Του Νικόλα Λιαροδήμου,
Βρίσκομαι σε νησί των Δωδεκανήσων και η ζέστη, που προκαλεί τα τζιτζίκια, προκαλεί και όσους καθόμαστε, κάτω από τη μουριά, για κάτι παγωμένο. Η μπύρα θα ικανοποιήσει αυτή τη φορά τη δίψα μας. Δεν είναι όμως μία οποιαδήποτε μπύρα, αλλά η δική μας μπύρα Βεργίνα, από τη Ζυθοποιεία Μακεδονίας-Θράκης, από την άλλη άκρη της Ελλάδος, κι όμως, δική μας…
Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για αυτή τη μπύρα. Το μακρινό, πια, 1995 η Ελλάδα δεν διέθετε ούτε μία απολύτως ελληνική μπύρα. Παραγωγή, συσκευασία και διανομή ξένων σημάτων ήταν ο κορμός, αλλά και τα άκρα της διαδικασίας στη χώρα μας. Αυτό παρατηρεί και ο Δημήτρης Πολιτόπουλος, ομογενής με επιχειρηματική δραστηριότητα στον χώρο των χημικών στις ΗΠΑ. Από την Αμερική συλλαμβάνει το όραμα για μία Ελληνική Μπύρα. Μεταξύ των Χανίων και της Κομοτηνής, που φαίνονται ιδανικά σημεία, επιλέγεται η Κομοτηνή. Εκεί θα δημιουργηθεί η μήτρα της πρώτης Ελληνικής μπύρας το 1996. Μία μεγάλη επένδυση θα σημάνει την έναρξη του «ταξιδιού». Στις 13 Φεβρουαρίου του 1998 η πρώτη γνήσια ελληνική μπύρα, με ελληνικό όνομα και χαρακτήρες στην ετικέτα της, είναι γεγονός. Αυτό ήταν μία επανάσταση!
Στην Ελλάδα μέχρι τότε, θεωρούσαμε πως η παραγωγή κριθαριού προορίζεται για την κτηνοτροφία, όταν σε ολόκληρο τον κόσμο η κύρια κατεύθυνση της παραγωγής προορίζεται για την παρασκευή μπύρας. Όντας τρίτη χώρα στην κατά κεφαλή κατανάλωση ουίσκι, δεν γνωρίζαμε πως η βάση του ποτού είναι και πάλι το κριθάρι. Ταυτόχρονα, δεν γνωρίζαμε πως όσο μεγαλύτερη παραγωγή μπύρας υπάρχει σε μία περιοχή, τόσο καλύτερη ποιότητα γάλακτος παράγει η ίδια περιοχή. Η εξήγηση βρίσκεται στο γεγονός του παραγόμενου υποπροϊόντος των ζωοτροφών που αποτελεί ποιοτική και οικονομική βρώσιμη ύλη για φάρμες αγελάδων. Αυτά και ακόμα πολλά ήταν τα στερεότυπα που η Βεργίνα ήρθε να αλλάξει.
Από το 1998 μέχρι σήμερα, η Βεργίνα έχει πραγματοποιήσει μία εντυπωσιακή πορεία εξέλιξης. Αλλάζοντας την εγχώρια νοοτροπία αγοράς, προμηθευτών πρώτης ύλης και καταναλωτών, μα κυρίως αποδεικνύοντας πως η Ελλάδα μπορεί και μόνη της. Με ποικιλίες που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα προτιμήσεων, Premium Lager το ’98, Βεργίνα Κόκκινη το ’01, Βεργίνα Weiss το ’03, Βεργίνα Πορφύρα το ’13 και Βεργίνα ΧΧΧ Black το ’17, η Βεργίνα γίνεται επίσημη αγαπημένη. Ακόμα και γευστικά να μη σε βρει σύμφωνο η κατανάλωση, πράγμα δύσκολο, αλλά αυτή είναι προσωπική άποψη, σίγουρα θα σε βρει σύμφωνο η προσπάθεια που έκανε.
Η πορεία δεν ήταν ομαλή, μιας και η δημιουργία των εγκαταστάσεων ακόμα ήρθε να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά ενός κατεστημένου. Πολυεθνικές που λαφυραγωγούσαν την παραγωγική δυνατότητα της Ελλάδος, είδαν μία υγιή προσπάθεια να γεννιέται. Τα εμπόδια που έβαλαν δεν ήταν πάντοτε θεμιτά και σίγουρα όχι έντιμα. Η δικαιοσύνη, όμως, υπερασπίστηκε ξανά και ξανά την ελληνική εταιρία, καταδικάζοντας τους παγκόσμιους κολοσσούς. Αθέμιτος ανταγωνισμός και έκνομες πρακτικές αντιμετώπισης της αγοράς ήταν μόνο μερικά από τα τεχνητά εμπόδια που βρήκε μπροστά της η Βεργίνα. Καθένα από αυτά, ξεπεράστηκε. Σήμερα, η εταιρική διάρθρωση αποτελεί υπόδειγμα επιμονής στη δημιουργία.
