Της Μαριέτας Μουγιάντση,
Η ιστορία του τζιν ξεκινά από πολύ νωρίς, όταν το 1850 ο 20χρονος Βαυαρός μετανάστης Levi Strauss μετανάστευσε από την Νέα Υόρκη στην Καλιφόρνια ακολουθώντας το ρεύμα των χρυσοθήρων. Δεδομένου πως οι χρυσοθήρες χρειάζονταν ανθεκτικά παντελόνια που να αντέχουν στις δοκιμασίες της Άγριας Δύσης, ο Levi σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει το σκληρό ύφασμα που χρησιμοποιούσε ο Κολόμβος για τα καραβόπανα του καραβιού του. Έτσι, στις 6 Ιουνίου 1850 ο Levi παρουσίασε το πρώτο τζιν παντελόνι. Αξίζει να σημειωθεί πως η ονομασία “jeans” δόθηκε στα παντελόνια λόγω της γενοβέζικης καταγωγής του δημιουργού.
Παρόλο που τα τζιν στην αρχή έγιναν ανάρπαστα, λίγο αργότερα οι χρυσοθήρες άρχισαν να διαμαρτύρονται ότι το σκληρό ύφασμα τους προκαλούσε ερεθισμούς και οι τσέπες σκίζονταν εύκολα. Για να δώσει λύση στο πρόβλημα αυτό, ο Levi αντικατέστησε το καραβόπανο με ένα βαμβακερό γαλλικό ύφασμα που ονομαζόταν “Serge de Nimes”, το γνωστό σε όλους denim. Όσον αφορά τις τσέπες που σκίζονταν εύκολα, ένας πελάτης του Levi, ο Jacob Davis, ήταν εκείνος που είχε βρει λύση. Επειδή όμως δεν διέθετε τα χρήματα για να υλοποιήσει την ιδέα του, πρότεινε στον Levi να πληρώσει εκείνος για την ιδέα και να μοιραστούν τα κέρδη. Έτσι κι έγινε. Τον Μάιο του 1874 πουλήθηκε το πρώτο παντελόνι με μεταλλικές κόπιτσες. Οι κόπιτσες αυτές υπάρχουν ακόμη και στα σύγχρονα τζιν.
Τα πρώτα τζιν μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1860 ήταν μπεζ, όμως λόγω του ότι τα τζιν ήταν ρούχα εργασίας από μπεζ έγιναν μπλε, ώστε να μη λερώνονται τόσο εύκολα. Το 1922 προστέθηκαν οι θηλιές για τη ζώνη και το 1954 το φερμουάρ αντικατέστησε τα κουμπιά σε κάποια μοντέλα. Στις δεκαετίες του ’20 και του ’30 οι ταινίες του Hollywood έδωσαν αίγλη στα blue jeans. Το τζιν παρέμεινε ρούχο εργασίας μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Κατά τη δεκαετία του 1950 όμως αυτό άλλαξε. Μετά την εξέγερση των νέων, η άνθιση του κοινωνικού αντικομφορμισμού αποτέλεσε σταθμό για την ραγδαία εξάπλωση του τζιν. Τόσο άντρες όσο και γυναίκες φορούν blue jeans, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να προάγουν την ισότητα των δύο φύλων. Μέχρι το 1960 το τζιν αποτελούσε σύμβολο ενάντια στο κατεστημένο, γι’ αυτό μάλιστα σε πολλά σχολεία απαγορεύτηκε. Το 1970, το τζιν εξαπλώθηκε επίσης στην Ευρώπη μέσω του Γάλλου σχεδιαστή Yves Saint Laurent, ο οποίος μάλιστα σε συνέντευξή του, μεταξύ άλλων, ανέφερε πως ευχόταν να είχε ανακαλύψει ο ίδιος το blue jean.
Σήμερα, το τζιν αποτελεί must have κομμάτι κάθε ντουλάπας αφού εξυπηρετεί τόσο την κομψότητα, όσο και την απλότητα, την άνεση, την ευκολία. Είναι ένα ρούχο πραγματικά κομβικό για την ιστορία της μόδας καθώς αποτελεί all time classic κομμάτι, που μπορεί να φορεθεί από το πρωί μέχρι το βράδυ. Όλοι οι μεγάλοι οίκοι έχουν παρουσιάσει τζιν σε επιδείξεις τους και σίγουρα ο καθένας μας διαθέτει από ένα τζιν, είτε απλό, είτε με σχέδια, είτε σε διάφορα χρώματα.
