Της Μαντούς Γιαννή,
Σε κάποιες μυθικές τοποθεσίες της Αθήνας θα δούμε και φέτος κάποιες ταινίες-αριστουργήματα. Το 10ο Athens Open Air Film Festival άνοιξε την αυλαία του την Πέμπτη 25 Ιουνίου και προγραμματίζεται να διαρκέσει μέχρι και την Τρίτη 18 Αυγούστου. Για δύο ολόκληρους μήνες λοιπόν, στην Αθήνα βλέπουμε σινεμά. Τι είδους σινεμά όμως; Γιατί σινεμά βλέπουμε και στο θερινό της γειτονιάς μας.
Από Tarantino σε Almodovar, Louis Malle, Hitchcock και Sergie Leone ή αλλιώς τα ονόματα τα οποία μπορώ εγώ να ξεχωρίσω από αυτή τη λίστα επιλογών του φετινού Athens Open Air. Ποια η σημασία των επιλογών αυτών και γιατί αξίζει να τιμάμε τον κινηματογράφο του παρελθόντος (και ας μην τον καταλαβαίνουμε πολλές φορές);
Με την προβολή του Jackie Brown (Quentin Tarantino, 1997) άνοιξε φέτος το καλοκαίρι το Φεστιβάλ στην Τεχνόπολις Αθηνών. Η Τεχνόπολις, το παλιό εργοστάσιο φωταερίου στην περιοχή του Γκαζοχωρίου, λειτουργεί σήμερα ως πολιτισμικό σημείο κατατεθέν. Η ταινία αφηγείται την ιστορία μιας αεροσυνοδού, η οποία για να τα βγάλει πέρα μεταφέρει λαθραία χρήματα που έχουν προέλθει από την αγοραπωλησία όπλων. Όταν την πιάνει η αστυνομία, πρέπει να επιλέξει εάν θα δώσει το αφεντικό της ή αν θα πάει φυλακή. Η ταινία αποτίνει φόρο τιμής στο είδος ταινιών που κατατάσσονται στην εθνική υποκατηγορία blaxploitation, οι οποίες κατά κανόνα χρησιμοποιούν στερεοτυπικά κακούς χαρακτήρες με αμφισβητήσιμα κίνητρα. Εκτός της αφηγηματικής του εγκλήματος που ο Tarantino χειρίζεται άψογα, η ταινία αποτελεί μια υπενθύμιση ενδυνάμωσης της Αφρομαερικάνικής κουλτούρας.
Γιατί να την δεις: Δυστυχώς και να ήθελες δεν μπορείς, εκτός αν κάνεις streaming. Εγώ θα πρότεινα να κάνεις.
Το Singapore Sling (Νίκος Νικολαΐδης, 1990) το οποίο προβλέπεται να προβληθεί την ερχόμενη Τετάρτη στο Βοξ των Εξαρχείων, εκτός του ότι είναι μια ακραία περίπτωση avant garde κινηματογράφου αποτελεί επίσης μια ελληνική παραγωγή σκηνοθεσία και σενάριο. Ο Νικολαΐδης όση αναγνωρισιμότητα είχε λάβει εντός Ελλάδας, τόση δεν είχε φτάσει ούτε κοντά εκτός Ελλάδας. Με αυτή την ταινία, η οποία συνδυάζει στοιχεία νέο-νουάρ, μαύρου χιούμορ και θρίλερ, απέκτησε διεθνή φήμη στον πειραματικό χώρο (experimental) και άγγιξε τα όρια του cult. Ο Νικολαΐδης θεωρείται ως ένας από τους αντιπροσώπους του Ευρωπαϊκού avant garde κινήματος και την Τετάρτη θα τιμήσουμε τα 30 χρόνια αυτής της ταινίας εν ζωή στην οθόνη.
Γιατί να την δεις: Δεν ξέρω. Δεν είμαι τόσο φαν του πειραματικού αλλά αν ήμουν, σίγουρα θα την έβλεπα.
Η μέρα που κηρύχθηκε η Γαλλική Επανάσταση αποτελεί εθνική γιορτή για τη Γαλλία. Η μέρα αυτή είναι η 14η Ιουλίου και την αναγνωρίζουμε στην Αθήνα με την προβολή της ταινίας του Louis Malle, Milou en mai (1990). Η ταινία διαδραματίζεται τον Μάη του 1968, μια ακόμη σημαδιακή περίοδος για τη Γαλλία και κατ’ επέκταση όλο τον κόσμο. Η κηδεία της μητέρας της Μιλού ακυρώνεται λόγω των πολιτικών και κοινωνικών διαταραχών, οι οποίες με τη σειρά τους αναταράσσουν την οικογένεια. Με χιούμορ και σάτιρα, ο Γάλλος σκηνοθέτης αναμεταδίδει τα γεγονότα εκείνου του Μάη μέσα από την πραγματικότητα ενός μικρού γαλλικού χωριού.
