Του Μελέτη Ανανία,
Το 2020 ήταν ένας δύσκολος χρόνος για τη Γαλλία, όπως και για κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Τα κράτη όμως, είναι και αυτά ζωντανοί οργανισμοί, και οι θεσμοί τους πρέπει να παραμένουν ζωντανοί ακόμα και σε δυσάρεστους καιρούς. Ο δεύτερος γύρος των Γαλλικών δημοτικών εκλογών έγινε στις 28 Ιουνίου, πάνω από τρεις μήνες μετά τον πρώτο γύρο που έγινε στις 15 Μαρτίου. Με την κρίση του ιού SARS-CoV-2, το κίνημα των κίτρινων γιλέκων και την πρωτόγνωρη έλξη των νέων στο οικολογικό κίνημα, όπως αυτή φάνηκε πέρσι με τις πορείες Fridays For Future, ο Γαλλικός πολιτικός στίβος έχει υποστεί σημαντικές αλλαγές. Από τα πρώτα αποτελέσματα -παρά τη μειωμένη προσέλευση στις κάλπες- φαίνεται πως οι 35.000 δημοτικές ενότητες της χώρας αλλάζουν ριζικά.
Αξιοσημείωτη επιτυχία στις εκλογές αυτές είχε το οικολογικό κόμμα Ευρώπη Οικολογία – Οι Πράσινοι/Europe Ecologie – Les Verts (EELV), το οποίο κατόρθωσε να εξασφαλίσει την υψηλότερη θέση σε κάποιες από τις σημαντικότερες πόλεις της Γαλλίας. Αναλυτικότερα, ο υποστηριζόμενος από το κυβερνών κόμμα πρώην δήμαρχος της Λυών, Gérard Collomb, έχασε τη δημαρχία από τον οικολόγο Grégory Doucet, ο οποίος κατέβηκε με μία συνεργατική αριστερή παράταξη. Η Λυών αποτελεί μία σημαντική νίκη για τους Πράσινους, καθώς ο Gérard Collomb είναι μία γνωστή φιγούρα στο χώρο της Γαλλικής πολιτικής σκηνής, έχοντας υπηρετήσει ως δήμαρχος της Λυών για 17 χρόνια συνολικά. Στην εκλογή των Πράσινων έπαιξαν σημαντικό ρόλο οι νέοι, καθώς η πλειοψηφία στην πόλη είναι 20 έως 29 χρονών. Οι Οικολόγοι αντιμετώπισαν παρόμοια επιτυχία στην έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το Στρασβούργο, και στο «Μαργαριτάρι των Γαλλικών Άλπεων», την πόλη του Αννεσύ, σηματοδοτώντας σημαντικές νίκες και, σύμφωνα με το γενικό γραμματέα του κόμματος, «ένα μεγάλο βήμα» για την Οικολογία.
Στην «Πόλη του Φωτός», στη Γαλλική πρωτεύουσα, δήμαρχος Παρισίων εξελέγη για άλλη μία φορά η Σοσιαλίστρια Anne Hidalgo. Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως η Hidalgo είναι η πρώτη γυναίκα δήμαρχος της πόλης του Παρισιού. Οι Σοσιαλιστές, όπως η Hidalgo, κατόρθωσαν να διατηρήσουν μερικές από τις πιο σημαντικές πόλεις της χώρας, όπως η Βρέστη, η Νάντη, η Λίλ και η Ρεν. Το Σοσιαλιστικό- Σοσιαλδημοκρατικό κίνημα στη Γαλλία είναι σαφώς διαφορετικό από αυτό που ήταν περίπου μία δεκαετία πριν, με σημαντικά μέλη να έχουν εγκαταλείψει το κόμμα. Όμως, μετά από συνεργασίες σε δημοτικό επίπεδο με αριστερά διακείμενους υποψηφίους, οι Σοσιαλιστές μπόρεσαν να δώσουν ελπίδα στα μέλη του κόμματος τους πως η επιρροή τους παραμένει ακόμα σημαντική.
Όσον αφορά το ανερχόμενο ακροδεξιό κίνημα στη Γαλλία, ηγούμενο από την Marine Le Pen και τον Εθνικό Συναγερμό, μπορεί να μην κατόρθωσε να κερδίσει πολλά σε αυτή την αναμέτρηση, όμως, δεν έφυγε με άδεια χέρια. Η πιο σημαντική νίκη για τους Συναγερμικούς ήταν στην πόλη του Περπινιάν, όπου εξελέγη δήμαρχος ο Louis Aliot, έναντι του Ρεπουμπλικανού Pujol, με 53.1% της ψήφου. Η πόλη αντιμετώπισε πολλά προβλήματα με την ασφάλεια και την απασχόληση, κάνοντας έτσι τον Pujol σχεδόν αντιπαθή σε ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού. Σε αυτή την περίπτωση, ο Aliot αναδείχθηκε ως μία αντισυμβατική επιλογή, μία εναλλακτική που μπορεί, στη θεωρία πάντα, να δώσει στην πόλη λίγη από τη χαμένη της περηφάνια.
Τέλος, το κόμμα του προέδρου Emmanuel Macron “Εμπρός!/ En Marche!”, παρά την αύξηση στη δημοτικότητα που προήλθε από την κρίση του κορωνοϊού, δεν είχε πολλή επιτυχία σε αυτές τις εκλογές. Αν και δεν κατόρθωσε να κερδίσει πολλές από τις μεγάλες δημοτικές ενότητες, το φιλελεύθερο «Εμπρός!» κατόρθωσε να κερδίσει στη Χάβρη με την εκλογή του Edouard Philippe έναντι του Jean-Paul Lecoq του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, με 59% της ψήφου. Ο γενικός γραμματέας του κόμματος, Stanislas Guerini, μίλησε για κάθε άλλο παρά αποτυχία του κόμματος, και είπε πως αυτές οι εκλογές είναι το πρώτο βήμα προς την εδραίωση του. Όπως ανέφερε, η νέα γενιά δημάρχων του “En Marche!” θα προέλθει από τους αντιπροσώπους του που βγήκαν σε αυτές τις εκλογές.
Είναι εμφανές, λοιπόν, πως, οι αρκετές δημοτικές ενότητες που θέλησαν να δοκιμάσουν κάτι το διαφορετικό προτίμησαν επιλογές έξω από τα συμβατικά κόμματα όπως οι Ρεπουμπλικανοί και οι Σοσιαλιστές. Το τοπίο για τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές του 2022 αρχίζει και γίνεται πιο καθαρό, και οι Πράσινοι αναδεικνύονται ως άξιοι αντίπαλοι των Macron και Le Pen. Η νέα τους δημοτικότητα δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη, καθώς έχουν τη δύναμη να προβάλλουν το πρόγραμμα τους, μέσα από τις θέσεις τις οποίες κέρδισαν. Όσο για τα κόμματα όπως είναι το “Εμπρός!” και ο Εθνικός Συναγερμός, είναι μία ευκαιρία να μπουν στο μυαλό των ψηφοφόρων μόνιμα και να μετατραπούν σε, ελλείψει καλύτερου όρου, “mainstream” πολιτικές επιλογές για τους Γάλλους, έξω από το δυαδικό των άλλοτε δημοφιλέστερων κομμάτων.
Γεννήθηκε στη Ρόδο το 2000. Είναι φοιτητής στο τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Έχει συμμετάσχει σε συνέδρια προσομοίωσης διεθνών φορέων, στα οποία απέσπασε δύο βραβεία.
