Του Γιώργου Σαλπιγγίδη,
Μανόλης Αναγνωστάκης, ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της λεγόμενης πρώτης μεταπολεμικής γενιάς της νεοελληνικής ποίησης.
Γεννημένος στις 10 Μαρτίου του 1925 στη Θεσσαλονίκη. Πατέρας του ήταν ο Ανέστης, ένας από τους πρώτους ακτινολόγους της Θεσσαλονίκης και μητέρα του, η Ευαγγελία Κασιμάτη. Το 1942 ολοκληρώνει τις εγκύκλιες σπουδές του στο Πειραματικό Σχολείο του ΑΠΘ και δημοσιεύει το πρώτο του ποίημα στο περιοδικό Πειραϊκά Γράμματα. Σπουδάζει στην Ιατρική σχολή του ΑΠΘ και το 1955-1956 ειδικεύεται ως ακτινολόγος στη Βιέννη.
Δραστηριοποιήθηκε πολιτικά στον χώρο της αριστεράς και το 1944 έγινε μέλος της ΕΠΟΝ. Τον επόμενο χρόνο τυπώνει, με δικά του έξοδα, την πρώτη του ποιητική συλλογή (Εποχές). Το 1946 διαγράφεται από το κόμμα. Συλλαμβάνεται μαζί με άλλα μέλη το 1948 και φυλακίζεται στο Γεντί Κουλέ, θα καταδικαστεί σε θάνατο το 1949, ωστόσο δεν θα επικαλεστεί τη διαγραφή του, για να ελαφρύνει τη θέση του. Το 1951 θα αφεθεί ελεύθερος, λόγω των διατάξεων της κυβέρνησης Πλαστήρα. Παντρεύεται τη Νόρα Bαρβέρη το 1956 και έναν χρόνο μετά γεννιέται ο γιος του.
Ο Αναγνωστάκης εκτός από την ποιητική του δραστηριότητα (μεταξύ αυτών οι συλλογές, Η συνέχεια, Εποχές 2 και 3, Υ.Γ., Υπέρ και κατά, Αντιδογματικά, Η χαμηλή φωνή κ.α.) συνεργαζόταν και με εφημερίδες (Αυγή) και με λογοτεχνικά περιοδικά (Διάλογος, Ελεύθερα Γράμματα, Φιλολογικά Χρονικά κ.α.). Έχει χρησιμοποιήσει μεταξύ άλλων τα ψευδώνυμα Εμμανουήλ Κασιμάτης (το επώνυμο της μητέρας του), Φώτης Παλιός, Μανούσος Φάσσης κ.α.
Το 1978 ο Αναγνωστάκης θα εγκατασταθεί στην Αθήνα μαζί με την οικογένειά του. Το 1981 θα είναι υποψήφιος βουλευτής με το Κ.Κ.Ε. Εσωτερικού και το 1984 υποψήφιος ευρωβουλευτής με το ΚΚΕ Εσωτερικού.
Έλαβε το Α’ Κρατικό Βραβείο ποίησης το 1986, ενώ το ίδιο έτος αρχίζει και μια σειρά ραδιοφωνικών εκπομπών με τον Γ. Ζεβελάκη. Το 1995 θα του απονεμηθεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλο το παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος. Δύο χρόνια αργότερα εκλέγεται επίτιμος διδάκτορας ΑΠΘ. Ακολουθούν το 2001 Βραβείο ποίησης του Ιδρύματος Ουράνη και το 2002 το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας.
Έργα του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά), ενώ έχουν μελοποιηθεί από τους Μ. Θεοδωράκη, Θ. Μικρούτσικο κ.α.
Έφυγε από την ζωή στις 23 Ιουνίου 2005 από ανακοπή καρδιάς στο Νοσοκομείο «Αμαλία Φλέμινγκ». Η κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη στις 27 Ιουνίου.
Γεννημένος στην Αθήνα το 1999. Φοιτητής του Τμήματος Ιστορία, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών, της Καλαμάτας. Λάτρης της Βυζαντινής και Νεότερης Ιστορίας, του αρχαίου θεάτρου, του βιβλίου και της μαγειρικής.
