Του Μιχάλη Σταματόπουλου,
Το Pulp αποτελεί το κύκνειο άσμα του Μπουκόφσκι, καθότι το έγραψε λίγο πριν πεθάνει το 1994. Τον τίτλο Pulp τον έδωσε από το όνομα που είχαν τα περιοδικά με ιστορίες μυστηρίου, επιστημονικής φαντασίας και τρόμου που κυκλοφορούσαν μέχρι την δεκαετία του 1950 στις ΗΠΑ και τυπώνονταν σε πολύ λεπτό και φθηνό χαρτί. Στα περιοδικά αυτά ο Μπουκόφσκι είχε αδυναμία να διαβάζει τις ιστορίες τους που αποτελούνταν από πολύ περίεργη πλοκή, περίεργη αλλά παράλληλα ενδιαφέρουσα, όπως ήταν η ζωή του.
Γεννιέται στις 16 Αυγούστου 1920 στο Άντερναχ της Γερμανίας από πατέρα αμερικανικής καταγωγής και μητέρα Γερμανίδα. Σε ηλικία δύο ετών επιστρέφουν πίσω στις ΗΠΑ και συγκεκριμένα στην πόλη του Λος Άντζελες, το οποίο επέδρασε καθοριστικά στη συγγραφική του δραστηριότητα. Μεγαλώνει σε ένα κακοποιητικό οικογενειακό περιβάλλον, διότι ο πατέρας του έχει πρόβλημα με το αλκοόλ και του ασκεί σωματική και λεκτική βία συνέχεια, κάτι το οποίο τον τραυματίζει εσωτερικά. Συνεπώς, στο έργο του αποτυπώνεται το μίσος και η αηδία για την πατρική μορφή, αλλά και αρκετές φορές και για τη κατανόηση απέναντι στο πρόσωπό του.
Όταν ενηλικιώνεται, αποφασίζει να σπουδάσει Δημοσιογραφία και Λογοτεχνία σε Κολέγιο, ενώ παράλληλα ξεκινά τη συγγραφική του δράση με τα πρώτα κείμενά του να καταλήγουν στη μηχανή του γκαζόν από την έξαλλη μητέρα του. Τα χρόνια περνούν. Το έτος 1944 υπήρξε καθοριστική χρονιά για τη ζωή του, καθώς όλοι οι φίλοι του επιστρατεύονται στον αμερικανικό στρατό, ο ίδιος αρνείται να κάνει το ίδιο και το σκάει οριστικά από το πατρικό του.
Ακολούθως, μέσα στην επόμενη δεκαετία ζει μέσα στην κραιπάλη, την ασωτία αλλά και την αβεβαιότητα, καθώς δουλεύει όπου μπορεί κάποιος να φανταστεί και μένει σε φτηνιάρικα μοτέλ. Το 1955 λίγο έλειψε να πεθάνει από αιμορραγία στο στομάχι. Ο καιρός περνάει, ο ίδιος έχει παντρευτεί και παράλληλα εργάζεται ως ταχυδρόμος μέχρι που το 1969 τον ανακαλύπτει ο John Martin, εκδότης τον Black Sparrow Press. Tον πείθει να ξεκινήσει τη συγγραφή και να παρατήσει τη δουλειά του. Έτσι, το 1971 έρχεται το πρώτο του βιβλίο Post Office (To ταχυδρομείο) και συνεχίζει να γράφει αδιάκοπα μέχρι τις 9 Μαρτίου 1994, όταν πεθαίνει χτυπημένος από βαριάς μορφή λευχαιμία σε ηλικία 74 ετών στο Σαν Πέδρο της Καλιφόρνια.
Το Pulp αποτελεί τη μοναδική προσπάθεια του Μπουκόφσκι να ασχοληθεί με τη νουάρ αστυνομική λογοτεχνία και θα μπορούσαμε να πούμε ότι το έκανε υπερβολικά καλά. Σε αυτό το βιβλίο, που τυχαίνει να είναι και το τελευταίο του, έχει συνδέσει τα βιώματά του και τον τρόπο ζωής του, με την αγάπη του για το περιθώριο και την pulp λογοτεχνία. Ανόμοιοι χαρακτήρες με cult αμερικανικά χαρακτηριστικά της εποχής, κωμικοτραγικές παρακολουθήσεις και περιστατικά, αρκετό ξύλο και πυροβολισμοί, μονόλογοι και συζητήσεις σε μπαρ και παλαιοβιβλιοπωλεία, λατρεία και βρώμικο χιούμορ για το ωραίο φύλο, άδεια μπουκάλια από αλκοόλ και σταχτοδοχεία γεμάτα αποτσίγαρα αποτελούν με λίγα λόγια την επιτομή αυτού του βιβλίου.
