Του Αθανάσιου Μαντζώλα,
Στον ορυμαγδό των δημοσιεύσεων και των σχολιασμών στο διαδίκτυο, ξεχώρισα ένα απόσπασμα από μία επιφυλλίδα που διάβασα τις προάλλες και νομίζω περιγράφει με τον πιο γλαφυρό τρόπο, την πραγματικότητα: «Όταν μια κοινωνία ζει με εντυπώσεις, όχι με πληροφόρηση, οι συνέπειες δεν είναι βλαβερές, δυσφορικές, ψιλοτυραννικές, είναι κυριολεκτικά ανθρωποφαγικές. Οι εντυπώσεις υποκαθιστούν και ακυρώνουν τις λειτουργίες της σκέψης, της κρίσης, του εμπειρικού ελέγχου, αλλοτριώνουν τον άνθρωπο σε μικρονοϊκό, άκρως βουλιμικό καταπότη. Ευκολότατα (και δολιότατα), οι εντυπώσεις κατασκευάζονται, προκειμένου να υπηρετηθούν ορέξεις, συμφέροντα, ναρκισσισμούς. Συνιστά η κατασκευή τους έντεχνη παραπληροφόρηση, α-νόητες «πεποιθήσεις», τυφλές «βεβαιότητες», σκληρυμένες εμμονές. Για χάρη των εντυπώσεων, η συλλογικότητα χάνει την επαφή με την πραγματικότητα, γίνεται άθυρμα των επαγγελματιών κατασκευής ψευδαισθήσεων. Το εμπόριο, η πολιτική, οι δοσοληψίες, το δίκαιο, οι θεσμοί, η θρησκευτικότητα υποτάσσονται στα επινοήματα και στις πρακτικές του εντυπωσιασμού».
Είναι μια πραγματικότητα ένθεν κακείθεν των συνόρων. Πραγματικά, δεν μπορώ να ξεχωρίσω τι είναι γελοιοδέστερο, τα καραγκιοζιλίκια που διαδραματίζονται αυτές τις ημέρες στην Κωνσταντινούπολη ή οι κλάψες των Ελληνώνυμων του ραγιαδιστάν. Είναι αστείοι όταν «πρέπει» να υπερασπιστούν την ελληνικότητα του παρελθόντος που αδιάντροπα αγνοούν ή που βαθιά περιφρονούν και αυθόρμητα απεχθάνονται. Ξεσηκώθηκαν τα παιδιά του φραπέ, ορδές λογαριασμών του facebook, του instagram, του twitter να πάρουν την Πόλη. Φοβόντουσαν μάλιστα, μην αποκαλυφθούν τα μυστικά του στρατεύματος από ενδεχόμενα instastories… Είναι εν τω μεταξύ, οι ίδιοι που φώναζαν «η Μακεδονία είναι ελληνική» και μετά πήγαν και ψήφισαν ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. και Ν.Δ.. Θα τους περάσει, όπως τους πέρασε με τις Πρέσπες, των οποίων τα απόνερα παρεμπιπτόντως, λουζόμαστε σήμερα. Το έλεγαν εξάλλου οι συριζαίοι πριν δύο χρόνια: «Η συμφωνία αυτή δίνει ένα σαφές μήνυμα στην Τουρκία – θα επηρεάσει καθοριστικά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις». Όντως τις επηρέασε. Οι Τούρκοι κατάλαβαν ότι σύμπαν το εγχώριο πολιτικό κατεστημένο με λίγη πίεση άνωθεν είναι διατεθειμένο να δώσει τα πάντα. Ο λαός που κατοικεί σ’αυτόν τον χώρο και θέλει να λέγεται ελληνικός, δεν πρόκειται να κάνει και πολλά για να προστατεύσει αυτά που όσοι διαθέτουν ελάχιστη αξιοπρέπεια, θεωρούν ιερά (συμφέροντα οι λιγότερο ρομαντικοί). Θα φωνάξει, θα ιδρώσει, θα σωπάσει, σε λίγους μήνες θα το έχει ξεχάσει.
