Της Αγγελικής Καλούδη,
Μετά τη σχετικά νεκρή περίοδο πολιτικών τεκταινόμενων, λόγω κορωνοϊού, η κυβέρνηση ετοιμάζει ένα νέο πακέτο νομοσχεδίων, που έστω και καθυστερημένα αναμένεται μέσα στον Ιούλιο. Σε φανερή αρμονία με τις εξελίξεις της πανδημίας, τα νομοσχέδια επικεντρώνονται στον οικονομικό τομέα, με σκοπό να ολοκληρωθούν οι νομοθετικές εκκρεμότητες πριν τον Αύγουστο και πριν έναν ενδεχόμενο κυβερνητικό ανασχηματισμό. Δε μπορούμε, όμως, να μη σχολιάσουμε και τα ήδη ψηφισμένα νομοσχέδια σχετικά με την παιδεία, που προκάλεσαν και προκαλούν ακόμη θύελλα αντιδράσεων στην κοινή γνώμη. Και η αλήθεια είναι, ότι οι περισσότερες πολιτικές κινήσεις της Νέας Δημοκρατίας, όσον αφορά, κυρίως τη νομοθετική πρωτοβουλία, έχουν αφήσει έναν απόηχο, θετικό, αλλά και αρνητικό. Άλλωστε και η δυσφήμιση είναι διαφήμιση.
Η ατζέντα του υπουργικού συμβουλίου αφορά κυρίως τα εξής: την ενσωμάτωση φορολογικών Οδηγιών της Ε.Ε. και άλλων διατάξεων (Υπουργείο Οικονομικών), την κύρωση συμβάσεων δωρεάς του κοινωφελούς ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος για την αναβάθμιση των υποδομών της υγείας και την ίδρυση του Οργανισμού Διασφάλισης της Ποιότητας της Υγείας (Υπουργείο Υγείας), την ενσωμάτωση των Οδηγιών της Ε.Ε. για τη μείωση των πλαστικών προϊόντων στο περιβάλλον (Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας), τη διαδικασία πολιτογράφησης και την αναδιάρθρωση της Γενικής Γραμματείας Ιθαγένειας (Υπουργείο Εσωτερικών), την παρουσίαση του νομοσχεδίου για τη δημιουργία Αρχής Πολιτικής Αεροπορίας (Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών), την παρουσίαση του αθλητικού νομοσχεδίου (Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού) και διάφορες εισηγήσεις μελών του Υπουργικού Συμβουλίου για καίρια ζητήματα.
Με στόχο τη βελτίωση και τη διαχείριση της επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα, τα νομοσχέδια δίνουν έμφαση στην εταιρική διακυβέρνηση, στο ξέπλυμα μαύρου χρήματος, στο συντελεστή προκαταβολής φόρου και στις φορολογικές ελαφρύνσεις και στο ιδιωτικό χρέος, τα δάνεια και τον πτωχευτικό νόμο, ενώ φημολογείται η εισήγηση, από την Υπουργό Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, νομοσχεδίου σχετικά με την ιδιωτική εκπαίδευση. Παρά την προοδευτική βιτρίνα, που σε γενικές γραμμές, θέλει να προβάλλει η κυβέρνηση στον τομέα της οικονομίας, του περιβάλλοντος και των επενδύσεων, δε μπορούμε να πούμε ότι ισχύει το ίδιο και σε άλλους τομείς, όπως η παιδεία και η κοινωνία εν συνόλω.
