Της Βασιλικής Σέμκου,
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ραγδαία πρόοδος και αύξηση της χρήσης του διαδικτύου και των παροχών του, με ποικίλες ευκολίες και καινοτομίες που καθιστούν την ύπαρξή του σε πολλές περιπτώσεις, απαραίτητη. Η εξέλιξη αυτή ωστόσο, έχει προσφέρει «διέξοδο» σε ανθρώπους που αποτελούν κίνδυνο για τις κοινωνίες και κυρίως για την ηλικιακή ομάδα των ανηλίκων, που αγνοούν, εξαιτίας του νεαρού της ηλικίας τους, τους κινδύνους που ενέχει το διαδίκτυο αλλά και η επικοινωνία με ξένους ανθρώπους, με αποτελέσματα να προσεγγίζονται από επιτήδειους που ανήκουν σε κυκλώματα πορνογραφίας και κακοποίησης παιδιών.
Καθημερινά τα Μ.Μ.Ε. κατακλύζονται από ειδήσεις για αρπαγές ανηλίκων και έκθεσή τους στα παραπάνω κυκλώματα, γεγονός που εγείρει ερωτήματα και προκαλεί ανησυχίες για την ασφάλεια και την τύχη των παιδιών. Σε πρόσφατο δημοσίευμα που παρουσιάζει ξεκάθαρα το πρόβλημα, οι Γερμανικές αρχές βρίσκονται ενώπιον του δύσκολου έργου εξάρθρωσης κυκλώματος, με πάνω από 30.000 υπόπτους, που δρουν σε παγκόσμιο επίπεδο σε βάρος παιδιών με την εκπόρνευση, κακοποίηση αλλά και την παροχή «συμβουλών» σε επίδοξους κακοποιούς για το πώς να προσεγγίσουν και να ακινητοποιήσουν ένα παιδί. Στο άκουσμα και μόνο τέτοιων ειδήσεων, ένα ερώτημα προκύπτει: Πού σταματάει αυτή η διαστροφή;
Στην ελληνική νομοθεσία, ο ποινικός κώδικας ορίζει στο άρθρο 348Α ότι « Όποιος με πρόθεση παράγει, διανέμει, δημοσιεύει, επιδεικνύει, εισάγει στην Επικράτεια ή εξάγει από αυτήν, μεταφέρει, προσφέρει, πωλεί ή με άλλον τρόπο διαθέτει, αγοράζει, προμηθεύεται, αποκτά ή κατέχει υλικό παιδικής πορνογραφίας ή διαδίδει ή μεταδίδει πληροφορίες σχετικά με την τέλεση των παραπάνω πράξεων, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους και χρηματική ποινή».
Ωστόσο, οι παραπάνω ποινές μεταβάλλονται αν πρόκειται για δράση τελούμενη κατ’ επάγγελμα ή κατά συνήθεια, αν έχει προκληθεί βλάβη και εκμετάλλευση παιδιού που νοσεί ψυχικά ή σωματικά, αν υπάρχει απειλή και κακοποίηση του ανήλικου παιδιού και αν πρόκειται για άτομο που δεν έχει συμπληρώσει το 15ο έτος της ηλικίας του, με ποινή κάθειρξης ως δέκα έτη και χρηματική ποινή. Πρόκειται ίσως από τις χειρότερες μορφές ανομίας, με θύματα μικρά παιδιά που δεν έχουν καμία γνώση και βρίσκονται εκτεθειμένα στον σκληρό κόσμο του διαδικτύου, ο οποίος πλέον φαντάζει αφιλόξενος και εφιαλτικός για κάθε παιδί και για κάθε γονέα που αντιλαμβάνεται τους κινδύνους.
Χώροι online επικοινωνίας (chat rooms), «ψάρεμα» παιδιών σε online παιχνίδια και άλλες πολλές μορφές διαδικτυακής επικοινωνίας, συνιστούν την μάστιγα της παιδικής πορνογραφίας καθότι αποτελούν την τέλεια ευκαιρία για να προσεγγίσει κανείς ένα παιδί που αγνοεί ότι πίσω από την οθόνη δεν κρύβεται ένας συνομήλικος μελλοντικός φίλος του, αλλά ένας διαταραγμένος άνθρωπος που απειλεί την ζωή του. Στον χειρότερο βαθμό έχουμε τις περιπτώσεις κακοποίησης, βίας, βιασμού, φωτογραφήσεων και αναπαραγωγής βιντεογραφικού υλικού στα οποία απεικονίζονται μικρά παιδιά. Με βάση τις στατιστικές μελέτες μπορούμε να θεωρήσουμε ότι πρόκειται για ένα ραγδαία αυξανόμενο φαινόμενο αφού 10-15% των ανθρώπων παγκοσμίως δηλώνει πως έχει δεχθεί σεξουαλική παρενόχληση κατά την παιδική του ηλικία, ενώ στην Ελλάδα το 20% των παιδιών έχουν προσεγγιστεί από παιδόφιλο.
