Του Αλέξανδρου Γκανά,
Σε ομιλία που πραγματοποίησε, προ ολίγων ημερών, στο διεθνές διαδικτυακό συνέδριο για τα «Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Εργασιακό Περιβάλλον», ο πρωθυπουργός της χώρας μας, Κυριάκος Μητσοτάκης, έθιξε το ζήτημα, των εργασιακών δικαιωμάτων αλλά και της γενικότερης αντιμετώπισης που πρέπει να λαμβάνουν απ’ την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της, τα μέλη της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+.
Πιο συγκεκριμένα ο κ. Μητσοτάκης, υποστήριξε με θέρμη ότι «στον πολιτισμό μας δεν έχουν θέση οι διακρίσεις λόγω φύλου, φυλής, γλώσσας, θρησκείας, σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου», αναδεικνύοντας με τρόπο άμεσο και σαφή, τον φιλελεύθερο και προοδευτικό προσανατολισμό της κυβερνητικής πολιτικής. Παράλληλα, παρέδωσε την σκυτάλη στις ελληνικές επιχειρήσεις, καλώντας τες να αναλάβουν ανάλογες πρωτοβουλίες, μέσω της δήλωσής του, «η επιτυχία κρύβεται όχι στους διαχωρισμούς αλλά στις δημιουργικές συνθέσεις. Αυτές αποτελούν τις επιχειρήσεις του 21ου αιώνα», ενώ δεν παρέλειψε, επίσης, να αναφέρει ότι στο επιτελείο του περιλαμβάνονται και μέλη της εν λόγω κοινότητας.
Φτάνοντας λοιπόν στο συγκεκριμένο σημείο, θα επιθυμούσα να καταστήσω απολύτως σαφές, ότι στόχος μου, στο παρόν κείμενο δεν είναι απλά να αναδείξω την Κυριάκο Μητσοτάκη, ούτε να του προσδώσω τους χαρακτηρισμούς που θα έδινε κανείς σε μια σπουδαία προοδευτική πολιτική φιγούρα, με αποκλειστικό «πάτημα» μια φιλελεύθερη δήλωσή του, την οποία σε τελική ανάλυση ενδεχομένως να έκανε ο κάθε πολιτικός προκειμένου να προστατεύσει την υπόληψή του. Εξάλλου, στην Ελλάδα, έχουμε μάθει πλέον, με ιδιαίτερα σκληρό και αμείλικτο τρόπο, ότι τα απλά λόγια διαφέρουν σημαντικά απ’ τις ουσιαστικές πράξεις, που ενδεχομένως αποτελέσουν έναυσμα για την σταδιακή αλλαγή και την πρωτοπορία. Κάτι τέτοιο γίνεται ιδιαίτερα σαφές αν αναλογιστεί κανείς την καταψήφιση της αναθεώρησης του άρθρου 5 παρ. 2 του Συντάγματος, που αφορούσε την συνταγματική καθιέρωση της απαγόρευσης διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας, αναπηρίας ή χαρακτηριστικών φύλου, κατά την διάρκεια των διαδικασιών της τέταρτης αναθεώρησης του συντάγματος του 1975.
Εντούτοις, η εν λόγω δήλωση του πρωθυπουργού, αναμφισβήτητα αποτελεί ένα μεγάλο και σίγουρο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Οφείλει, όμως σε κάθε περίπτωση να ακολουθηθεί και απ’ τις απαραίτητες νομοθετικές κινήσεις προκειμένου να γίνουν πράξη όλες οι υποσχέσεις και να επέλθει η πολυπόθητη ισότητα ως ένα νομοθετικά προστατευμένο κεκτημένο. Χαρακτηριστικά, ο Κ. Μητσοτάκης δήλωσε έτοιμος να συμβάλλει στη διαμόρφωση μιας ειδικής «ατζέντας” με έμφαση στα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, η οποία και σε κάθε περίπτωση θα συμβάλει καίρια στην επίτευξη του συγκεκριμένου αποτελέσματος. Πλην όμως όλων των άνωθεν αναφερθέντων, οι εν λόγω δηλώσεις, κρίνονται ουσιώδεις, για την παγίωση ενός νέου τρόπου σκέψης των Ελλήνων πολιτών και ψηφοφόρων. Κοντολογίς, αν μια κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για την ισότητα και τα δικαιώματα, ορισμένων μειονοτήτων που απαντώνται στον κοινωνικό της ιστό, τότε γιατί να ενδιαφερθούν οι απλοί πολίτες; Η πρακτική της κυβερνητικής αδιαφορίας, πάνω σε τέτοιου είδους καίρια θέματα, έχει ως άμεσο απότοκο, την καλλιέργεια ανισοτήτων και διακρίσεων μεταξύ συμπολιτών, καθώς και την απάθεια ενός μεγάλου μέρους του κοινωνικού συνόλου προς τους παραγκωνισμένους συνανθρώπους του. Κάτι τέτοιο, συνεπάγεται με δυσκολίες και περιορισμούς σε προσωπικό, εργασιακό αλλά και κοινωνικό επίπεδο για τα μέλη των ομάδων αυτών.
