Του Άγγελου Μεταλλίδη,
Ο Δημήτρης Μαρωνίτης ήταν καθηγητής πανεπιστημίου, κλασικός φιλόλογος και κριτικός της νέας ελληνικής λογοτεχνίας. Ακόμη, μετέφρασε αρχαίους Έλληνες συγγραφείς και έγραψε ανεξάρτητα δοκίμια.
Μεγαλωμένος στη Θεσσαλονίκη, αποφοίτησε από το Πειραματικό Σχολείο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ από 1947 έως το 1951. Όταν ήταν φοιτητής, συμμετείχε σε αρκετά μαθήματα φημισμένων καθηγητών της εποχής, όπως οι Ν. Ανδριώτης, Ι. Θ. Κακριδής, Α. Βακαλόπουλος, Κ. Βουρβέρης και Λ. Πολίτης. Από 1952 έως το 1954, εκπλήρωσε την στρατιωτική του θητεία και στη συνέχεια εργάστηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ ως έκτακτος και έπειτα ως τακτικός βοηθός του δασκάλου του, Ι. Θ. Κακριδή, στην Α’ έδρα Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας. Κατά την περίοδο 1956-1963, εργάστηκε ως φιλόλογος στο γαλλικό Δελασάλ και στη Γερμανική Σχολή Θεσσαλονίκης.
Από το 1958 έως το 1960, τέλειωσε και τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Μάινζ της Γερμανίας με υποτροφία, που του έδωσε το ίδρυμα Alexander von Humboldt, και δύο χρόνια μετά, το 1962, έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από το ΑΠΘ. Δίδαξε Αρχαία Ελληνικά, από το 1963 έως το 1968, στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ. Την ίδια περίοδο, ήταν στην επιτροπή που εμπνεύστηκε και εξέδωσε το περιοδικό «Φιλόλογος», που κυκλοφορεί μέχρι και σήμερα. Το 1968 ο Δημήτρης Μαρωνίτης ήταν ανάμεσα σε πολλούς καθηγητές πανεπιστημίων που απολύθηκαν, λόγω των πολιτικών πεποιθήσεών τους, από το χουντικό καθεστώς. Τα επόμενα χρόνια θα συλληφθεί αρκετές φορές, λόγω της δράσης του. Το 1969 συνελήφθη για πρώτη φορά και ακολούθησε ο εγκλεισμός του στην Ασφάλεια Θεσσαλονίκης. Η δεύτερη σύλληψή του συνέβη το 1971 και παρέμεινε στις φυλακές Κορυδαλλού και το 1973 τον συνέλαβαν για τρίτη φορά και κρατήθηκε για οκτώ μήνες στο ΕΑΤ-ΕΣΑ. Μετά την πτώση της χούντας, διορίστηκε ειδικός σύμβουλος για πανεπιστημιακά θέματα στο Υπουργείο Παιδείας. Το 1975 εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής της Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας και εντεταλμένος στη διδασκαλία της Νεοελληνικής Ποίησης στο ΑΠΘ και συνέχισε να διδάσκει μέχρι τη συνταξιοδότησή του, το 1996. Έκανε, επίσης, τακτικές επισκέψεις και σε πανεπιστήμια του εξωτερικού για ομιλίες.
Εκτός από την ακαδημαϊκή του καριέρα, έδειξε μεγάλη κινητοποίηση και για αλλά θέματα. Για παράδειγμα, διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Τριανταφυλλίδη και του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης (ΜΙΕΤ) και καλλιτεχνικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Αρθρογράφησε, επίσης, στην εφημερίδα «Το Βήμα» πάνω σε φιλολογικά θέματα. Ακόμη, ο Δημήτρης Μαρωνίτης μετέφρασε την «Οδύσσεια» και την «Ιλιάδα» του Ομήρου. Έγραψε πολλά αλλά βιβλία, μονογραφίες και άρθρα για τον Όμηρο, τον Ησίοδο, τον Σοφοκλή, τον Ηρόδοτο, τον Αλκαίο, τη Σαπφώ, ενώ έγραψε και κείμενα για διάφορους μεγάλους ποιητές, όπως τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Γεώργιο Σεφέρη, τον Τίτο Πατρίκιο, τον Γιάννη Ρίτσο, τον Τάκη Σινόπουλο και τον Μίλτο Σαχτούρη, αλλά και τον Διονύσιο Σολωμό, τον Κωνσταντίνο Καβάφη και τον Γιώργο Χειμωνά.
Ο Δημήτρης Μαρωνίτης άφησε την τελευταία του πνοή στις 12 Ιουλίου 2016 στην Αθήνα, σε ηλικία 87 ετών.
