Tης Μαρίας Μαλανδράκη,
Ούσα φοιτήτρια στο τρίτο έτος των σπουδών μου και εμπνεόμενη από την τρέχουσα περίοδο όπου πολλοί δίνουν τώρα την τελευταία εξεταστική πριν το καλοκαίρι, σε αυτό το άρθρο θα αναφερθώ στις κατηγορίες φοιτητών που βλέπω την περίοδο της εξεταστικής τα τελευταία χρόνια. Φυσικά, οι κατηγορίες δεν εκπροσωπούν το μεγαλύτερο μέρος του συνόλου των φοιτητών, αλλά παρ’ όλα αυτά όλοι έχουμε συναντήσει έστω και μερικές από τις παρακάτω:
Ο Φοιτητής
Για να φεύγουν οι πιο βασικές κατηγορίες από τη μέση, ξεκινάω με μια προσωπικά αγαπημένη κατηγορία. Ο φοιτητής είναι ακριβώς αυτό, ο φοιτητής δηλαδή όντως φοιτά στο πανεπιστήμιο, παρακολουθώντας τα μαθήματα, κρατώντας σημειώσεις και συμμετέχοντας την ώρα της παράδοσης. Στην αρχή, αυτός ο τύπος σου την έσπαγε λίγο, γιατί είχες την αίσθηση πως δεν είχε αποβάλει τη νοοτροπία του σχολείου, αλλά όχι. Αυτό το άτομο αγαπάει αυτό που σπουδάζει, δεν το βλέπει σαν κυνήγι ενός «χαρτιού» τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και μελετά στον ελεύθερο χρόνο του γιατί δεν το βλέπει σαν αγγαρεία. Η πλειοψηφία των συναδέλφων του δεν βλέπουν τη διαφορά ανάμεσα σε αυτόν και σε μια γλάστρα κυρίως γιατί οι ίδιοι δεν έχουν καταλάβει τι είναι το πανεπιστήμιο, αλλά αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα. Ο φοιτητής διατηρεί την ιδιότητά του ακόμη και εάν εργάζεται ή μένει μακριά από το πανεπιστήμιο. Όλοι θα θέλαμε να είχαμε την αυτοπειθαρχία του, αλλά την ίδια στιγμή οι σειρές στο Netflix είναι υπερβολικά πολλές για να την αποκτήσουμε. Όσον αφορά την εξεταστική, μπορείς να βασιστείς πάνω του για σημειώσεις ή για να σου εξηγήσει κάτι που δεν κατάλαβες και που το πιθανότερο είναι πως το εξηγεί καλύτερα και απ’ τον καθηγητή.
Ιδιαίτερη ικανότητα: η παρουσία του σε κάθε μάθημα, πραγματικά και κατακλυσμός να γίνει, αυτός θα είναι εκεί.
Οι κολλητοί
Ενδεχομένως κάποιοι δεν θα τους θυμάστε γιατί έχετε να τους δείτε από το πρώτο εξάμηνο μέσα στην αίθουσα. Οι κολλητοί είναι εκείνοι που έμπαιναν απλώς στο μάθημα για να μιλήσουν ή για να πεταχτούν και να πουν κάτι ιδιαίτερα αστείο-καυστικό. Στην αρχή σε ενοχλούσε ο ψίθυρος τους μέσα στην αίθουσα, αλλά όταν σε έκαναν να γελάσεις, σου πέρασαν τα νεύρα μαζί τους. Σταδιακά έπαψαν να εμφανίζονται και απλώς τους συναντούσες στις γύρω καφετέριες όπου πάντα ήσουν ευπρόσδεκτος για έναν καφέ. Πλέον τουλάχιστον ο ένας απ’ του δύο έχει μπει σε παράταξη, διατηρώντας όμως το στοιχείο του χιούμορ, οπότε κάνεις τα στραβά μάτια και τον συμπαθείς ακόμη, ο άλλος είναι επίσης στην παράταξη, αλλά κυρίως για λόγους κοινωνικοποίησης (νέτα). Στην εξεταστική η φάση τους παραμένει χαλαρή αλλά παρ’ όλα αυτά καταφέρνουν να περάσουν τα περισσότερα μαθήματα έστω και με βάση -το ότι βαριούνται να στρωθούν δεν αναίρεσε ποτέ το γεγονός ότι έχουν κριτική σκέψη-.
Ιδιαίτερη ικανότητα: η υπερβολική ανεκτικότητα στην καφεΐνη.
Ο «έχεις σημειώσεις;»
Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρεις πολλά γι’ αυτό το άτομο. Το είχες γνωρίσει στο πρώτο εξάμηνο και έκτοτε τον βλέπεις μονάχα στην πρώτη ή στην τελευταία παράδοση κάποιου μαθήματος. Όταν μιλάτε δεν λέτε τίποτα περισσότερο απ’ τα τυπικά και συνηθίζει στο τελευταίο εξάμηνο να σου ζητάει σημειώσεις, που συνήθως τις δίνεις -κάνε ένα καλό και ρίξτο στο γιαλό που λέμε- παρόλο που ξέρεις πως έχει τουλάχιστον από άλλα πέντε άτομα. Ποτέ δεν κατάλαβες πως παρ’ όλα αυτά καταφέρνει να χρωστάει της Μιχαλούς τα μαθήματα, αλλά υποθέτεις πως θέλει να βγάλει τη σχολή για να τη βγάλει και όχι επειδή τον ενδιαφέρει -όπως και τόσοι ακόμη- οπότε δεν ρωτάς.
Ιδιαίτερη ικανότητα: να εμφανίζεται από το πουθενά τις μέρες που έχεις τη χειρότερη διάθεση.