Επί της ουσίας, τον τελευταίο χρόνο κορυφώθηκαν οι ιταμές προκλήσεις-επιθέσεις της Τουρκίας. Η καθόλα επιτυχημένη διακυβέρνηση της Ν.Δ., όπως παρουσιάζεται από τα ασφυκτικά ελεγχόμενα Μ.Μ.Ε., έχει οδηγήσει την Ελλάδα σε πολύ δεινή θέση. Η μετατροπή του μουσείου της Αγιας Σοφιάς σε ισλαμικό τέμενος, ήταν λογικό επακόλουθο των όσων έχουν προηγηθεί, του τουρκολιβυκού συμφώνου, της εξαίρεσης της Ελλάδας, παρότι άμεσα θιγόμενη, από την διάσκεψη για την Λιβύη και της επίθεσης στον Έβρο. Οι σιωπώσες ξένες ηγεσίες, η απροθυμία επιβολής κυρώσεων από της Ε.Ε (η οποία μπορεί να διαλύσει την τουρκική οικονομία), η εξευτελιστική ανοχή της ελληνικής πλευράς και η ατολμία επιβολής έστω συμβολικών αντιποίνων εμπέδωσαν στη Άγκυρα την αντίληψη ότι μπορεί να κάνει εις βάρος μας ό,τι θέλει χωρίς κανένα κόστος. Όλη αυτή η κατάσταση καταδεικνύει ότι η Τουρκία κάθε άλλο παρά απομονωμένη είναι από τη διεθνή κοινότητα. Η Ε.Ε., το Συμβούλιο της Ευρώπης, ο Ο.Η.Ε., οι Η.Π.Α. κλασαυχενιζόμενοι ως υπέρμαχοι των ελευθεριών της Δύσης όλοι αντιμετωπίζουν τον Ερντογάν σαν ισότιμο συνομιλητή, σαν αξιοσέβαστο ηγέτη. Από την άλλη, οι σπασμωδικές αντιδράσεις της κυβέρνησης δεν έχουν καταφέρει απολύτως τίποτα διπλωματικά. Η εικόνα του θεατρικά, δίχως ίχνος αυθορμητισμού σκηνοθετημένου Έλληνα πρωθυπουργού, να τρέχει στα ξένα σαλόνια κάθε φορά που μας χτυπά η γείτονα και να ζητιανεύει βοήθεια θυμίζει τους στίχους του Κ. Παλαμά: «Ραγιάδες έχεις, μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι…των Ευρωπαίων περίγελοι και των αρχαίων παλιάτσοι».
Κοντολογίς, όταν αδιαφορούμε για τα εθνικά μας θέματα, για την καταπάτηση φέρει ειπείν, των δικαιωμάτων των ελληνικών μειονοτήτων στις γειτονικές χώρες, για τις μεθοδεύσεις του προξενείου, των τραπεζών, των βουλευτών και των δημάρχων στη Θράκη, όταν αγνοούμε την ιστορία μας και περιμένουμε να την μάθουμε από Κυριακάτικες σειρές, όταν οι τουρκικές εκπομπές κατακλύζουν τα προγράμματα των «ελληνικών» καναλιών, όταν ανεχόμαστε τις σαχλαμάρες των επιτροπών εθνο-μηδενισμού για το ’21, όταν πολιτικοί και υπουργοί κοροϊδεύουν και δε σέβονται την θρησκευτική πίστη (δεν έχει σημασία αν είναι χριστιανική ή μουσουλμανική ή οτιδήποτε άλλο) που ως τέτοια είναι ιερή, είναι α-νόητο να περιμένουμε από ένα βάρβαρο να σεβαστεί την Αγιά Σοφιά, η οποία εκτός του λειτουργικού της πλαισίου, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα συλημένο μνήμα της χιλιόχρονης αυτοκρατορίας του Βυζαντίου, του μεγαλείου του μεσαιωνικού ελληνισμού, που καμία σχέση δεν έχει με την σημερινή αποικία χρέους, που ονομάζεται Ελλάδα. Σε κάθε περίπτωση, θα ήταν καλό κάθε φορά που χρησιμοποιούμε τη λέξη «πόλεμος», να αναλογιζόμαστε τι σημαίνει. Ίσως, έτσι να μην την χρησιμοποιούμε με τόση ελαφρότητα.
Γεννήθηκε το 1999 στην Βέροια Ημαθίας. Αποφοίτησε το 2017 από το Γενικό Λύκειο Μελίκης και έκτοτε φοιτά στην Νομική Σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.