Γιατί να την δεις: Γιατί αγαπάμε Γαλλικό σινεμά απλά δεν το ξέρουμε ακόμα.
“Last night I dreamt, I went to Manderley again,” είπε η δεύτερη Mrs De Winter. Ο Ναός του Ολυμπίου Διός πιάνει Χόλυγουντ αυτό το καλοκαίρι. Σ’ ένα από τα πιο όμορφα σημεία της Αθήνας, στην μεγάλη οθόνη που έχει στήσει το Open Air, το κοινό μας βλέπει Hitchcock. Το Rebecca (1940), μια παλιά ταινία βασισμένη σε μια ακόμη πιο παλιά νουβέλα της Daphne Du Maurier (1938) αποτελεί ένα γοτθικό μυθιστόρημα το οποίο βρίσκει καινούρια ζωή ως ψυχολογικό θρίλερ. Για μένα, ο σκηνοθέτης προσθέτει τον τρόμο, αλλά η συγγραφέας ορίζει το περιεχόμενο, το οποίο δεν είναι άλλο παρά η ψυχοσύνθεση της γυναίκας και τα όρια της τρέλας στην οποία μπορεί να φτάσει.
Γιατί να την δεις: Μια ρομαντική ταινία (όπως την χαρακτηρίζει η Βικιπαίδεια) σε μια ρομαντική τοποθεσία, τι άλλο;
Το The Good, The Bad and The Ugly (Sergie Leone, 1966) είναι η τρίτη στην σειρά ταινία της Τριλογίας των Δολλαρίων. Η ταινία θα προβληθεί στην Ακαδημία Πλάτωνος στις 25 Ιουλίου οπότε υπάρχει αρκετός καιρός μέχρι τότε να κάνουμε ένα recap με τις ταινίες A Fistful of Dollars (1964) και A Few Dollars More (1965). Οι ταινίες του Ιταλού Sergio Leone απέκτησαν την δική τους ταυτότητα από τους διεθνής κριτές του κινηματογράφου και αποτελούν πλέον μέρος ενός βαθύτερου κινήματος που αποκαλείται Spaghetti Westerns. Το σπαγγέτι αποδίδεται στην ιταλική καταγωγή, το western στο είδος της ταινίας. Πρωταγωνιστής και στις τρεις ο Αμερικανός Clint Eastwood. Αυτό που κατάφερε ο Sergio Leone νομίζω λίγοι θα μπορέσουν ποτέ να καταφέρουν, υιοθετώντας ένα ξεκάθαρα Αμερικάνικο είδος και δημιουργώντας μέσα από αυτό και μάλιστα σε μια εποχή Ιταλικού Νεορεαλισμού, όπου τα κύματα επιρροών στην Ιταλία ήταν στοχοθετημένα αλλού, κάποιες από τις καλύτερες western ταινίες όλων των εποχών.
Γιατί να την δεις: Εάν ο άθλος του Leone δεν σου αρκεί, δεν ξέρω τι θα σου αρκέσει.
Λίστα προβολής ταινιών, Athens Open Air Film Festival, καλοκαίρι 2020.
Jackie Brown by Quentin Tarantino
Todo Sombre di Madre by Pedro Almodovar
The Rocky Horror Picture Show by Jim Sherman
American Graffiti by George Lucas
Singapore Sling by Νίκος Νικολαΐδης
Body Heat by Laurence Kasdan
Milou en mai by Louis Malle
Peau d’ane by Jacques Demy
Rebecca by Alfred Hitchcock
All about eve by Joseph L. Mankiewicz
The Good, The Bad and The Ugly by Sergie Leone
Anatomy of a murder by Otto Preminger
https://flix.gr/news/athens-open-air-film-festival-program-2020.html
Πτυχιούχος της σχολής κινηματογράφου από το πανεπιστήμιο του St Andrews στη Σκωτία. Έχει μεγαλώσει στην Αθήνα και στις Βρυξέλλες. Ήταν διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της φοιτητικής κοινότητας του St Andrews για δύο χρόνια. Έχει ασχοληθεί με τη διαφήμιση και την επικοινωνία σε επίπεδο πρακτικής άσκησης. Την ενδιαφέρει ερασιτεχνικά η φωτογραφία και εθελοντικά η πολιτική. Γνωρίζει ελληνικά, αγγλικά και γαλλικά.