Ο «εσύ πόσο έγραψες;»
Επίσης ένα άτομο που δεν γνωρίζεις αρκετά, αλλά σίγουρα γνωρίζεις περισσότερα από το άτομο της προηγούμενης κατηγορίας. Συνήθως γνώρισες τον «πόσο έγραψες» από κοινή παρέα και από τότε τα μιλάτε περισσότερο την περίοδο της εξεταστικής. Είναι πάντα τέρμα αγχωμένος, ενώ πάντα περνάει τα μαθήματα και πάντα ρωτάει τους άλλους πόσο έγραψαν, ενώ ο ίδιος έγραψε 9. Εάν έτυχε και έγραψες 10 θα συζητήσετε αναλυτικά τις απαντήσεις που έδωσες και θα γκρινιάξει για τα πάντα, δίνοντάς σου την εντύπωση πως απλώς τον χάλασε που έγραψες εσύ καλύτερα και όχι επειδή πήρε εκείνος έναν βαθμό παρακάτω. Σε κάθε περίπτωση, μετά την εξεταστική είναι μια χαρά παιδί για να αράξεις και να πιεις τον καφέ σου, και ένα εύκολο θύμα για μια καλή παρτίδα τάβλι.
Ιδιαίτερη ικανότητα: η μετάδοση άγχους την περίοδο των εξετάσεων.
Το «πρωτοετό»
Ναι, ξέρω όλοι υπήρξαμε πρώτο έτος και, ναι, όλοι όσοι τότε ήταν τρίτο ή τέταρτο έτος μας κοίταγαν αφ’ υψηλού και πλέον καταλαβαίνω τον λόγο, οπότε επιτρέψτε μου να κράξω ελεύθερα. Όλο το πρώτο έτος την περίοδο των εξετάσεων συμπεριφέρεται λες και ξαναδίνει πανελλήνιες, αλλά αυτή τη φορά σε μια πολύ χειρότερη μορφή, κυρίως διότι πλέον που είναι φοιτητές είναι ταυτόχρονα και ενήλικες και δεν μπορούν να μετακυλήσουν τις ευθύνες αλλού, αλλά παρ’ όλα αυτά προσπαθούν. Βλέπεις ποστ στις ομάδες του τμήματος να ρωτάνε μέχρι και το πώς να σηκώσουν το στυλό για να γράψουν -ντάξει και εμείς κάναμε ηλίθιες ερωτήσεις αλλά όχι και έτσι- και να γκρινιάζουν για ΟΛΑ. Όταν λέω όλα, εννοώ όλα, από την ύλη, στα συγγράμματα, στους καθηγητές, στη γραμματεία, στο πρόγραμμα των εξετάσεων. Και ναι, το δημόσιο είναι μία άμορφη δυσλειτουργική μάζα και, ναι, έως έναν βαθμό κατανοώ τη σύγχυση, αλλά από εκεί και ύστερα εάν δεν περνάς τα μαθήματα, φταις και εσύ.
Ιδιαίτερη ικανότητα: να γκρινιάζει μέχρι και επειδή διέρρευσε μαζική αντιγραφή θεμάτων μεταξύ 20-30 ατόμων -όχι για ένα σ/λ- και ο καθηγητής τους έκοψε (true story).
O «τα έχω μάθει απ’ έξω»
Κλασικός τύπος όχι μόνο φοιτητή αλλά και μαθητή της ελληνικής εκπαίδευσης. Ο «τα έχω μάθει απ’ έξω» με κάποιον τρόπο έχει αποστηθίσει το μεγαλύτερο μέρος της ύλης για τις εξετάσεις, γεγονός που σου προκαλεί εντύπωση γιατί οι περισσότεροι έχουν να μπουν σε αυτή τη διαδικασία από τις πανελλήνιες. Εδώ βέβαια υπάρχει το εξής παράδοξο όσον αφορά τις σχολές των κοινωνικών επιστημών, ότι δηλαδή πέρα από κάποια συγκεκριμένα μαθήματα, οι περισσότερες ερωτήσεις είναι κρίσεως. Έτσι, είθισται να περνάει, απλώς όχι με βαθμό, πράγμα που του προκαλεί έναν κάποιο θυμό γιατί βλέπει φοιτητές που δεν πατάνε το πόδι τους σε μάθημα να τα πηγαίνουν καλύτερα από εκείνον, ο οποίος δεν μπορεί να καταλάβει πως ορισμένα ζητήματα δεν θέλουν κόπο, αλλά τρόπο.
Ιδιαίτερη ικανότητα: να πέφτει μέσα στα θέματα που θα βάλει ο καθηγητής.
Ο παραταξιακός
Ω ναι, θα αναφερθώ και σε αυτόν, χωρίς όμως να επικεντρωθώ στον χαρακτήρα της παράταξης. Είναι το κλασικό στο πανεπιστήμιο που προσπαθεί με το ζόρι σχεδόν, από το πρώτο έτος, να σου δώσει κάτι σημειώσεις που γράφουν μέσα κάθε λογής ασυναρτησία σχετικά με το μάθημα, για να σε «βοηθήσει». Το θέμα είναι πως όσο εσύ συνεχίζεις τις σπουδές σου κανονικά και παρόλο που υποτίθεται πως ο παραταξιακός έχει πρόσβαση σε ένα σωρό σημειώσεις από κάθε έτος για όλα τα μαθήματα, εξακολουθεί ο ίδιος να τα χρωστάει.
Ιδιαίτερη ικανότητα: δεν έχει αλλάξει καθόλου από την πρώτη μέρα που τον γνώρισες, από τα ρούχα, το κούρεμα, τα χαρακτηριστικά του προσώπου, τη συμπεριφορά είναι σαν να έχεις τον Dorian Grey στη σχολή.
