Του Θεόφιλου Νούση,
Οι πρόσφατες συναντήσεις των πολιτικών αρχηγών της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν κατέληξαν σε κάποια συμφωνία. Το φλέγον ζήτημα της οικονομικής στήριξης των πληγέντων από την πανδημία χωρών της ένωσης, παραμένει ακόμα άλυτο, καθώς δεν έγινε αποδεκτή η πρόταση επιχορήγησης των 750 δισεκατομμυρίων ευρώ από το ευρωπαϊκό ταμείο. Πολλές βόρειες κυρίως χώρες, όπως η Σουηδία, η Δανία, η Αυστρία και η Ολλανδία, αντιτέθηκαν στο πακέτο ενίσχυσης και στη συμβολή τους στο συνολικό ποσό των 500 δις. Η αντιπρόταση που έγινε ήταν να βρεθούν τα χρήματα από δάνεια που θα λάβει η Ευρώπη από την ανοιχτή αγορά. Από την άλλη πλευρά, η Ισπανία και η Ιταλία, οι δύο χώρες που επλήγησαν περισσότερο από όλες τις υπόλοιπες της Ευρώπης, αναμένουν εναγωνίως το εν λόγω πακέτο στήριξης, απ’ όπου κι αν αυτό προέρχεται.
Η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ φάνηκε αισιόδοξη μετά την τηλεδιάσκεψη, καθώς δήλωσε πως η ίδια είναι σίγουρη ότι θα βρεθεί κάποια λύση στις επερχόμενες συναντήσεις, οι οποίες θα πραγματοποιηθούν μέσα στον Ιούλιο. Ενόσω η πρόεδρος της ευρωπαϊκής τράπεζας Κριστίν Λαγκάρντ προειδοποιεί ότι η οικονομία της Ευρώπης οδεύει σε μια δραματική πτώση, η Commission φαίνεται πιο σίγουρη για το αντίθετο, παρουσιάζοντας το νέο σχέδιο που φέρει την ονομασία Ε.Ε. επόμενης γενιάς (New Generation E.U.). Σύμφωνα με αυτό το σχέδιο και τις δηλώσεις της Commission, θα τεθούν σε ισχύ νέοι οικολογικοί φόροι, όσον αφορά τον άνθρακα, την ανακύκλωση και τη χρήση πλαστικών, καθώς και ένας νέος ψηφιακός φόρος. Αυτοί οι φόροι μαζί με τα ήδη υπάρχοντα, υπολογισμένα έσοδα της Ένωσης, θα χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή των δανείων που επρόκειτο να ληφθούν, συνολικού μεγέθους 1.85 τρισεκατομμυρίων ευρώ, ποσό το οποίο θα διοχετευτεί στις ευρωπαϊκές αγορές και θα ξαναπυροδοτήσει την οικονομία και την ανάπτυξη των αγορών.
Όλα αυτά, όμως, δημιουργούν για ακόμα μία φορά το ερώτημα μήπως πολλά από τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης θεωρούν την Ένωση καθαρά οικονομική. Η Ευρώπη ίσως αποτυγχάνει να δείξει ότι είναι ενωμένη και παρέχει την αλληλοϋποστήριξη των μελών της σε τόσο δύσκολες στιγμές, στην εποχή μετά τη μεγάλη κρίση της πανδημίας. Η πλειονότητα των χωρών, όπως φαίνεται, προτιμά να στρέψει το βλέμμα της στην οικονομική κρίση που προβλέπεται στο εγγύς μέλλον, αγνοώντας όμως σχεδόν πλήρως το ανθρωπιστικό της καθήκον απέναντι στα μέλη της, τα οποία υπέστησαν τις μεγαλύτερες ζημιές και απώλειες.
Το χειρότερο, όμως, είναι πως δε συμβαίνει για πρώτη φορά η Ευρώπη να αποτυγχάνει να παρέχει βοήθεια σε κράτη-μέλη, τη στιγμή που αντιμετωπίζουν μια κρίση και έχουν ανάγκη τη βοήθειά της. Το ίδιο είχε γίνει και με το μεταναστευτικό πρόβλημα που αντιμετώπισε η ελληνική κυβέρνηση, πριν από ένα μικρό χρονικό διάστημα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, όχι μόνο απέτυχε να δώσει κάποια ουσιώδη λύση, αλλά οι περισσότερες δυτικές και βόρειες χώρες κυρίως, έσπευσαν να κλείσουν τα σύνορά τους, προφυλάσσοντας τα συμφέροντά τους, ενώ υπήρχαν αρκετές εναλλακτικές που θα αποσυμφόριζαν την κατάσταση, χωρίς ιδιαίτερες επιπτώσεις. Αντίθετα, περιορίστηκαν στην παροχή μιας οικονομικής ενίσχυσης, «για τα μάτια του κόσμου», ένα «money show», όπως το χαρακτήρισαν αρκετοί.
Η Ε.Ε. όντως δημιουργήθηκε ως μία οικονομική ένωση, αλλά στην πορεία παρουσιάστηκαν και άλλα ζητήματα τα οποία θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν από κοινού τα κράτη που ανήκουν στην ένωση, όπως και συμφώνησαν να κάνουν, υιοθετώντας έτσι καινούργιες αξίες με κύριο άξονα τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη συνεργασία, με σκοπό την ανάπτυξη τόσο οικονομικά όσο και πολιτισμικά. Δε μπορεί κανείς να αρνηθεί πως έγιναν σημαντικές ενέργειες και σε πολλές περιπτώσεις τα ευρωπαϊκά κράτη αντιμετώπισαν με επιτυχία από κοινού διάφορες προκλήσεις. Όμως, εξίσου πολλές είναι και οι περιπτώσεις, όπου η πλειοψηφία των κρατών μελών έκαναν «τα στραβά μάτια», αγνοώντας εκκλήσεις για κοινή αντιμετώπιση προβλημάτων.
Οι τρόποι και τα «εφόδια» για να αντιμετωπίσει η Ε.Ε. και τα δύο ζητήματα, την επερχόμενη οικονομική κρίση και τα πληγέντα από την πανδημία κράτη, υπάρχουν και μπορούν να βρεθούν. Το ερώτημα είναι το κατά πόσο τα υπόλοιπα μέλη είναι διατεθειμένα να βοηθήσουν, ούτως ώστε να μην επαληθεύσουν όσους αναφέρονται σε μια καθαρά οικονομική Ευρωπαϊκή Ένωση.
Γεννήθηκε το 1994 στη Γερμανία και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Είναι απόφοιτος του τμήματος Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Αυτή τη περίοδο, κάνει μεταπτυχιακό με τίτλο "International Public Administration" στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Έχει κάνει πρακτική στην Black Sea Trade and Development Bank και δουλεύει ως ιδιωτικός υπάλληλος. Μιλάει άπταιστα αγγλικά και γερμανικά, ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την πολιτική, τις διεθνείς σχέσεις και την γεωπολιτική και έχει παρακολουθήσει πολλά επιστημονικά συνέδρια, ανάλογων θεματικών.