«Ο άνθρωπος είναι γεννημένος για να το παλεύει. Για κάθε ίντσα εδάφους, να το παλεύει. Γεννημένος να το παλεύει, γεννημένος να πεθαίνει». (Κεφάλαιο 7)
Ο κεντρικός χαρακτήρας της υπόθεσης είναι ο Νίκι Μπίλεϊν. Ο ίδιος είναι ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ που παραπαίει, καπνίζει φτηνιάρικα πούρα, είναι ένας συνειδητοποιημένος αλκοολικός και οικονομικά ξοφλημένος με μόνες διεξόδους το ποτό και το τζογάρισμα στον ιππόδρομο. Μέχρι που μια μέρα στο γραφείο του, καταφθάνει η μυστηριώδης «Λαίδη Θάνατος» και του ζητά να εντοπίσει τον Γάλλο συγγραφέα Σελίν, ο οποίος θεωρείται νεκρός. Σε εκείνο το σημείο ο Νίκι γελά γοερά, αλλά όταν κοπεί η πρώτη επιταγή με ένα αξιόλογο ποσό δολαρίων, το ανθρωποκυνηγητό ξεκινά. Ουσιαστικά, πέρα από την έρευνα για τον Σέλιν και τον αγώνα για την εύρεσή του, βλέπουμε τον κεντρικό πρωταγωνιστή να μπαίνει σε πολύ βαθιά και επικίνδυνα νερά. Παρ όλα αυτά, προσπαθεί να κρατηθεί «όρθιος» και κάνει συνεχώς την προσωπική και υπαρξιακή του αναζήτηση, ενάντια στους κινδύνους και στον θάνατο, μπλεγμένος σε μια υπόθεση που θυμίζει ένα ατελείωτο κρεσέντο παράνοιας και μυστηρίου.
«Έκλεισα την Πόρτα.
Κάθισα και βρήκα μισό πούρο στο σταχτοδοχείο. Το άναψα, τράβηξα μια τζούρα, έβηξα. Δοκίμασα ξανά. Δεν ήταν και άσχημο.
Αισθάνθηκα μια τάση για ενδοσκόπηση.
Αποφάσισα να μην κάνω τίποτα άλλο εκείνη την ημέρα.
Η ζωή τον φθείρει τον άνθρωπο τον κατατρώει.
Η επόμενη μέρα θα ήταν μια καλύτερη μέρα». ( Κεφάλαιο 13)
Τέλος, για όσους από εσάς αγαπάτε το μυστήριο, το μαύρο χιούμορ και τις ακραίες καταστάσεις της ζωής, σίγουρα το Pulp είναι μοναδικό στο είδος του και θα σας κάνει να λατρέψετε τον κόσμο του Τσαρλς Μπουκόβσκι, αλλά και να διαβάσετε και τα υπόλοιπα αριστουργήματά του. Γι’ αυτό λοιπόν, σπεύσατε στο κοντινότερο βιβλιοπωλείο να το αγοράσετε, βέβαια μετά τις πρώτες σελίδες θα χρειαστεί και μια βόλτα στην κάβα της γειτονιάς, γιατί πραγματικά το Pulp δεν μπορείτε να το συνδυάσετε μόνο με τον μεσημεριανό καφέ σας.
Γεννήθηκε το 1998 και κατάγεται από την Καλαμάτα. Είναι φοιτητής του τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας & Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, με κατεύθυνση Αρχαιολογία & Διαχείριση Πολιτισμικών Αγαθών. Του αρέσει να ερευνά την ιστορία και τους πολιτισμούς, αλλά μεγάλη αδυναμία είναι η ιστορία του αρχαίου κόσμου. Πέρα από αυτό του αρέσει να διαβάζει βιβλία, είναι φανατικός λάτρης του κινηματογράφου και των μουσείων.
