Του Ανδρέα-Άγγελου Σκόνδρα,
Έτος 1881: Σε μια κατοικία στην οδό Αποστόλου Παύλου στη Θεσσαλονίκη πρόκειται να γεννηθεί ο φημισμένος από τους ιστορικούς «Ατατούρκ», δηλαδή ο εθνικός πατέρας των Τούρκων. Μία ισχυρή προσωπικότητα με απολυταρχικές τάσεις που αποτέλεσε θεμελιωτή του πρώτου κοσμικού τουρκικού κράτους και μετέπειτα Πρόεδρο της Πρώτης Τουρκικής Δημοκρατίας. Το άκουσμα του ονόματος του είναι χαραγμένο βαθιά στις ψυχές των Τούρκων, πόσω μάλλον όταν το σπίτι του είναι χώρος τιμής και ιστορικής μνήμης για τους ίδιους. Ο Κεμάλ ήταν μια πολυσχιδής προσωπικότητα με ιδιαίτερες επικρίσεις για το μεταρρυθμιστικό του έργο και την βιαιότητα που χρησιμοποίησε για να το εφαρμόσει. Για τους Τούρκους, ωστόσο παραμένει αλώβητο σύμβολο εθνικής υπερηφάνειας.
Πρόσφατα, όλοι γίναμε μάρτυρες ενός απονενοημένου βήματος με πολιτικές αποχρώσεις, δηλαδή την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Η κίνηση αυτή πληγώνει και θα πληγώνει σημαντικά την Ελλάδα, καθώς συνιστά την βεβήλωση ενός μνημείου παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς με ιδιαίτερα ουσιαστική σημασία. Η εκμετάλλευση ενός τέτοιου συμβόλου για πολιτικές σκοπιμότητες είναι το ελάχιστο ύβρις. Πολλοί έσπευσαν να καταδικάσουν δικαίως αυτή την ενέργεια, εκφράζοντας όμως και μια τάση για εκδίκηση και προωθώντας την λογική «οφθαλμός αντί οφθαλμού». Εδώ μπαίνει στη συζήτηση και η κατοικία του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη για την οποία εκφράστηκαν απόψεις περί μετατροπής της σε «Μουσείο Μνήμης Γενοκτονίας του Ελληνισμού», κάτι το οποίο θα ήταν εύκολο στη πράξη σύμφωνα με τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Μάκη Βορίδη.
Εδώ, ανοίγει ένα εξ’ ολοκλήρου νέο κεφάλαιο σχετικά με τον τρόπο αντιμετώπισης της τουρκικής προκλητικότητας στη προκειμένη περίπτωση. Η αντιμετώπιση αυτή δεν μπορεί να προκύπτει από εθνικιστικές τάσεις και νοοτροπίες αντεκδίκησης, αλλά επιβάλλεται η αναγωγή αυτού του ζητήματος σε διεθνικό επίπεδο δράσης. Η «διμεριοποίηση» του ζητήματος δεν μας ευνοεί, αντίθετα μας περιχαρακώνει σε μία διπλωματία, όπου η Τουρκία θα ανταπαντά κάθε φορά όλο και πιο σκληρά. Αυτό θα πρέπει να είναι το στοίχημα για την επιτυχή αντιμετώπιση του Ερντογάν, δηλαδή η αποφυγή εθνικιστικών τάσεων που δυναμιτίζουν το κλίμα.
Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί η πολιτισμική και θρησκευτική αξία της Αγίας Σοφίας με αυτή της κατοικίας του Κεμάλ. Εάν προβούμε σε μια τέτοια κίνηση είναι σαν να ακολουθούμε τη τακτική της Τουρκίας και να υπονομεύουμε την αξία της Αγίας Σοφίας, αφού την εξισώνουμε με αυτή της οικίας του «Ατατούρκ». Αντίθετοι, με αυτή την τάση για εκδίκηση, φαίνεται ότι είναι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της ΝΔ, Στέλιος Πέτσας και ο βουλευτής Άγγελος Συρίγος.
Συνεπώς, η εργαλειοποίηση από πλευράς μας, ενός τέτοιου τουρκικού συμβόλου δίνει την ευκαιρία στη Τουρκία να νομιμοποιήσει τις ενέργειες της και να παραμείνει ανυποχώρητη. Η πραγματική λύση θα έρθει ύστερα από την αφύπνιση της διεθνούς κοινότητας και την προσπάθεια πίεσης της Τουρκίας μέσω συμμαχιών.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 2001 και είναι προπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει παρακολουθήσει δεκάδες σεμινάρια, ημερίδες και συνέδρια συναφή με τις σπουδές του. Παράλληλα, έχει συμμετάσχει σε προσομοιώσεις του ΟΗΕ (MUN) και σε κοινωνικές δράσεις. Τέλος, ενδιαφέρεται για την μουσική και την ανάγνωση βιβλίων, κυρίως πολιτικών δοκιμίων.