Το 2014 είναι μια χρονιά-σταθμός. Εγκαινιάζεται το πρώτο ελληνικών συμφερόντων βυνοποιείο και η Ελλάδα από εισαγωγέας γίνεται παραγωγός και εξαγωγέας βύνης στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο. Το 2017 το βυνοποιείο επεκτείνεται, διπλασιάζει την παραγωγή του και γίνεται βασικός προμηθευτής βύνης των ανεξάρτητων μονάδων παραγωγής σε Ελλάδα, Κύπρο, Ισραήλ, Τουρκία και στις Βαλκανικές Χώρες.
Η μπύρα και η ετικέτα είχαν ήδη κερδίσει τους καταναλωτές. Αλλά το όραμα δεν περιορίστηκε. Στο δυναμικό της ηγετικής ομάδας μπαίνει και ο Δημήτρης Κρις, ακόμα ένας ομογενής από την Αμερική. Στα 30 του, είχε την ιδέα της συσκευασίας παγωμένου «Τσαγιού του Βουνού». Η εταιρία θα κληθεί να ξεπεράσει ένα σοβαρό, μα αστείο εμπόδιο. Νόμος που συντάχθηκε επί Όθωνα (!) απαγόρευε στις ζυθοποιίες να παράγουν οτιδήποτε άλλο εκτός από μπύρα. Το εμπόδιο ξεπερνιέται. Πριν από αυτό, το ρίσκο του «επιχειρείν» έχει ωθήσει στην εκκίνηση καλλιέργειας τσαγιού και όταν, πλέον, η νομοθεσία το επιτρέπει, η παραγωγή ξεκινά. Με ονομασία tuvunu, από το 2012, η Ελλάδα εξάγει παγωμένο τσάι σε κάθε γωνιά της Γης. Το προϊόν γίνεται ανάρπαστο σε όποια αγορά κι αν απευθυνθεί. Η Ελλάδα πρωτοπορεί και κερδίζει συμπάθεια, εντυπώσεις και θαυμασμό.
Πίσω στη χώρα μας, οι 115 εργαζόμενοι της εταιρίας αλλά και τα προγράμματα συμβολαιακής γεωργίας, εξασφαλίζουν σταθερό πελάτη και επίσης σταθερή τιμή στα προϊόντα των παραγωγών, που χρησιμοποιούνται ως πρώτη ύλη. Παραγωγική διαδικασία, από αρχή ως τέλος γαλανόλευκη.
Το κέρδος για τη χώρα δεν είναι μόνο το ανάστημα που όρθωσε μία εταιρία. Ακολουθώντας το παράδειγμά της και με το νομικό σύστημα πια να έχει αλλάξει, πάνω από 25 μικρές ζυθοποιίες δραστηριοποιούνται, σήμερα, στην Ελλάδα. Μοναδικά αρώματα και υπέροχες γεύσεις υπό ελληνικη ετικέτα, από την Ελλάδα που δημιουργεί.
Οι Ιδέες γεννιούνται μικρές και μεγαλώνουν με στοργή, θα πουν οι άνθρωποι της εταιρίας. Αυτό έκαναν, μαζί με υπομονή και πείσμα, αλλά και προσήλωση στο στόχο της δημιουργίας.
Υ.Γ.: Η Βεργίνα αλλά και όλες οι άλλες ελληνικές μπύρες περιέχουν αλκοόλ. Αλκοόλ επίσης περιέχουν όλα τα αλκοολούχα. Αν σας φαίνεται αυτονόητη η επισήμανση, άλλο τόσο αυτονόητο θα ήθελα να μας φαίνεται πως, όταν πίνουμε, δεν οδηγούμε!
Γεννήθηκε το 1996 στην Πάτρα και μεγάλωσε στο Μάνεσι Τριταίας. Σπούδασε οικονομικά, με την παραγωγική οικονομία να του κεντρίζει το ενδιαφέρον. Πιστεύει στη δύναμη του Έλληνα να παράγει και να καινοτομεί έχοντας αδυναμία στον πρωτογενή τομέα, στα σπλάχνα του οποίου ενηλικιώθηκε.