Οι δράστες πάλι αποτελούν τον εφιάλτη κάθε οικογένειας αφού κατά μέσο όρο, οι παιδόφιλοι και διακινητές του είναι ηλικίας από 20 ως 50 ετών, είναι είτε παντρεμένοι και μάλιστα με παιδιά, είτε ανύπαντροι, κατά κύριο λόγο άνδρες, οι οποίοι διαμένουν ακόμη με τους γονείς τους όπως επίσης και άτομα πολύ συγγενικού κύκλου των θυμάτων. Οι ηλικιακές προτιμήσεις των θεατών τέτοιου υλικού κυμαίνονται από βρέφη λίγων μηνών έως δεκαεφτάχρονους εφήβους και των δύο φύλων.
Η παρουσίασή του συζητούμενου «τοπίου», με βάση τους αριθμούς και τα ποσοστά, μπορεί να αποτελέσουν μια ευκαιρία για σκέψη. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με εγκληματίες που δεν διστάζουν να ασκήσουν επιρροή και βία απέναντι σε παιδιά, που αποτελούν αθώους αποδέκτες λαθών και παθών των ενηλίκων, οι οποίοι αδυνατούν να τους παρέχουν προστασία. Τα κυκλώματα δρουν κατά ομάδες, συζητούν, μεθοδεύουν αρπαγές και επιθέσεις και διαπράττουν εγκλήματα που πολλές φορές μπορεί και να παραμείνουν ατιμώρητα, με δεδομένο ότι πολλοί μπλέκονται σε μονοπάτια που δεν μπορούν να βαδίσουν όλοι. Το να αντιληφθεί κανείς ότι βρισκόμαστε σε μια εποχή πλήρους αποσύνθεσης είναι παραπάνω από έκδηλο. Με δεδομένο επίσης ότι το επίπεδο της διαστροφής ορισμένων ανθρώπων, έχει θέσει στο στόχαστρο ανήλικα παιδιά και βρέφη που αδυνατούν προβάλουν αντίσταση και να ξεφύγουν περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Από εκεί που το διαδίκτυο αποτελούσε έναν χώρο ασφαλούς πλοήγησης και παροχών, εξελίχθηκε σε «γκισέ» και δημοπρατήριο στο οποίο συμμετέχουν άτομα και επιλέγουν παιδιά ως «προϊόντα» προς ιδιωτική ικανοποίηση και χρήση. Πώς επομένως προστατεύει μια κοινωνία τα παιδιά της;
Η κοινωνική πρόνοια δυστυχώς μπορεί και εκκινεί από τα σημεία της απονομής δικαιοσύνης και τη χάραξη πολιτικών, με σκοπό τον περιορισμό των εγκλημάτων. Σε ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα πρωταγωνιστούν ο ανθρωπισμός και η ψυχολογία. Δεν μπορούμε να θεωρήσουμε κανένα έγκλημα ως αιτιολογημένο από την στιγμή που απειλούνται ζωές. Ωστόσο, στην περίπτωση της παιδοφιλίας, της οποίας προέκταση είναι και η παιδική πορνογραφία, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα ζήτημα στο οποίο οι πρωταρχικοί παράγοντες είναι διαφορετικής φύσεως. Ποια κοινωνική λειτουργία μπορεί να εξηγήσει την πρόκληση τέτοιου τύπου αισθημάτων από ενήλικες άντρες (ή και γυναίκες) που οργιάζουν στην θέα ανήλικων παιδιών, που με τόσο απεχθή τρόπο στερούνται την αθωότητα και το παιδικό του γέλιο; Κάπου διάβασα ότι τα παιδιά είναι η μόνη μορφή αθανασίας για την οποία μπορούμε να είμαστε σίγουροι. Η «αθανασία» όμως αυτή απειλείται καθημερινά και με τρόπους που στην σκέψη και μόνο μας προκαλούν αποστροφή για το πόσο μπορεί να διαταραχθεί η ανθρώπινη φύση. Ας προστατέψουμε τα παιδιά μας!
