Του Οδυσσέα Γραμματικάκη,
Ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης ήταν Έλληνας λογοτέχνης και διανοούμενος των αρχών του 20ου αιώνα και πέθανε σαν σήμερα την 1η Ιουλίου 1923, αφήνοντας πίσω του έναν λογοτεχνικό θησαυρό.
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 13 Μαρτίου 1872 σε αριστοκρατική οικογένεια του νησιού. Αδερφός του ήταν ο μετέπειτα Πρωθυπουργός της Ελλάδας, Γεώργιος Θεοτόκης. Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τις γλώσσες, μαθαίνοντας αγγλικά, γερμανικά, λατινικά, ιταλικά, αρχαία ελληνικά, εβραϊκά, σανσκριτικά και αρχαία περσικά, καθώς και με την λογοτεχνία και την ποίηση.
Στην ηλικία των 19 ετών είδε το πρώτο του έργο στα γαλλικά “La vie des Montagnes” να δημοσιεύεται από τον εκδοτικό οίκο Mercure de Drance.
Σε ηλικία 17 ετών εγγράφηκε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου της Σορβόννης, από όπου όμως φεύγει δύο χρόνια μετά για οικονομικούς λόγους και μετακομίζει στη Βενετία. Εκεί θα γνωρίσει τη γυναίκα του, Ερνεστίνα Φον Μάλοβιτς, με καταγωγή από τη Βοημία. Μαζί απέκτησαν μια κόρη.
Το 1895 επιστρέφει στην Ελλάδα όπου άρχισε να μελετά εκ βαθέων φιλοσοφία και ποίηση. Επηρεάστηκε από τη γερμανική φιλοσοφική σχολή και ειδικά από τον Νίτσε. Το 1908 μετά από ένα ταξίδι του στο Μόναχο ασπάστηκε τον Μαρξισμό ενώ απομακρύνθηκε από το έργο του Νίτσε. Οι ιδέες του Μαρξ καθώς και η συναναστροφή του με σοσιαλιστές της εποχής, θα τον οδηγήσουν σε αρκετές πρωτοβουλίες στην Ελλάδα. Μερικές από αυτές είναι, η ίδρυση του «Σοσιαλιστικού Ομίλου» και του «Αλληλοβοηθητικού Συνδέσμου Εργατών της Κέρκυρας» και η υποστήριξη στο Κίνημα για την χειραφέτηση των γυναικών. Επίσης, συμμετείχε σε εθνικούς αγώνες τα προηγούμενα χρόνια, στην Εξέγερση της Κρήτης το 1896 και τον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897 στην Θεσσαλία και άσκησε κριτική και στον αδερφό του και Πρωθυπουργό της Ελλάδας, Γεώργιο Θεοτόκη.
Κατά τα χρόνια του Εθνικού Διχασμού έλαβε ενεργό μέρος στο Κίνημα Εθνικής Αμύνης υπό τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Στον αγώνα του για την νίκη του Βενιζέλου, χάνει όλη του την περιουσία και του προσφέρεται η θέση του διευθυντή λογοκρισίας από την οποία θα παραιτηθεί δύο μέρες μετά. Τελικά διορίζεται προσωρινά ως έκτακτος υπάλληλος στην «Υπηρεσία Ξένων και Εκθέσεων» και τελικά διορίζεται οριστικά στην Εθνική Βιβλιοθήκη.
Λογοτεχνικά, ο Θεοτόκης συνδέθηκε με το κίνημα του δημοτικισμού και ειδικότερα με τον ποιητή Λορέντζο Μαβίλη. Τα πρώτα του έργα ήρθαν στο φως για να μπορέσει να αντεπεξέλθει στις οικονομικές του δυσκολίες. Έτσι εκδίδονται τα πεζά του «Κατάδικος», «Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα» και οι «Σκλάβοι και στα δεσμά τους». Παράλληλα και οι μεταφράσεις του ίδιου σε έργα του Γκαίτε όπως το «Ερμάνος και Δωροθέα», Φλομπέρ, «Η Κυρία Μποβαρύ», Α’ τόμος, Ροσέλ «Τα προβλήματα της Φιλοσοφίας» καθώς και Σαίξπηρ με τα έργα «Οθέλος», «Άμλετ», «Βασιλιάς Ληρ».
Σαν σήμερα την 1η Ιουλίου 1923, ο Θεοτόκης απεβίωσε στην Κέρκυρα αφού ταλαιπωρήθηκε έναν χρόνο με καρκίνο του στομάχου.
Διαμένει στην Αθήνα και βρίσκεται στο 4ο έτος των σπουδών του στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σπουδών (Κόρινθος) του Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Έχει παρακολουθήσει αρκετά συνέδρια τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, καθώς έχει βοηθήσει και στην δημιουργία κάποιων από αυτών. Ασχολείται με την αρθρογραφία από τον χειμώνα του 2017. Αυτήν την περίοδο τον εντοπίζουμε στην Πράγα, όπου κάνει πρακτική στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων της Τσεχίας. Τα ενδιαφέροντα του είναι η διεθνής πολιτική, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η συγκριτική πολιτική, οι Ευρωπαϊκές και οι Λατινοαμερικάνικες σπουδές.
