Της Μαρίας Τάκη,
Όλοι έχουμε στόχους. Μικρούς και μεγάλους, μακροπρόθεσμους και βραχυπρόθεσμους, εύκολους και δύσκολους. Άλλοι έρχονται φυσικά και υποσυνείδητα, όπως τα πρώτα παιδικά μας βήματα ή όπως τα πρώτα μας λόγια. Άλλοι είναι αποτέλεσμα επιλογών, όπως το επάγγελμα, η μορφή ζωής που επιθυμούμε και τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που θέλουμε στην καθημερινότητά μας. Η εξέλιξη είναι ανθρώπινη ανάγκη: Το στοιχείο που μας διαφοροποιεί ως οντότητες από την καθαρή ύλη, είναι πως εμείς έχουμε και εσωτερικό κόσμο, που μας παρακινεί και δεν μας αφήνει στάσιμους. Η πορεία προς την κίνηση και την επίτευξη των στόχων μας όμως, ανεξαρτήτως μεγέθους, δυσκολίας και σημαντικότητας, περνάει πάντα από μια συγκεκριμένη διαδικασία, ένα συγκεκριμένο φίλτρο αυτής της προσπάθειας.
«Τα αγαθά κόποις κτώνται», έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, που κατάφεραν να συμπυκνώσουν σε μια φράση ένα νόημα που άλλοι χρειάζονται τόμους, προκειμένου να το αναλύσουν. Κατά τη γνώμη μου, κάθε καινούριο όνειρο, κάθε καινούρια επιθυμία, κάθε επόμενη κατάκτησή μας, απαρτίζεται από δύο στάδια: Το πρώτο είναι να καταλάβουμε τι πραγματικά επιθυμούμε. Να παραγκωνίσουμε τις κοινωνικές επιταγές και τα «πρέπει» της εκάστοτε εποχής, όπως και τις προτροπές συγγενών και φίλων και να επικεντρωθούμε στις δικές μας ανάγκες. Μόλις αυτό γίνει ξεκάθαρο, το δεύτερο και σημαντικότερο είναι να σχεδιάσουμε την πορεία που θα μας οδηγήσει στο σημείο που ονειρευόμαστε.
Κι εδώ ξεκινούν τα «δύσκολα». Διότι τίποτε δεν χαρίζεται, τίποτε δεν μεταφέρεται από τη σκέψη στη πραγματικότητα χωρίς κόπο και τίποτε δεν αποκτάται χωρίς αντίτιμο, χρηματικό, σωματικό ή ψυχικό. Αν θέλεις να συγκεντρώσεις όλο τον πλούτο των δυνάμεών σου προς μια κατεύθυνση, θα χρειαστεί να απαρνηθείς άλλες πτυχές της ζωής σου. Αν θέλεις να φέρεις τις πιθανότητες της επιτυχίας με το μέρος σου, θα χρειαστεί να επικεντρωθείς στο στόχο σου και να αφαιρέσεις χρόνο και ενέργεια από άλλους τομείς της καθημερινότητάς σου. Είτε αυτό λέγεται δουλειά, είτε ελεύθερος χρόνος, είτε προσωπική ζωή. Τα όνειρα απαιτούν αφοσίωση και δόσιμο, δουλειά, επιμονή, υπομονή και θέληση, ψυχική και σωματική, σταθερότητα μα πάνω απ’ όλα εσωτερική διαύγεια.
Μπορεί να θέλεις να μάθεις να πιλοτάρεις ελικόπτερο ή να βελτιώσεις τα ανοίγματά σου στο μπαλέτο, να πάρεις υποτροφία στο Πανεπιστήμιο των ονείρων σου ή να τελειοποιήσεις τις δεξιότητές σου στη μουσική, να μάθεις άπταιστα Κινέζικα ή να φτιάξεις τις ωραιότερες και νοστιμότερες τούρτες του πλανήτη. Δεν έχει σημασία. Ο στόχος σου δεν είναι σημαντικότερος ή υποδεέστερος από κανενός άλλου, ούτε δυσκολότερος ή ευκολότερος. Είναι δικός σου. Κι αυτό από μόνο του αρκεί.