Επιπροσθέτως, η Ελλάδα θεωρείται μια ιδιαίτερα φιλελεύθερη χώρα, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς την κατάσταση σε ορισμένες άλλες χώρες του κόσμου. Ακόμη, το ισχύον ελληνικό Σύνταγμα, κρίνεται σε κάθε περίπτωση ως δημοκρατικό και προοδευτικό, όπως αποδεικνύει το γεγονός ότι κατοχυρώνει την προσωπική και συλλογική αυτοδιάθεση, ενώ παράλληλα, δεν είναι λίγοι και οι κανόνες δικαίου που έχουν ψηφιστεί, κυρίως κατά τη τελευταία δεκαετία, οι οποίοι και έχουν ιδιαίτερα φιλελεύθερο και νεωτεριστικό περιεχόμενο. Προς επίρρωση, των προαναφερθέντων παραθέτω ενδεικτικά, τον ιδιαίτερα γνωστό πλέον, νόμο 4356/2015, σχετικά με την δυνατότητα σύναψης νόμιμου συμφώνου συμβίωσης από ομόφυλα ζευγάρια καθώς τον νόμο 4491/2017, σχετικά με την ίση μεταχείριση των τράνς προσώπων.
Παρά το εν λόγω γεγονός όμως, ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων πολιτών, κυρίως οι μεγαλύτερης ηλικίας ή και εκείνοι που έχουν προσλάβει μια πιο «παραδοσιακή» παιδεία, εξακολουθούν να ενστερνίζονται στενόμυαλες αντιλήψεις που βασίζονται στην μη αποδοχή του διαφορετικού ή και του αποκλίνοντος «απ’ την περπατημένη», διαιωνίζοντας τοιουτοτρόπως τις ανισότητες και τις διακρίσεις. Ένα υποτιμητικό βλέμμα, ένα κακεντρεχές σχόλιο ή και μια εξόφθαλμη επίθεση απέναντι στην προσωπικότητα και την ελευθερία συνανθρώπων και συμπολιτών μας δυστυχώς εξακολουθεί να αποτελεί, σχεδόν καθημερινό φαινόμενο.
Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο, αναδεικνύεται ουσιαστικά η σημασία τέτοιου είδους δηλώσεων και συνολικότερα, τέτοιας νοοτροπίας απ’ τους πολιτικούς ηγέτες. Στο ότι κατανοούν την επιρροή που ενδεχομένως ασκούν σε ένα μεγάλο μέρος του κοινωνικού συνόλου και με τέτοιες φιλελεύθερες και προοδευτικές κινήσεις, δίνουν ένα ορθό παράδειγμα και ανοίγουν τον δρόμο για ένα μέλλον απαλλαγμένο από προλήψεις, ταμπού και διακρίσεις. Ένα μέλλον που ισότητα δεν θα υπάρχει μόνο κατ’ όνομα αλλά και ουσία.
Συνοψίζοντας, αν αναλογιστεί κανείς την δημοσιότητα που έχει λάβει, κατά τις τελευταίες εβδομάδες, η δράση κατά του ρατσισμού και των διακρίσεων, μέσω του κινήματος του “black lives matter”, οι δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη κρίνονται σε κάθε περίπτωση ως ένα μεγάλο βήμα προς την σωστή κατεύθυνση, εκείνη της ισότητας και ομόνοιας. Γιατί κάθε άνθρωπος, χωρίς να έχει σημασία αν είναι γυναίκα, άντρας, τράνς, ετερόφυλος, γκέι, νεαρός, ηλικιωμένος, εύσωμος, λεπτός, λευκός, μαύρος, χριστιανός ή βουδιστής, οφείλει να βλέπει όλους αυτούς που στέκονται δίπλα του, ως ίσους αναμεταξύ τους συνανθρώπους τους.
Είναι προπτυχιακός φοιτητής του τμήματος Νομικής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Ο κλάδος της νομικής, ανέκαθεν φάνταζε ιδιαίτερα συναρπαστικός σε εκείνον, εφόσον από πολύ νεαρή ηλικία γνώριζε ότι αυτήν την κατεύθυνση θα ήθελε να ακολουθήσει μελλοντικά. Τα τελευταία δύο χρόνια ασχολείται ερασιτεχνικά με την συγγραφή και πιο συγκεκριμένα με την συγγραφή πολιτικών δοκιμίων, ποιημάτων και σύντομων διηγημάτων της λογοτεχνίας του φανταστικού. Τρέφει επιπλέον, μια ιδιαίτερη αγάπη για τον αθλητισμό, την τζαζ μουσική και το σκάκι, ευελπιστώντας ότι, κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον θα του δοθεί και η ευκαιρία να συμμετάσχει σε σκακιστικούς αγώνες.
