Του Θεόφιλου Νούση,
Στην Γροιλανδία και τη Δανία, έλαβαν χώρα τις προηγούμενες ημέρες, όπως και σε πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης, αντιφασιστικές πορείες διαμαρτυρίας των κινημάτων Black lives Matter (BLM), με αφορμή τον θάνατο του George Floyd στην Αμερική. Κατά την διάρκεια των διαδηλώσεων, σημειώθηκαν βανδαλισμοί σε ορισμένα αγάλματα, τα οποία, κατά βάση, συμβολίζουν την εποχή της αποικιοκρατίας της Δανίας. Δεν είναι η πρώτη φορά, που γίνονται θύματα βανδαλισμού αγάλματα, όπως αυτό της μικρής γοργόνας στην Κοπεγχάγη, όπου γράφτηκε με σπρέι η φράση «racist fish», και του Hans Egede, ο οποίος υπήρξε εμβληματικός ιεραπόστολος και πλέον σύμβολο της Δανικής αποικιοκρατίας, στο Νουούκ της Γροιλανδίας, στου οποίου τη βάση γράφτηκε, επίσης με σπρέι, η λέξη «DECOLONIZE». Η Γροιλανδία μαζί με τις νήσους Φερόε είναι οι δύο τελευταίες χώρες, από τις οποίες άρθηκε το αποικιακό καθεστώς της Δανίας, το 1953 και το 1948 αντίστοιχα και πλέον θεωρούνται αμφότερες, αυτόνομες περιοχές, που ανήκουν στο βασίλειο της Δανίας, αλλά είναι αυτοδιοίκητες.
Η Δανία από το 1536 και μετά, υπήρξε μία από τις χώρες με τις περισσότερες αποικίες, καθώς κατείχε αποικίες στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική, της Αφρική και την Ασία. Επομένως, είναι προφανές, το γιατί το άγαλμα του Egede, έχει γίνει επανειλημμένα στόχος αντιφασιστικών διαδηλωτών. Η διοίκηση του Νουούκ έχει θέση προς ψήφιση το ζήτημα της διατήρησης ή να απόσυρσης του εν λόγω αγάλματος. Προς το παρόν, το μεγαλύτερο ποσοστό των ψήφων είναι υπέρ της διατήρησης του αγάλματος. Η ψηφοφορία θα διαρκέσει έως τις 21 Ιουλίου και η αρμόδιες αρχές θα λάβουν την τελική τους απόφαση στη 1 Σεπτεμβρίου.
Όπως, είναι πλέον γνωστό, μετά τις 25 Μαΐου, αντίστοιχες διαδηλώσεις και εκδηλώσεις βανδαλισμών σε παρεμφερή αγάλματα, τα οποία συμβολίζουν την εποχή των αποικιών, υπήρξαν σε πάρα πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης, με το ίδιο «πλούσιο» αποικιοκρατικό παρελθόν, όπως αυτό της Δανίας. Αναμφισβήτητα, πρέπει να ειπωθεί ότι είναι λυπηρό, εν έτει 2020, να πρέπει να γίνονται διαδηλώσεις με ένα τόσο θεωρητικά αυτονόητο αίτημα, την ισότητα όλων των ανθρώπων, ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας και εθνότητας. Πέραν τούτου, όμως, πρέπει να αναφερθεί και η αρνητική πτυχή των πορειών αυτών, διότι, αφενός έλαβαν χώρα εν μέσω μιας παγκόσμιας πανδημίας, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο την υγεία τόσο των διαδηλωτών, όσο και του συνόλου των κοινοτήτων, αφετέρου υπονόμευσαν το συνολικό έργο της εκάστοτε κυβέρνησης, καθώς και την συνολική προσπάθεια, σε παγκόσμιο επίπεδο, της καταπολέμησης και του περιορισμού της πανδημίας του COVID-19.
Από την άλλη πλευρά, ο βανδαλισμός σίγουρα δεν αποτελεί τη λύση σε κανένα πρόβλημα. Εάν ένα άγαλμα, ή οποιοδήποτε έργο τέχνης θεωρείται, υβριστικό ή σύμβολο ρατσισμού, μπορεί να αφαιρεθεί έπειτα από απόφαση των αρμόδιων αρχών, δημοκρατικά, ακολουθώντας το παράδειγμα του Νουούκ. Τέλος, το ζητούμενο δεν θα έπρεπε να είναι το «black lives matter», αλλά «every life matters». Το αίτημα, των όποιων διαδηλώσεων, θα πρέπει να είναι ισότητα σε όλα για όλους. Οι μειονότητες δεν θα μπορέσουν να σταματήσουν να είναι μειονότητες, όσο αυτοπροσδιορίζονται ως τέτοιες και διαχωρίζουν πρώτες αυτές τον εαυτό τους.
Το βαθύτερο νόημα, όλων των παραπάνω, είναι ένα: η βία γεννάει βία. Η Ευρώπη οδεύει ταχύτατα σε ένα μέλλον που θα χαρακτηρίζεται από πολιτικές των άκρων. Πλέον αυξάνονται οι οπαδοί των φασιστών και των αντιφασιστών, των ακροδεξιών και των ακροαριστερών, των αντιεξουσιαστών, των αναρχικών κ.ο.κ.. Σε όλα αυτά έχουν συμβάλει τόσο το μεταναστευτικό ζήτημα, οι διεθνείς εντάσεις, η αυξανόμενη οικονομική ανισότητα, αλλά και η παγκόσμια κρίση της πανδημίας, η οποία κατέστησε έκδηλη την αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τόσο στην από κοινού αντιμετώπιση κρίσεων, όσο και την στήριξη των χωρών μελών της. Πρέπει άμεσα, τόσο η κοινωνία και οι πολίτες, όσο και οι κυβερνήσεις και η Ευρώπη να αλλάξουν τροχιά και να βγουν από αυτόν τον φαύλο κύκλο, ο οποίος πολώνει συνεχώς τα άκρα και κατ’ επέκταση, τονώνει τις εντάσεις και τις συγκρούσεις, τοπικά, εγχώρια, διευρωπαϊκά, αλλά και παγκόσμια.
Γεννήθηκε το 1994 στη Γερμανία και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Είναι απόφοιτος του τμήματος Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Αυτή τη περίοδο, κάνει μεταπτυχιακό με τίτλο "International Public Administration" στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Έχει κάνει πρακτική στην Black Sea Trade and Development Bank και δουλεύει ως ιδιωτικός υπάλληλος. Μιλάει άπταιστα αγγλικά και γερμανικά, ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την πολιτική, τις διεθνείς σχέσεις και την γεωπολιτική και έχει παρακολουθήσει πολλά επιστημονικά συνέδρια, ανάλογων θεματικών.
