Του Οδυσσέα Γραμματικάκη,
Γεννημένη στο Μεξικό στις 6 Ιουλίου 1907, θα γινόταν στο μέλλον μια από τις πιο γνωστές και χαρακτηριστικές ζωγράφους, αλλά και προσωπικότητες τόσο στο Μεξικό όσο και σε όλον τον κόσμο.
Το πλήρες της όνομα ήταν Μαγκνταλένα Κάρμεν Φρίντα Κάλο ι Καλντερόν και θα γινόταν γνωστή ως Φρίντα Κάλο.
Γεννημένη στο χωριό Κογιοακάν του Μεξικού, ο πατέρας της ήταν Γερμανός φωτογράφος και η μητέρα της Ισπανίδα, με ρίζες από τους ιθαγενείς του Μεξικού. Σε ηλικία 15 ετών και ενώ είχε μπει στο Εθνικό Προπαρασκευαστικό Σχολείο της Πόλης του Μεξικού, για να σπουδάσει ιατρική, γνώρισε τον Ντιέγκο Ριβέρα, ο οποίος ήταν επίσης ζωγράφος. Η Κάλο ασχολήθηκε ενεργά με τη ζωγραφική, όταν χτυπήθηκε από ένα λεωφορείο το 1925. Χρειάστηκαν 30 εγχειρήσεις και λόγω της μακράς ανάρρωσής της, «ανακάλυψε» τη ζωγραφική και ξεκίνησε να τη μελετά.
Εμπνευσμένη από τις ευρωπαϊκές ρίζες της και από την ιθαγενή πλευρά της μητέρας της, η Κάλο θα συνδυάσει τόσο την ευρωπαϊκή αποικιοκρατική πλευρά όσο και τις ιθαγενείς ρίζες της.
Μετά την ανάρρωσή της, εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα του Μεξικού, που εκεί ξανασυναντήθηκε με τον Ριβέρα, οι δυο τους παντρεύτηκαν το 1929 και έναν χρόνο μετά ταξίδεψαν στις ΗΠΑ μέχρι το 1933. Εκεί η Κάλο είχε δύο αποβολές και μετά τον θάνατο της μητέρας της, άρχισε να ζωγραφίζει και τελειοποίησε δύο από τους πιο «δυνατούς» πίνακές της, επηρεασμένους από τον θάνατο τόσο των παιδιών της όσο και της μητέρας της.
Η αναγνωρισιμότητα της Κάλο και του Ριβέρα άρχισε να μεγαλώνει. Το 1933, επέστρεψαν στο Μεξικό, όπου στο σπίτι τους φιλοξένησαν τον Λέων Τρότσκι και τον Αντρέ Μπρετόν. Με την βοήθειά του, η Κάλο πραγματοποίησε την πρώτη της ατομική έκθεση ζωγραφικής στη Νέα Υόρκη.
Το 1938, το Μουσείο του Λούβρου αγόρασε τον πίνακά της, «Το Κάδρο».
Ο γάμος της με τον Ριβέρα, λόγω των εξωσυζυγικών σχέσεων και των δύο, καθώς και των προβλημάτων που αντιμετώπιζε η Κάλο με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, τους οδήγησαν στον χωρισμό το 1939. Το 1940, όμως, επανασυνδέθηκαν και εγκαταστάθηκαν στο πατρικό της, το «Μπλε Σπίτι», στο Κογιοακάν.
Τα προβλήματα στην υγεία της και ειδικά τα κινητικά προβλήματα όλο και μεγάλωναν. Το 1953, η κατάσταση της υγείας της ήταν αρκετά σοβαρή, ενώ την ίδια στιγμή γινόταν η πρώτη της ατομική έκθεση στην Πόλη του Μεξικού. Έναν χρόνο μετά, στις 13 Ιουλίου 1954, θα αφήσει την τελευταία της πνοή στο πατρικό της.
Διαμένει στην Αθήνα και βρίσκεται στο 4ο έτος των σπουδών του στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σπουδών (Κόρινθος) του Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Έχει παρακολουθήσει αρκετά συνέδρια τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, καθώς έχει βοηθήσει και στην δημιουργία κάποιων από αυτών. Ασχολείται με την αρθρογραφία από τον χειμώνα του 2017. Αυτήν την περίοδο τον εντοπίζουμε στην Πράγα, όπου κάνει πρακτική στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων της Τσεχίας. Τα ενδιαφέροντα του είναι η διεθνής πολιτική, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η συγκριτική πολιτική, οι Ευρωπαϊκές και οι Λατινοαμερικάνικες σπουδές.
