. Εγώ, ας πούμε, τραγουδούσα πιο πολύ παραδοσιακά σε σχέση με τον Αγάθωνα και συνυπήρξαμε και στη Δημοτική Εστουδιαντίνα της Αθήνας, όπου τραγουδήσαμε ρεμπέτικα – αρχοντορεμπέτικα, και στη συνέχεια εγώ στην καλλιτεχνική μου πορεία ασχολήθηκα με ταγκό, βαλς και άλλα τραγούδια του ελαφρού ρεπερτορίου. Ο Αγάθωνας ήταν ένας άνθρωπος με πάρα πολύ χιούμορ, δεν μπορώ να πω πράγματα που λέγαμε τώρα εδώ, είχε όμως πολύ χιούμορ και υπήρχαν πολλές ωραίες στιγμές που περάσαμε μαζί στις συνεργασίες μας.
- Τι ήταν το ρεμπέτικο τραγούδι για τον Αγάθωνα και τι ο Αγάθωνας για το ρεμπέτικο;
Το ρεμπέτικο για τον Αγάθωνα ήταν το σημαντικότερο μουσικό είδος της νεότερης Ελλάδας, γι’ αυτό το αγάπησε και το υπηρέτησε πιστά. Το ότι ένας άνθρωπος νέος, που σαράντα και πενήντα χρόνια από τότε που ηχογραφήθηκαν για πρώτη φορά αυτά τα τραγούδια, τα επανέφερε στη νεότερη Ελλάδα με τόσο υπέροχο τρόπο και αξεπέραστο ήθος, νομίζω ότι βοήθησε πάρα πολύ στο να διαδοθούν στις επόμενες γενιές.
Ευχαριστούμε θερμά για την παραχώρηση της συνέντευξης!