Γιατί η πορεία προς αυτόν θα είναι γεμάτη από βροντόφωνα «όχι»! Κι όπως και στην Ιστορία, έτσι και στη ζωή, αυτά κάνουν πάντα τη διαφορά. Θα χρειαστεί να πεις όχι σε αρκετές εξόδους, σε κάμποσα πάρτι, θα απαρνηθείς με βαριά καρδιά ώρες ύπνου, θα περιορίσεις τις βόλτες στα μαγαζιά με φίλους, θα ελαττώσεις τις συναυλίες, τις εκδρομές, τα ταξίδια ή ό,τι άλλο λαχταράς. Όμως ξέρεις ποιο είναι το μαγικό; Ότι άπαξ και καταλάβεις ότι παλεύεις γι’αυτό που θέλεις, το μυαλό σου θα δημιουργήσει αυτόματα GPS και θα σε κατευθύνει από μόνο του εκεί. Εσύ θα αντιλαμβάνεσαι ότι δίνεις την ενέργειά σου ολοκληρωτικά σε κάτι χωρίς να είσαι σίγουρος για το αποτέλεσμα, αλλά κατά βάθος δεν θα σε νοιάζει. Γιατί θα ξέρεις ότι εσύ προσπαθείς με όσα μέσα διαθέτεις για το καλύτερο. Ότι εσύ από την πλευρά σου κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς.
Είναι δύσκολο να προσπαθείς και να παλεύεις. Γιατί κανείς, απολύτως κανείς δεν σου εγγυάται ότι θα πετύχεις. Το σενάριο της αποτυχίας υπάρχει πάντα και είναι το μόνο που σε παραλύει και σου ρουφά ενέργεια, που επ’ ουδενί λόγω δεν αξίζει να δώσεις. Όμως, τις περισσότερες φορές, τα πράγματα που μας φοβίζουν, είναι αυτά που θέλουμε πολύ. Τα πράγματα που μας δυσκολεύουν είναι αυτά που μας αναγεννούν. Τα όνειρα που μας φαίνονται άπιαστα, είναι αυτά που κατά βάθος καιγόμαστε να ζήσουμε. Γι’ αυτό και αξίζει! Και ο κόπος και η κούραση και η θυσία και ο κατάλογος των «όχι» και όλα.
Από τη μέρα που γεννιόμαστε μέχρι τη στιγμή που αφήνουμε αυτόν τον κόσμο, κάθε τι που φέρνουμε σε πέρας ενέχει μέσα του έναν αγώνα. Όσων ετών κι αν είμαστε, γυρνώντας πίσω πάντα αντιλαμβανόμαστε πως οι πιο δημιουργικές περίοδοι της ζωής μας ήταν όσες είχαν ένταση και στοχοθέτηση. Γιατί προσπάθεια χωρίς Ιθάκη είναι προορισμός χωρίς να ξέρεις τη διαδρομή. Μα και Ιθάκη χωρίς προσπάθεια είναι ουτοπία. Το δίδυμο είναι αλληλένδετο και το ένα τροφοδοτεί το άλλο. Γιατί είναι όμορφο να παλεύεις για κάτι. Νιώθεις ζωντανός, αισθάνεσαι πως η ζωή σου έχει σκοπό και νόημα, έχεις έναν λόγο για να ξυπνάς το πρωί κι αυτός είναι ότι δημιουργείς για τον εαυτό σου, δοκιμάζεις τις δυνάμεις σου, βλέπεις τι είναι αυτό που χρειάζεται να βελτιώσεις και προχωράς.
Και είτε πετύχεις είτε όχι, την πορεία προς την Ιθάκη την έχεις ήδη κερδίσει κι αυτό είναι κάτι που κατάφερες μόνος σου και δεν μπορεί κανείς να σου το πάρει. Είτε είναι γνώση, είτε δεξιότητα, είτε εμπειρία, την προσέγγισες, την έμαθες και την έκανες κομμάτι σου. Μπορείς να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη άφοβα, λοιπόν. Δεν τον πρόδωσες, δεν τα παράτησες, προσπάθησες! Και αυτό, είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα.
Γεννήθηκε στην Έδεσσα. Είναι απόφοιτη του τρίτου ευρωπαϊκού σχολείου Βρυξελλών και της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Γνωρίζει άριστα Αγγλικά και Γαλλικά. Παίζει ακορντεόν και πιάνο και έχει κάνει μαθήματα φωνητικής. Χορεύει μπαλέτο και λάτιν και ασχολείται ερασιτεχνικά με το θέατρο και την φωτογραφία. Η αγάπη της για την λογοτεχνία και την ποίηση την οδήγησε στην αρθρογραφία, ενώ τα ταξίδια και η επαφή με διαφορετικές κουλτούρες και πολιτισμούς είναι το διάλειμμα από την καθημερινότητά της.