Τα περισσότερα Μ.Μ.Ε. και οι δηλώσεις των πολιτικών παραγόντων της Νέας Δημοκρατίας επικεντρώνονται σε μεγαλόστομα λόγια, φανφάρες, βερμπαλισμούς και πράξεις θεάματος, για να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη. Πρόσφατο παράδειγμα είναι η επίδειξη των εγκαινίων των εργασιών στο Ελληνικό, με πολλές υποσχέσεις για ανάπτυξη, λεφτά και κέρδη. Μια πολλή σωστή κίνηση μετά από πολλά χρόνια κωλυσιεργίας, που γίνεται με έναν υπερβολικά έντονο τρόπο και διάθεση εντυπωσιασμού τη στιγμή που δεν ξέρουμε, αν το σύστημα υγείας της χώρας μας θα μπορέσει να ανταποκριθεί σε ένα πιθανό κύμα πανδημίας μόνο με τις ιδιωτικές επενδύσεις, αλλά και πώς θα ανακάμψει η οικονομία από τη μελλοντική ύφεση, που διαφαίνεται. Άραγε, γνωρίζει κανείς τις σφοδρές αντιδράσεις των εκπαιδευτικών, των γονέων και των μαθητών, που τους τελευταίους μήνες έχουν συσπειρωθεί απέναντι στα νομοσχέδια της παιδείας, που ψηφίστηκαν σχεδόν παράλληλα με την καραντίνα; Ή μήπως όλα αυτά κρύφτηκαν στο συρτάρι, όπως σύντομα θα κρυφτεί και το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις;
Όσον αφορά την οικονομία και τις επενδύσεις, δε μπορεί κανείς να εξάγει σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα μια σίγουρη κριτική για το έργο της κυβέρνησης. Στο πεδίο όμως, της κοινωνίας και της παιδείας τα αποτελέσματα είναι αποκαρδιωτικά. Είναι χαρακτηριστικό, ότι σε πρόσφατη δημοσκόπηση, που οι πολίτες ρωτήθηκαν ποιος τομέας έχει αντιμετωπιστεί χειρότερα από την κυβέρνηση έως τώρα, η παιδεία βρέθηκε στην τρίτη από το τέλος θέση της κατάταξης. Και πώς αυτό, να μη συμβεί, όταν η αριστεία και η επιβράβευση πάει περίπατο; Εξίσωση πτυχίων ΑΕΙ δημοσίου και ιδιωτικών σχολών, αγγλικά από το νηπιαγωγείο, τράπεζα θεμάτων στο λύκειο, τη στιγμή, που το ίδιο το λύκειο αδυνατεί, να ανταποκριθεί στις πιο απλές απαιτήσεις, κόντρα μαθήματα στη Γ’ λυκείου, ενώ οι μαθητές δεν προλαβαίνουν τα μαθήματα προσανατολισμού, κατάργηση καλλιτεχνικών και μουσικής στο λύκειο, διότι τι νόημα έχει να είναι κανείς μουσόφιλος ή να θέλει να ακολουθήσει ένα τέτοιο επάγγελμα στη νέα Ελλάδα; Μια καθαρή οπισθοδρόμηση, μια υποβάθμιση του ρόλου του δημόσιου σχολείου και του δασκάλου και ένα ξεκάθαρο προβάδισμα, που δίνεται στην κερδοσκοπία των ιδιωτών και την παραπαιδεία.
Το χείριστο όλων, τέλος, δεν είναι τόσο η πολιτική γραμμή του κυβερνώντος κόμματος, μιας και είναι το κόμμα που με πλήρη συνείδηση επέλεξε μέσα από δημοκρατικούς θεσμούς η πλειοψηφία των πολιτών, να οδηγήσει τη χώρα την τετραετία. Το χείριστο είναι, ότι σε μια δημοκρατία, όπως αυτής της Ελλάδας δε νοείται, να μην ασκείται κριτική ούτε από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά κυρίως ούτε κι από την αντιπολίτευση, αφού δεν περίμενε κανείς να υπάρξει κριτική από κανένα κατευθυνόμενο τηλεοπτικό κανάλι. Ωστόσο, είναι επικίνδυνο να μην υπάρχει πολυφωνία στο Κοινοβούλιο, να μην υπάρχει πλουραλισμός στα πλατό, να μην στηλιτεύει κανείς με επιχειρήματα τη γραμμή της κυβέρνησης. Ας ελπίσουμε, λοιπόν, ο δρόμος μας, να μην είναι μονόδρομος. Ας ελπίσουμε, ότι τα νέα νομοσχέδια δε θα ακολουθήσουν το παράδειγμα της γραμμής, που ακολουθείται στην παιδεία. Ας ελπίσουμε, ότι θα πρυτανεύσει η λογική και όχι η μανία του πλουτισμού. Ας ελπίσουμε, να προσγειωθούμε στην ελληνική πραγματικότητα του μέσου Έλληνα και όχι στην πραγματικότητα κρατών του εξωτερικού με άλλη οικονομία, άλλες ανάγκες, άλλες κοινωνικές τάξεις, αλλά κυρίως με άλλα ιδανικά και αξίες.
